γράφει ο Νικηφόρος Λυκίδης
Ξύπνησε μια μέρα και είπε «τι κάνω σήμερα»; Και αφού για τα προς το ζειν δεν είχε προβλήματα είπε «να το παίξω… πολιτικός». Δεν του βγήκε όμως γιατί τον κατάλαβαν και του έκοψαν το δρόμο. Μετά είπε «να το παίξω… Περιφερειάρχης». Ούτε αυτό του βγήκε και χαμήλωσε τον πήχη. Το έπαιξε… Περιφερειακός Σύμβουλος και …του κάθισε. Ήταν όμως πολύ ταπεινό γι’ αυτόν. Έτσι, και με τη συμβουλή των κατάλληλων φίλων αποφάσισε «να το παίξεις …Δήμαρχος». Εδώ άρχισαν τα δύσκολα.
Δήμαρχος, ναι αλλά που; Σε ποιον Δήμο; Η Δημαρχία στο Άργος ήταν πιασμένη. Ο Καμπόσος είχε υπογράψει συμβόλαιο με το Λαό και οι ψηφοφόροι είχαν οψιόν ανανέωσης της θητείας για μια 5ετία ακόμη. Τι κάνουμε τώρα; Θυμήθηκε εκείνο τον κωμικό που έλεγε «Θα σας εξαφανίσωμεν» και ξεκίνησε τις υπόγειες διαδρομές.
Χώθηκε στο βάλτο αλλά… Είδε όλα όσα υπολόγιζε σαν δυνατότητες και συμμαχίες να γκρεμίζονται. Το κόμμα άνοιξε την αγκαλιά του στον αναμορφωτή του Άργους, εναρμονιζόμενο με τη βούληση της κοινωνίας και ο ανεκτικός προστάτης του βρέθηκε στην απ’ έξω, μετά πολλών επαίνων. Την πατήσαμε που λένε.
Ακόμα και οι 4 που αποχώρησαν και έγιναν 3 από τους οποίους οι δύο είχαν μια αξία, του έστρεψαν την πλάτη και σκεπτόμενοι «Μ’ αυτόν θα πάμε, δε φτιάχνουμε το δικό μας μαγαζί»; Την ξαναπατήσαμε αλλά… ήταν αργά. Είχε εκτεθεί περπατώντας στην πλατεία και λέγοντας σε όποιον συναντούσε… «κατεβαίνω».
Και κατέβηκες, κ. Γιάννη Μαλτέζο. Κατέβηκες τη σκάλα του κακού. Όχι γιατί έφτιαξες μία παράταξη και είπες «διεκδικώ την ψήφο του Λαού» αλλά για τον τρόπο που την έφτιαξες και για τον τρόπο που αντιμάχεσαι τον άνθρωπο που σε διέσωσε από την πολιτική αφάνεια.
Σου λείπει μπόι Γιάννη Μαλτέζο για να κάνεις πολιτική αντιπαράθεση.
Σου λείπει το μπόι Γιάννη Μαλτέζο για να αρθρώσεις στοιχεία και καταφεύγεις στο ψέμα και στην παραπληροφόρηση.
Σου λείπει το μπόι Γιάννη Μαλτέζο για να τα βάλεις μαζί του και στρέφεσαι με άτιμο τρόπο κατά των συνεργατών του. Συνεργατών που δεν έδωσαν ποτέ το δικαίωμα «ούτε να πατήσεις τον ίσκιο τους». Ανθρώπων, Ενεργών Πολιτών, Επαγγελματιών και Οικογενειαρχών που προσωπικά δεν έδωσαν ποτέ το δικαίωμα σε κανένα να πει κουβέντα γι’ αυτούς. Μόνο καλά λόγια για την ικανότητα με την οποία υπηρέτησαν το Δήμο και τους Δημότες.
Και αφού δεν μπορούσες να τους καταλογίσεις τίποτα ξέθαψες την σταλινική αρχή της Οικογενειακής Ευθύνης και προσπάθησες να τους λασπώσεις,
Πήρες τις απαντήσεις σου. Και θα πάρεις και την απάντηση του κόσμου την Κυριακή.
Οι περιπέτειες του Ποκοπίκο και της Χουχού θα ξαναγίνουν αγαπημένα αναγνώσματα ενώ εσύ θα περπατάς πάνω κάτω την πλατεία λέγοντας αυτή τη φορά «Δεν είμαι αχάμπα ρούρα».
Μετρήθηκες και βρέθηκες λειψός κ. Γιάννη Μαλτέζο. Σου λείπει μπόϊ. Και για να μην παρεξηγηθούν τα γραφόμενά μου, Πολιτικό μπόι σου λείπει και Ηθικό μπόι έχεις σε έλλειμμα.
Ο Γιώργος Σαρρής, Ο Παναγιώτης Μάριος Ρέσκος και η Σπυριδούλα Σπανού σαν προσωπικότητες, σαν συνεισφορά στην κοινωνία και σαν ενεργοί πολίτες με μέλλον ήταν πολύ ψηλοί για σένα. Όσο για τον Καμπόσο, απορώ και που σκέφτηκες πως θα μπορούσες να τα βάλεις μαζί του. Μάλλον σε πιάσαν κώτσο κάποιοι που δεν τολμούν να βγουν μπροστά οι ίδιοι.
