Ενας Χειβιδόπουλος που προκαλεί, απειλεί και “το παίζει” Τσοχατζόπουλος

Γράφει ο Πολύδωρος Ιππ. Δάκογλου

Η θητεία του σε θέσεις εξουσίας μας έδειξε μια πλευρά του Τάσου Χειβιδόπουλου, που την έκρυβε καλά πίσω από τα παχιά λόγια που έλεγε και τις μικροεξυπηρετήσεις που έκανε τον καιρό που προσέφερε τις υπηρεσίες του στα κομματικά-κυβερνητικά στελέχη του ΠΑΣΟΚ που ευθύνονται για την δυστυχία των Ελλήνων (βλέπε Άκης Τσοχατζόπουλος, Βάσω Παπανδρέου, Ευάγγελος Βενιζέλος κ.α.).

Μας έδειξε ένα Χειβιδόπουλο που, ως αντιπεριφερειάρχης, διακρίθηκε από μια σπάνια έλλειψη ικανότητας στην επίλυση προβλημάτων. Μια αυξημένη τάση διαιώνισης των εκτελούμενων έργων, μέχρι σημείου διάλυσης των δημοπρασιών και προκήρυξης νέων με πολλαπλάσιες τιμές. Μια απίθανη ευχέρεια στην αποποίηση των ευθυνών του και μια ασύστολη χοντροπετσιά στην άρνηση να ζητήσει μια συγνώμη από τους Πολίτες για τα προβλήματα που προκλήθηκαν και τις καταστροφές που υπέστησαν λόγω της υπναλέας αντίδρασης που έδειχνε στα ζητήματα της αρμοδιότητάς του.

Τώρα, ως υποψήφιος Δήμαρχος, μας δείχνει μια άλλη πλευρά του. Αυτή, του πολιτικού, που απειλεί να καθιερώσει ανοιχτή γραμμή συνεργασίας με τα δικαστήρια και τους εισαγγελείς, ως μέθοδο αντιμετώπισης των πολιτικών αντιθέσεων, της ενημέρωσης των πολιτών και της κριτικής που, ουσιαστικά, για πρώτη φορά αισθάνεται να του γίνεται.

Το έκανε σε συνέντευξη τύπου προ εξαμήνου, όταν μας είπε πως καταθέτει αγωγή κατά του Δημάρχου Άργους Μυκηνών. Το ξανάκανε σε δηλώσεις του προ διμήνου όταν είπε «να προσέχουν οι εκπρόσωποι των ΜΜΕ γιατί…».  Το επανέλαβε πριν λίγες ημέρες γνωστοποιώντας, με Δελτίο Τύπου της Παράταξής του, την υποβολή μήνυσης και αγωγής κατά τέως κολλητού του δημοσιογράφου επειδή αυτός έγραψε πως νοίκιασε και κοιμήθηκε σε δωμάτιο πολυτελούς ξενοδοχείου ενώ αυτό δεν είναι αληθές. Ο άνθρωπος που υπερασπίστηκε στέλεχός του το οποίο κατέφυγε με διεστραμμένη οπτική στο παρατηρητήριο του Ελσίνκι, λέγοντας με δυο λόγια ότι στο Άργος κυριαρχούν φαινόμενα ρατσισμού κατά των ΑμεΑ (που…. Στο Άργος!!!), αναδεικνύει τον φόβο της δικαστικής ταλαιπωρίας ως όπλο πολιτικού αγώνα.

Ως υποψήφιος Δήμαρχος, περιβαλόμενος από συνεργάτες που τους διακρίνει ένα αντι-Καμποσικό πάθος, μας έδειξε πως η καλλιέργειας πνεύματος συνεργασίας μεταξύ συντοπιτών, δεν είναι στοιχείο του χαρακτήρα του. Καταφεύγει σε εντάσεις, στοχοποιήσεις και προγραφές ανθρώπων που τυχαίνει να έχουν κάποιο βαθμό έμμεσης συνεργασίας με τον Δήμαρχο που ένωσε τους Αργείους. Δεν δίστασε ακόμη και να κρεμάσει στα μανταλάκια μητέρα ανήλικου παιδιού, αξιοποιώντας τα λεγόμενα ανθρώπου με τον οποίο έχει έμμεση συγγενική σχέση και παραβλέποντας το κριτήριο της αθωότητας που χαρακτηρίζει τον νομικό μας πολιτισμό, μέχρι την τελική εκδίκαση μιας υπόθεσης.

Ένας τέτοιος άνθρωπος ζητά θεσμικό ρόλο για να επιδρά στη διαμόρφωση του μέλλοντος των Δημοτών. Και είναι τόσο τυφλωμένος από το πάθος του και τη γραμμή που χαράζουν οι πέριξ του ώστε δεν ακούει την βουή που έρχεται από το αποτέλεσμα της 26^ης Μαΐου. Τη βουή των δεκάδων χιλιάδων Αργείων που αποκρούουν αυτές τις τακτικές και τον στέλνουν «εκεί… εκεί… εκεί… στη Δ’ εθνική».  

Υ.Γ. Ο τίτλος δεν υπονοεί αδικήματα τύπου Τσοχατζόπουλου (ασχέτως των προσφάτων στοιχείων που ήρθαν στο φως, ούτε την έρευνα των Εσωτερικών Υποθέσεων στην οποία εμπλέκεται). Αναφέρεται στο γεγονός ότι και ο Τσοχατζόπουλος πριν την κατάρρευσή του  απειλούσε θεούς και δαίμονες.