γράφει ο Δρ. Νίκος Μπογονικολός*
Μετά από μνημόνια, οικονομική καταστροφή, φτωχοποίηση και απελπισία πολλών Ελλήνων και αφού πρώτα πιάσαμε τον πάτο του βαρελιού, είναι φυσικό, να ανεβαίνεις πάλι. Έτσι, τα τελευταία χρόνια μοιάζει να ισχύει το ρητό του που είπε ένας πολιτικός πριν από μερικές δεκαετίες «Οι αριθμοί ευημερούν αλλά οι άνθρωποι δυστυχούν»! Ας μη ξεχνάμε ότι, εκείνο που επιτάχυνε την καταστροφή του 2010 ήταν «ο θαυμαστός εκσυγχρονισμός» και «το θαύμα» του φτηνού χρήματος για δάνεια, με την είσοδο στο ευρώ.
Στην τωρινή περίοδο, η πράγματι και λογική -με καλή διαχείριση- ανάπτυξη μετατρέπεται επικοινωνιακά ως το οικονομικό «θαύμα» της Ελλάδας. Ποιο θαύμα; Ανάπτυξη χωρίς αφ’ ενός ενδυνάμωση της παραγωγής και αφ’ ετέρου τη διαφοροποίηση αναπτυξιακών προτεραιοτήτων με βάση τα παγκόσμια δεδομένα και ανταγωνισμό δεν υπάρχει. Ανάπτυξη στηριγμένη σε κατασκευές και ακίνητα είναι η σίγουρη μακροπρόθεσμη αποτυχία σε ένα κόσμο που π.χ. οι κτηριακές υποδομές απαξιώνονται. Ανάπτυξη σε περιβάλλον ελεύθερων αγορών χωρίς ουσιαστική λειτουργία αλλά ανταγωνισμό τραπεζών δεν υπάρχει. Αυτά και άλλα που θα αναφέρω είναι δόκιμα προβλήματα και πολύ γνωστά σε όποιον έχει στοιχειώδεις γνώσεις οικονομικών και ανάπτυξης.
Για να μπούμε στο ευρώ έκαναν διάφορα τρικ δανεισμών, τράμπες με καταθέσεις και άλλα «μαγικά» και το αποτέλεσμα το είδαμε. Να θεωρούμε επενδύσεις τώρα τις μεταπωλήσεις κόκκινων δανείων από τράπεζες σε εκτός και από διάφορα funds σε άλλα funds είναι απλά ανέκδοτο.
Σε ένα παγκόσμιο ψηφιακό κατακλυσμό εμείς πιστεύουμε ότι ψιχαλίζει και κρατάμε ομπρέλα μη βραχούμε από τις ψηφιακές ευκαιρίες! Ο εγχώριος κλάδος πληροφορικής, η εκπαίδευση στην πληροφορική, η πραγματική εφαρμογή ηλεκτρονικού κράτους (όχι απλά επικοινωνιακά) πετούν σε πολύ χαμηλές πτήσεις. Δεν κρύβεται αυτό το πρόβλημα κάτω από το χαλί. Όλα αυτά είναι αυτονόητα. Τα σκεπάζουν όμως, τα καπνογόνα του επικοινωνιακού πολέμου. Ως πότε; Μήπως γιατί χωλαίνει συνολικά το πολιτικό δυναμικό της χώρας; Μήπως γιατί πρέπει να αναμένουμε να δούμε νέους πολιτικούς που να μπορούν να αρθρώσουν δυναμικά το λόγο τους για ια νέα Ελλάδα;
Αντίθετα βλέπουμε «νέους» που μπαίνουν σε πολιτικές θέσεις να εξελίσσονται όσο πιο σιωπηλοί και υπάκουοι είναι. Βλέπουμε άλλους που ήταν «στελέχη» σε φορείς αποτυχίας, να αναδεικνύονται. Ας μου πει κάποιος, στα 100 πολιτικά μας στελέχη, πόσοι υπήρξαν επιτυχημένοι επιχειρηματίες; Πόσοι πολέμησαν στην αγορά; Ας μη ρωτήσω πόσοι ήσαν αυτοδημιούργητοι. Δηλαδή πόσοι μπορούν να δημιουργήσουν και να διοικήσουν γιατί το έκαναν ήδη με επιτυχία.
Φοβάμαι ότι ο μύθος της οικονομικής επιτυχίας θα τελειώσει απότομα. Αντέχει άραγε η πατρίδα μας και δεύτερο κύμα καταστροφής;
Ελπίδα υπάρχει! Έστω και αν οι όποιοι ασχολούνται και δρουν στην Ελληνική πολιτική σκηνή ξυπνήσουν και δράσουν επί πραγματικών ζητημάτων και όχι με επικοινωνιακές στρατηγικές.
Προσωπικά, μακριά από την πολιτική θα γράφω πάντοτε τη γνώμη μου όπως είπε και η Ολυμπιονίκης μας «Για την Ελλάδα ρε γαμώτο»!
*Ο Dr. Νίκος Μπογονικολός είναι Μαθηματικός.
Κάτοχος MSc στην Κυβερνητική και διδακτορική διατριβή στο Εθνικό Οικονομικό Πανεπιστήμιο του Kharkov.
Συγγραφέας βιβλίων και άρθρων σχετικά με τις Τεχνολογίες Πληροφορικής (Blockchain, AI, IoT).
