Γράφει ο Χάρης Μιχαλακόπουλος
Σήμερα 18 Δεκεμβρίου, είναι ημέρα μνήμης και τιμής στις ηρωικές Σουλιώτισσες, που αποφάσισαν να κάνουν πράξη το «καλύτερα μιας ώρας ελεύθερη ζωή παρά 40 χρόνια χρόνια σκλαβιά και φυλακή».
Η πράξη τους αυτή έδειξε το μεγαλείο, το θάρρος και την αυταπάρνηση του Ελληνικού γένους και ήταν ένα ακόμα εφαλτήριο για τη συνέχιση του Εθνικοαπελευθερωτικού αγώνα, που έφερε την απελευθέρωση του Έθνους από τον Οθωμανικό ζυγό.
Σήμερα λοιπόν πάλι ο Οθωμανικός ζυγός σφίγγει το κλοιό του, γύρω από τη χώρα μας.
Σήμερα δυστυχώς υπάρχουν φωνές (σε ανώτατο πολιτικό επίπεδο και σε πλήθος ΜΜΕ ή «ειδικών») που δήθεν ονομάζονται ¨φωνές λογικής¨. Λένε να «συνομιλήσουμε» ή να «ενδώσουμε» ή ακόμα χειρότερα να «παραδώσουμε εδάφη -γλώσσα -ήθη -παραδόσεις -ιστορία», απλά για να μην πολεμήσουμε ή για να είμαστε αρεστοί στους ξένους ή ακόμα χειρότερα για να μην ξεβολευτούμε από τη τεχνική «ηρεμία» ή «ευμάρεια» που δήθεν μας περιβάλλει. Φωνές που ακουμπούν τα όρια της προδοσίας, κάτι που δε το λέω εγώ, αλλά περιγράφεται κανονικά στο Σύνταγμα αυτής της Χώρας.
Σε αυτές τις φωνές λοιπόν επιβάλλεται, εάν θέλουμε να μείνουμε ΕΛΕΥΘΕΡΟ και ΚΥΡΙΑΡΧΟ Κράτος, να απαντήσουμε ως πραγματικοί Έλληνες ως Νικηταράδες και να φερθούμε ως Καποδίστριες, μέχρι τη τελική απελευθέρωση και τη νίκη του Ελληνισμού.
Οι καιροί ου μενετοί….(παραθέτω παρακάτω ένα μικρό ιστορικό της ημέρας και της αυτοθυσίας των Σουλιωτισσών, λόγω της ημέρας)
Ο χορός του Ζαλόγγου είναι ένα ιστορικό γεγονός που συνέβη μετά την οριστική κατάληψη του Σουλίου από τα στρατεύματα του Αλή Πασά, τον Δεκέμβριο του 1803.
Στις 18 Δεκεμβρίου του 1803,στη κορυφή του όρους Ζάλογγο, εξελίχθηκαν γεγονότα τα οποία είχαν ως αποτέλεσμα μια ομάδα Σουλιωτισσών και Σουλιωτών με τα παιδιά τους να αποφασίσουν να πεθάνουν ελεύθεροι παρά να πέσουν στα χέρια των Τουρκαλβανών. Έτσι, προτίμησαν, με μία πράξη αυτοθυσίας, αντί να ατιμαστούν από τον αιώνιο εχθρό τους, να πέσουν από την άκρη του γκρεμού. Ορισμένες πηγές της εποχής, ή μεταγενέστερες, αναφέρουν πως οι Σουλιώτισσες έπεσαν «εν χορώ» και τραγουδώντας.
Η περίπτωση του Ζαλόγγου γρήγορα έγινε γνωστή όχι μόνο τον τουρκοκρατούμενο ελληνικό χώρο αλλά και στην Ευρώπη, κατά την έναρξη της Ελληνικής Επανάστασης, προκαλώντας ιδιαίτερη συγκίνηση και θαυμασμό.
