γράφει ο Ραφαήλ Α. Καλυβιώτη*
Χθες Κυριακή έλαβε χώρα το συλλαλητήριο εναντίον του νομοσχεδίου για τον γάμο και την υιοθεσία των ομοφυλόφιλων ζευγαριών. Δεν υπάρχει καμία αμφιβολία ότι το εν λόγω νομοσχέδιο αντάμα με την Συμφωνία Ελλάδας – Τουρκίας και την τροπολογία περί της νομιμοποίησης των λαθρομεταναστών στοχεύουν στον πυρήνα της ταυτότητας του Ελληνικού ανθρωποτύπου.
Το δόγμα του “νέου πατριωτισμού” απαιτεί οι πολίτες να υπακούσουν σε ένα νέο κοινωνικό συμβόλαιο που δεν έχουν υπογράψει. Όπου ο νέος ανθρωπότυπος δεν προκύπτει από τα βιώματα και τις θυσίες των προγόνων αλλά από τις νέες αξίες που δημιουργεί ένα κράτος που παρέχει νομικές εκτιμήσεις για το ποια θα είναι η εθνολογική σύνθεση του πληθυσμού και ο τρόπος ανατροφής των παιδιών. Διαγράφει το έθνος των Ελλήνων και το αντικαθιστά με έναν χώρο στην ΝΑ Ευρώπη. Οι Έλληνες πολύ σύντομα θα πρέπει να αποφασίσουν αν είναι χώρα ή χώρος.
Στο συλλαλητήριο λοιπόν εν αντιθέσει με αυτά που θα δείξουν, αν δείξουν, τα συστημικά ΜΜΕ η πλειοψηφία ήταν νεαρά παιδιά. Νεαρά παιδιά που δεν νομίζουν ότι κάποιος εκπληρώνει το όνειρο της ζωής του μέσα από τον ινσταγκραμικό πολιτισμό. Και μάλιστα σε πείσμα της προπαγάνδας.
Για παράδειγμα έχουμε τον Θανάση Μαυρίδη του liberal.gρ ο οποίος αναρωτιέται τι το κακό έχει μια πολυεθνική χώρα και σπεύδει να απαντήσει μόνος του «Δεν έχει» σε ένα από τα πολλά κείμενα που έχουν γραφτεί τα τελευταία χρόνια για να κανονικοποιήσουν την αντικατάσταση των Ελλήνων με μεταναστευτικούς πληθυσμούς.
Ο κ. Μαυρίδης είναι Ακόμη ένας που προσπαθεί να πείσει τους Έλληνες ότι πρέπει να «επιδοτήσουμε» αυτούς που θα μας αντικαταστήσουν για να μπορεί στα βαθιά του γεράματα να έχει… υπηρετικό προσωπικό. Ρητορικά δε συμπληρώνει: «αν βρείτε μια διαφορετική και εφικτή λύση, να την πείτε και σε μας». Ε λοιπόν την λύση την έχουμε. Η λύση λέγεται οικογένεια. Λέγεται παιδιά και έχει δουλέψει για το έθνος μας εδώ και 4500 χρόνια.
Αντιστοίχως για τον γάμο και την υιοθεσία των ομοφυλόφιλων πάλι διάφοροι αναρωτιούνται τι κακό θα συμβεί αφού τα παιδιά χρειάζονται αγάπη. Τα παιδιά δεν χρειάζονται μόνον αγάπη. Χρειάζονται και πρότυπα. Υπό αυτήν την έννοια στο συλλαλητήριο στο Σύνταγμα είδαμε ότι υπάρχει και μια άλλη Ελλάδα που την έχουμε ξεχάσει, που δεν μιλά πολύ παρά μόνον εάν πρέπει να μιλήσει. Και αυτή είναι η Συντηρητική Ελλάδα που ζει και αναπνέει με τα διδάγματα του Ευαγγελίου και την φλόγα των διδαχών των προγόνων μας. Αυτή η Ελλάδα δεν θα πέσει τόσο εύκολα. Έχουμε περάσει και χειρότερα.
* Ο Ραφαήλ Α. Καλυβιώτης είναι Πολιτικός Επιστήμων, υποψήφιος Δρ. Γεωπολιτικής και απόφοιτος του τμήματος Πολιτικών Επιστημών και Δημόσιας Διοίκησης του Πανεπιστημίου Αθηνών. Έλαβε εξειδίκευση στην Πολιτική Επικοινωνία και Ανάλυση.
(αναδημοσίευση από το newsfire.gr)
