Συμμετέχοντας στην κοινή, πανελλαδική, δράση όλων των Δικηγορικών Συλλόγων, το Διοικητικό Συμβούλιο του Δικηγορικού Συλλόγου Εφετείου Ναυπλίου κήρυξε 24ωρη αποχή των Δικηγόρων Ναυπλίου από την άσκηση των καθηκόντων τους, σήμερα Πέμπτη 19 Δεκεμβρίου 2019.
Βασικό αίτημα όλων των Δικηγορικών Συλλόγων είναι η απόσυρση της αιφνιδιαστικής επιβολής τέλους δικαστικού ενσήμου επί των αναγνωριστικών αγωγών ενώπιον του Πολυμελούς Πρωτοδικείου.
Στην σχετική ανακοίνωση του Δικηγορικού Συλλόγου Εφετείου Ναυπλίου αναφέρονται ως αιτίες της αποχής:
1) Η αιφνιδιαστική επιβολή τέλους δικαστικού ενσήμου επί των αναγνωριστικών αγωγών ενώπιον του Πολυμελούς Πρωτοδικείου.
2) Η συλλήβδην υπαγωγή στη διαδικασία υποχρεωτικής Διαμεσολάβησης πολλών και σημαντικών διαφορών.
3) Η προαναγγελθείσα αύξηση των σήμερα καταβαλλόμενων ελάχιστων ασφαλιστικών εισφορών για την πρώτη ασφαλιστική κατηγορία του επικείμενου ασφαλιστικού νομοσχεδίου.
ΠΡΟΒΛΗΜΑ ΜΕ ΤΟ ΚΤΗΜΑΤΟΛΟΓΙΟ
Οι Δικηγόροι κρούουν τον κώδωνα του κινδύνου επισημαίνοντας ότι «σημαντικό ζήτημα εγείρεται, ανάλογα με την ερμηνεία που θα προκριθεί, και για την πιθανότητα υποχρέωσης καταβολής δικαστικού ενσήμου και στις δίκες του Κτηματολογίου για την αναγνώριση δικαιούχου, επί αγνώστου ιδιοκτήτη ή επί εσφαλμένης αρχικής εγγραφής (εφόσον η αξία του ακινήτου υπερβαίνει τις 250.000 €). Δηλ. για να αναγνωρίσει το δικαίωμα κυριότητάς του ο ιδιοκτήτης θα πρέπει να καταβάλει ποσό 2.648 € για ακίνητο αξίας 250.000 €. Είναι προφανής η δυσχερής θέση στην οποία θα βρεθούν οι πολίτες, οι οποίοι δεν κατάφεραν εμπροθέσμως να δηλώσουν την ιδιοκτησία τους”.
ΔΗΛΩΣΕΙΣ ΒΕΡΒΕΣΟΥ
“Η επιβολή δικαστικού ενσήμου, δεν συνδέεται με τη λειτουργία της δικαιοσύνης και την ανάγκη αποτελεσματικότερης απονομής της, ιδίως όταν οι λειτουργικές δαπάνες της δικαιοσύνης όχι μόνο δεν έχουν αυξηθεί, αλλά βαίνουν μειούμενες. Συνεπώς, παρίσταται εξ αυτού προδήλως δυσανάλογο περιοριστικό μέτρο».
«Η προκαταβολική είσπραξη του τέλους με τον ν. 4640/2019 εκ μέρους του δημοσίου, ήδη σε πρώιμο στάδιο της διαδικασίας της δίκης, και επί ποσού κατά κανόνα μείζονος του τελικώς επιδικαζόμενου, αντίκειται στις αρχές του κράτους δικαίου και της παροχής πλήρους και αποτελεσματικής δικαστικής προστασίας στους πολίτες, που θεμελιώνονται στις διατάξεις των αρθρ. 20 παρ.1, 26 παρ.3, 94 παρ.4, 95 παρ. 5 του Συντάγματος, 6 παρ.1 της ΕΣΔΑ, 1 του πρώτου Πρόσθετου Πρωτοκόλλου αυτής, 2 παρ.3 και 14 παρ. 1 Διεθνούς Συμφώνου για τα ατομικά και πολιτικά δικαιώματα κυρωθέντος με το ν. 2462/1997, που εγγυώνται την ελεύθερη πρόσβαση σε δικαστήριο και την πραγματική ικανοποίηση του δικαιώματος, που επιδικάζεται από αυτό».
