Ήταν 13 Οκτωβρίου το 1904 όταν ο σπουδαίος αυτός Μακεδονομάχος επιχείρησε μαζί με τους άνδρες του να συναντήσουν τους οπλαρχηγούς Παύλο Κύρου και Ευθύμιο Καούδη. Στην πορεία τους ξέσπασε μεγάλη κακοκαιρία και έτσι αποφάσισαν να σταματήσουν στο χωριό Στάτιστα και να μην συνεχίσουν προς το σημείο συνάντησης.
Τότε ένας Βούλγαρος κομιτατζής τους αντιλήφθηκε και πρόδωσε την τοποθεσία τους στους Τούρκους. Ακολούθως, ένα απόσπασμα με περίπου 50 ενόπλους στρατιώτες περικύκλωσαν το σπίτι όπου διέμεναν οι άντρες μας.
Ξεκίνησε ανταλλαγή πυρών, μια άδικη μάχη λόγω της υπεροχής των Τούρκων. Αυτό όμως δεν εμπόδισε τους Έλληνες να δείξουν για ακόμα μια φορά την ηρωική ψυχή τους. Λίγο μετά και αφού νύχτωσε, ο Παύλος Μελάς επιχείρησε να βγει έξω και τότε ένα τουρκικό βόλι τον λάβωσε. Αυτή ήταν η τελευταία μάχη του Παύλου της Μακεδονίας μας. Ο σοβαρός τραυματισμός του δεν τον άφησε να συνεχίσει και έτσι άφησε την επίγεια ζωή για να εισέλθει στο Πάνθεον των Αθανάτων.
Η είδηση του θανάτου του Παλικαριού της Μακεδονίας συντάραξε το Έθνος. Έτσι οι Έλληνες Μακεδόνες πολέμησαν και ελευθέρωσαν την Μακεδονία.
Την Μακεδονία, που Έλληνες σκόρπισαν το αίμα τους για να ελευθερωθεί και να μείνει για πάντα Ελληνική, την Μακεδονία που ανθέλληνες και άεθνοι πολιτικάντηδες παζαρεύτηκαν για να ικανοποιήσουν τα συμφέροντα των ξένων.
Η θυσία του Παύλου Μελά θα αποτελεί φάρο που θα μας καθοδηγεί σε ένα αέναο αγώνα για την προάσπιση της Ελληνικής γης της Μακεδονίας μας.
