Την θέλουμε αυτή την Ευρώπη;

γράφει ο Πολύδωρος Ιππ. Δάκογλου

Στην Αρκαδία, επιβλήθηκε πρόστιμο στον Δήμο Γορτυνίας γιατί αναβίωσε το πανάρχαιο έθιμο αλωνίσματος του σταριού σε παραδοσιακό Αλώνι, με χρησιμοποίηση πραγματικών αλόγων.

Στο Βόλο, παραπέμπεται στην δικαιοσύνη ο Δήμος γιατί αναβίωσε το παμπάλαιο έθιμο της Φάτνης που φιλοξένησε τη γέννηση του Θεανθρώπου, με χρησιμοποίηση ζωντανών προβάτων.

Στην Καλαμάτα, δικάστηκε Ιερός Ναός, γιατί τηρούσε το παμπάλαιο έθιμο της κωδωνοκρουσίας για την σήμανση των ωρών της ημέρας.

Όλα αυτά έγιναν βάση υφισταμένων νόμων.

Όλοι οι νόμοι ψηφίσθηκαν από τα κόμματα που ισχυρίζονται πως μας εκπροσωπούν στην Βουλή των 300 αντιπροσώπων του Έθνους των Ελλήνων.

Όλες οι ψηφοφορίες για την έγκριση των νόμων αυτών έγιναν με τυπικό τρόπο και αιτιολογία «προσαρμογή της κείμενης Ελληνικής Νομοθεσίας στις Ευρωπαϊκές Οδηγίες».

Χάνουμε (με νόμιμο τρόπο) στοιχεία της Παράδοσής μας, της Αξιακής μας κλίμακας, της Φυλετικής μας διαφορετικότητας, της Οικονομικής μας ανεξαρτησίας, της προστασίας της Εθνικής μας κυριαρχίας κ.α. Όλα, κατ’ απαίτηση του συστήματος που διοικεί την Ευρωπαϊκή Ένωση. Μιας Ένωσης που την οραματισθήκαμε ως Ευρώπη των Εθνών και η οποία μεταλλάχθηκε σταδιακά σε Ευρώπη αλλότριων συμφερόντων.

Την θέλουμε αυτή την Ευρώπη;