Με συναντά στην οδό Ωνάση πριν από κάποιους μήνες ένας φίλος που έχει σχέση με τα προβλήματα υγείας. Μου λέει ότι έχει ζητήσει από αρμόδιους να προμηθευτεί η πόλη μας απινιδωτές που μπορούν να σώσουν ζωές. Μου ζήτησε να το κάνει η παράταξή μας θέμα μιας και δεν είδε φως.
Μετά από λίγο καιρό, ένας νέος άνθρωπος πεθαίνει σε ένα γυμναστήριο.
Και μετά ήλθε ο κορονοϊός και το κλείσιμό μας στα σπίτια μας για λόγους δημόσιας υγείας
Έθεσα το θέμα στην παράταξη. Το συζητήσαμε. Έτσι κι αλλιώς τα πάντα τα συζητάμε όσο και αν δεν το πιστεύετε. Έχουμε ειδικούς στην παράταξη, ρωτήσαμε και άλλους. Όλοι μας είπαν ότι σημαντικό είναι η αγορά τους αλλά συνάμα και η εκπαίδευση εθελοντών για τον χειρισμό τους
Ζητήσαμε να τεθεί το θέμα της προμήθειας και της εκπαίδευσης εθελοντών στην ημερήσια διάταξη του Τοπικού Συμβουλίου. Δεν το έβαλαν θέμα. Προφανώς μας φοβούνται. Τρέμουν την άλλη άποψη. Κάτι ψέλλισαν ότι «δεν χρειάζεται να συζητηθεί διότι η προμήθεια θα γίνει». ΤΙΠΟΤΑ!
Αρχές Ιουνίου ξαναθέτουμε το ζήτημα και ζητάμε εκ νέου να τεθεί στην ημερήσια διάταξη και αρχίζουμε να φωνάζουμε.
Μέσα σε λίγες ημέρες μετά και την δεύτερη αίτηση μας αγοράζουν τους απινιδωτές!!! Οποία χαρά για εμάς!!!! Να προχωρήσουν τα πράγματα θέλουμε. Αυτό και μόνο.
Ακούστε τώρα τα ωραία. Εκεί που δεν μας έβαζαν το θέμα που προτείναμε και προχώρησαν στην αγορά μόνον μετά και την δεύτερη αίτηση μας, το έβαλαν μετά την αγορά θέμα στην ημερήσια διάταξη. Η αγορά απινιδωτών που ήδη είχαν αγοραστεί. Οποία εξυπνάδα. Νόμιζαν. Και μετά πρότειναν να αποσυρθεί το θέμα.
Λησμόνησαν όμως το βασικό. Δεν αρκεί η αγορά. Πρέπει και να τοποθετηθούν και να γίνει η εκπαίδευση των εθελοντών.
Τα προτείναμε αυτά στο συμβούλιο του Τοπικού και λάβαμε ομόφωνη απόφαση καθορίζοντας και τις λεπτομέρειες για τα σημεία που θα τοποθετηθούν.
Αλλά οι αποφάσεις δεν αρκούν.
Την προηγούμενη Δευτέρα είχαμε την επόμενη συνεδρίαση του Τοπικού. Έκανα μια απλή ερώτηση τεσσάρων λέξεων: “Πού είναι οι απινιδωτες;” Σιγή… Απορία ψαλτου βηξ!
Τρεις μήνες πέρασαν από την προμήθεια. Και αν κάποιος πέθαινε εν τω μεταξύ;
Ένα είναι το ρεζουμέ. Πρέπει να φωνάζουμε συνεχώς.
Φωνάξαμε και πάλι για τον Γύρο της Αρβανιτιάς και για την αδράνεια και μαθαίνουμε ότι κινητοποιήθηκαν. Από εβδομάδα θα θριαμβολογούν εκ νέου μετά την ετήσια αδράνεια.
Μπράβο μας! Μην τους αφήνετε σε χλωρό κλαρί
Η χειρότερη δημοτική αρχή μπορεί κάτι να κάνει κάτω από την πίεση της άτιμης της κοινωνίας.
Χορέψτε το τσιφτετέλι.
(από την σελίδα Φίλοι του “Ανάπλι εμπρός” στο facebook)
