Γράφει η Θέκλα Μεταξά-ερευνήτρια αστρολογίας…
Αυτό το μήνα, εκατομμύρια άνθρωποι σε όλο τον κόσμο, γιορτάζουν τη γέννηση του Ιησού, τηρώντας τα πατροπαράδοτα έθιμα, που ποικίλουν από χώρα σε χώρα. Στην πραγματικότητα γιορτάζουν τις ίδιες γιορτές με τους προγόνους μας. Το χριστουγεννιάτικο δέντρο δεν είναι ένα ξενόφερτο έθιμο, όπως συνηθίζεται να λένε πολλοί, είναι αρχαίο Ελληνικό, ούτε τα κάλαντα αποτελούν χριστουγεννιάτικο έθιμο. Κι αυτό αρχαίο Ελληνικό είναι.
Οι πρόγονοι μας γιόρταζαν τη γονιμότητα της γης, το Θεό Διόνυσο και τον Φωτοφόρο Απόλλωνα Ήλιο. Στόλιζαν την Ειρεσιώνη, δηλαδή ένα κλάδο ελαίας, και γιόρταζαν τις χειμερινές τροπές του Ήλιου.
Ο περισσότερος κόσμος πιστεύει πως Αστρολογία και Χριστιανισμός, είναι δυο έννοιες αλληλοσυγκρουόμενες, και πως ένας καλός χριστιανός δεν πρέπει να ασχολείται με την Αστρολογία, ούτε να την πιστεύει. Μεγάλο λάθος. Η Καινή Διαθήκη, δεν είναι ένα απλό θρησκευτικό ανάγνωσμα, που έχει ως μοναδικό σκοπό να μας διαφωτίσει για το πώς δημιουργήθηκε και οργανώθηκε ο Χριστιανισμός, αλλά έχει πολλαπλές διαστάσεις και έννοιες, καθώς και ένα βαθύτερο νόημα εσωτερικής διδασκαλίας.
Θα θέλαμε να βάλουμε τον αναγνώστη μας σε σκέψεις , με σκοπό να ερευνήσει περισσότερο και να δει την ιστορία αυτή με διαφορετικό μάτι. Εξ άλλου, θα πρέπει επί τέλους, η πραγματική Αστρολογία, και όχι εκείνη που αποτελεί τηλεοπτικά σόου, να πάρει τη θέση που της αξίζει, εκείνη τη θέση που μόνο στα παλιότερα χρόνια μπορούσε ο άνθρωπος να εκτιμήσει και να κατανοήσει. Δυστυχώς η ανάπτυξη της βιομηχανίας αρχικά, και αργότερα η ανάπτυξη της ηλεκτρονικής πληροφόρησης, υποβίβασε την Αστρολογία σε «ζώδια». Έτσι, φτάσαμε στο σημείο σήμερα να βλέπουμε στην τηλεόραση εκπομπές όπου ο «αστρολόγος» κάνει τον τηλεθεατή να νομίζει ότι τα «ζώδια» είναι το μόνο στοιχείο που έχει η Αστρολογία.
Επειδή το θέμα της σχέσης Βίβλου και Αστρολογίας είναι ευρύτατο, και δύσκολο να αναλυθεί ικανοποιητικά μέσα σε περιορισμένο χώρο, θα κάνω μόνο μια μικρή αναφορά στην Αποκάλυψη του Ιωάννη και τη σχέση της με την Αστρολογία.
Η Αποκάλυψη δεν είναι ένα απλό βιβλίο που γράφτηκε μετά από ένα όραμα. Πολλές φορές θυμίζει περιγραφή του ουράνιου στερεώματος, με τις κινήσεις των πλανητών, με τους αγγέλους, τους αστερισμούς και τα ουράνια σώματα. Ξεκινάει την αφήγησή του αναφέροντας επτά λυχνίες και επτά αστέρες (κεφ. Α, στ. 1-15). Πιθανώς αναφέρεται στους επτά πλανήτες. Μιλάει για επτά αγγέλους και φυσικά επτά είναι οι άγγελοι που αντιστοιχούν στους επτά πλανήτες. Μιλάει επίσης για έναν άνθρωπο που είχε επτά αστέρες στο δεξί του χέρι (στ. 16). Κατά τους Κινέζους αναφέρεται στον αστερισμό των Ιχθύων, ίσως όμως να εννοεί τον αστερισμό της Μεγάλης Άρκτου, όπου οι φωτεινότεροι και ευκρινέστεροι αστέρες της είναι επτά, ή ακόμα να εννοεί τις Πλειάδες, τις επτά αδελφές, που βρίσκονται στον αστερισμό του Ταύρου. Στο Δ’ κεφάλαιο μιλάει για 24 θρόνους που έχουν καταλάβει οι 24 πρεσβύτεροι «ενδεδυμένοι ιμάτια λευκά». Αυτοί οι θρόνοι βρίσκονται «κύκλω του θρόνου του ουρανού» και έτσι γίνεται αναφορά στις 24 ώρες της ημέρας.
Το περίεργο και αμφιλεγόμενο αυτό βιβλίο της Αποκάλυψης, δείχνει να έχει μεγάλη σχέση με παλιότερες θεωρίες του Πλάτωνα και των νέο-Πλατωνιστών.
Η Αποκάλυψη ρίχνει όλες τις ευθύνες για απόλυτη καταστροφή, ή για απόλυτη ευημερία στον άνθρωπο, που είναι ικανός για το καλύτερο αλλά και για το χειρότερο.
