γράφει ο Dr. Νίκος Μπογονικολός
Η άνοιξη του 2020 θύμισε σαν να βλέπαμε στην καθημερινότητά μας ταινίες επιστημονικής φαντασίας και μελλοντολογίας με την πανδημία να καλύπτει όλο τον πλανήτη.
Ένας κορονοϊός -στην Κίνα- εξαπλώθηκε ασύμμετρα από την αποβίβασή του στην Ευρώπη, στην Βόρεια Ιταλία, μέχρι την ισοπέδωση των δομών των ΗΠΑ και έφερε συνθήκες πανικού σε όλα τα μήκη και τα πλάτη του πλανήτη.
Ασύλληπτα γρήγορος, έδειξε σαν να ήταν ανέτοιμη η παγκόσμια κοινωνία, οι διεθνείς οργανισμοί, η Ευρωπαϊκή Ένωση και οι κυβερνήσεις των κρατών, να αντιμετωπίσουν αποτελεσματικά την πανδημία.
Διαλύθηκαν οικονομικοί κλάδοι όπως οι αεροπορικές εταιρείες αλλά και ο τουρισμός που αποτελεί σημαντική μέγεθος των ΑΕΠ πολλών χωρών, ανάμεσα σ’ αυτές και της Ελλάδας, και οι τομείς του λιανικού εμπορίου και της εστίασης.
Ψυχολογικά, λόγω της παρουσίας των κρουσμάτων σε κάθε σημείο του πλανήτη, προξενεί περισσότερο φόβο από έναν παγκόσμιο πόλεμο όπου οι εστίες των μαχών μπορεί να είναι πολλές αλλά είναι προσδιορισμένες γεωγραφικά.
Η επιστήμη, που έχει καταφέρει να παίζει με το DNA και να ταξιδεύει εκτός του πλανήτη μας, μοιάζει τουλάχιστον να μην μπορεί να αντιδρά γρήγορα μία που εκτός από το εμβόλιο του κορονοϊού δεν υπάρχει καμία πληροφορία για γρήγορη ανακάλυψη του φαρμάκου θεραπείας του.
Τα τελευταία χρόνια τα παιδιά έμαθαν από προνήπια να έχουν ως εργαλεία τα κοινωνικά δίκτυα, το ομαδικό ηλεκτρονικό παιχνίδι από απόσταση και τα πολυμέσα και βίντεο από τα έξυπνα κινητά τηλέφωνα. Όλοι οι μεγαλύτεροι την απλή αυτή προσαρμογή τους στον ηλεκτρονικό κόσμο την θεωρήσαμε ως ευφυΐα τους ή απλά ως εξέλιξη. Μεγάλωναν με αυτό τον εικονικό κόσμο και λειτουργία του. Κάποιο άλλοι είχαν από νωρίς ασχοληθεί με το “τηλέ”, (τηλεργασία με τηλεκπαίδευση, τηλεκοινωνία, τηλεσχέσεις) και ανάμεσα σ’ αυτούς και εγώ κάνουμε χρήση, αλλά πάντα έχοντας στο χαρτοφυλάκιο μας και τις παραδοσιακές λειτουργίες.
Με την πανδημία τι είδαμε; Την βίαιη προσαρμογή όλων στην λειτουργία “τηλέ”! Με την πλειοψηφία των ανθρώπων όχι να αδυνατεί απλά να την εφαρμόσει αλλά και να την κατανοήσει. Η αδυναμία αυτή και η έλλειψη γνώσης έδωσε έδαφος σε συνομωσιολογικά σενάρια που στην ουσία δεν είναι τίποτα άλλο παρά η άγνοια του “ιθαγενή”.
Στον παγκόσμιο πόλεμο ενάντια στην πανδημία, με το κυνήγι για τα εμβόλια και όλα τα άλλα μέτρα μείωσης της διασποράς αγνοείται συστηματικά ότι τελικά οι μεταβολές στην λειτουργία της κοινωνίας, της οικονομίας, του παγκόσμιου περιβάλλοντος δημιουργούν μία ΝΕΑ ΕΠΟΧΗ… ΠΑΓΚΟΣΜΙΑ. Μια εποχή που δεν την έχουμε ανάλυση και που η χαοτική εγκατάσταση της ανάμεσα μας δημιουργεί πολύ σύνθετα μοντέλα για την πρόβλεψη των συνεπειών ερχομού της.
Τι θα φέρει αυτή η νέα εποχή που θα χαρακτηρίζεται από “μέτρα” μείωσης των κοινωνικών επαφών και με τις τεχνολογίες πληροφορικής να είναι το υπέρτατο μέσον όχι μόνο στην οικονομία αλλά και στις κοινωνικές σχέσεις και τελικά σε όλους ανεξαίρετα τους τομείς;
Σίγουρα αλλαγή της ανθρώπινης σκέψης και συμπεριφοράς. Νέες διαδικασίες θα χαρακτηρίζουν το καλό και το κακό, νέες αρχές θα συντρίψουν τις παραδοσιακές αρχές. Ίσως δούμε ένα νέο άνθρωπο ……πολύ σύντομα!
