Καλησπέρα Δήμαρχε της καρδιάς Μου
Σήμερα, είναι η τελευταία καλημέρα που Σου λέω. Σκέφτηκα πως, αφού δε με παίρνεις ένα τηλέφωνο, δε θα θέλεις ούτε και τη καλημέρα μου. Έτσι, αποφάσισα και εγώ να την κόψω. Βέβαια, ξέρω πως θα ακούσω μπινελίκια από τους οπαδούς Σου γιατί σταματάω και πως θα βρεθούν και οι αιώνιοι μα@ακες να πουν ότι μου τα έσπρωξαν για να σταματήσω.
Όμως, η απόφασή μου είναι αμετάκλητη Δημαρχούκο Μου. Εκτός και αν μου τα σκάσεις Εσύ. Τότε, όχι μόνο να Σου λέω καλημέρες αλλά να σου κάνω και τεμενάδες κάθε φορά που θα σε βλέπω από μακριά.
Όσο για τον άλλο, αυτόν μωρέ που θα κάθεται στην πολυθρόνα Σου δε θέλω μαζί του ούτε καλημέρα, ούτε καλησπέρα, ούτε τίποτα. Ίσως αργότερα να του λέω καμιά καληνύχτα αλλά και αυτό θα το σκεφτώ πολύ.
Δημαρχούκο Μου, πρέπει να ξέρεις ότι εγώ σε πίστεψα και έκανα ότι μπορούσα για Σένα. Εσύ δε με πίστεψες και φάνηκες αχάριστος, όπως έκανες με όλους. Αλλά, δε βαριέσαι. ΨΩΜΙ ΚΑΙ ΑΛΑΤΙ που λέει ο Λαός. Μπορούμε να κάνουμε μια νέα αρχή αρχίζοντας συνομιλίες δι’ αντιπροσώπων, καθορίζοντας ένα «Οδικό Χάρτη» και συμφωνώντας σε μια σειρά από «Μέτρα εμπιστοσύνης». Όπως κάνει τώρα ο Μητσοτάκης με τον Ερντογκάν. Σου ξεκαθαρίζω όμως… Εσύ θα παίζεις το ρόλο του Μητσοτάκη.
Δήμαρχε των ονείρων μου, να είσαι σίγουρος πως θα σε σκέφτομαι πολύ. Θα έρθουν στιγμές που θα παλεύω με τον εαυτό μου για να γράψω αλλά δεν…
Έχε λοιπόν σαν τελευταίο δώρο την είδηση πως όλες τις καλημέρες θα τις μαζέψω και θα Σου τις ακουμπήσω έξω από το γραφείο Σου. Μόνο να έχεις το νου Σου γιατί δεν μπαίνουν σε σακούλα.
Μόνο βιβλίο γίνονται. Να περιμένεις λοιπόν το βιβλίο που θα το έχω αφιερωμένο στον Δήμαρχο που ήταν πηγή έμπνευσης για μένα. Τον Δημαρχούκο Μου! Τον Δημαρχούκο Μου που του χρωστάω ότι κατάφερε να με κάνει συγγραφέα με πολύ μεγάλο και φανατικό αναγνωστικό κοινό.
Παντοτινά δικός Σου… Χαμένε!
Τ.Ι. Μώρος
