γράφει ο Πολύδωρος Ιππ. Δάκογλου
Η ζωή φάνηκε καλή μαζί του. Και η πόλη του Άργους, το ίδιο. Και η Αργολίδα επίσης. Και η Νέα Δημοκρατία τον αγκάλιασε όσο δεν μπορείτε να φανταστείτε. Ο Δημήτρης Καμπόσος τον έβγαλε από το περιθώριο. Ο Μπακέτος τον προώθησε κομματικά. Ο Παναγιώτης Νίκας τον διόρισε σε θέσεις που, ούτε καν είχε ονειρευτεί.
Τι κράτησε απ’ όλα αυτά; Τι μιζέρια που τον διακρίνει. Την κακότητα γιατί δεν του έδωσαν ακόμα περισσότερα. Την αντίληψη ότι ΤΟ ΑΡΓΟΣ ΦΤΑΙΕΙ και πρέπει να τιμωρηθεί.
Ο πατέρας του, εξαίρετος και ασυμβίβαστος στον αξιακό του κώδικα, του πρόσφερε τα πάντα. Σπουδές, περιουσία, παιδικά χρόνια, που οι περισσότεροι συνομήλικοι του δεν μπορούσαν ούτε καν να ονειρευτούν. Του άνοιξε το δρόμο για μια στρωμένη επαγγελματική καριέρα και έφυγε από τη ζωή, τιμώμενος από την κοινωνία του Άργους, χωρίς ευτυχώς να ζήσει τα καμώματα ενός κακομαθημένου γόνου.
Η πόλη του Άργους του πρόσφερε τη δυνατότητα να κάνει οικογένεια, να ανοίξει δικηγορικό γραφείο, να δικτυωθεί με πελατεία και, υπό συγκεκριμένους όρους, να εκλεγεί ως αιρετός Σύμβουλος στο Δήμο πρώτα και στην Περιφερειακή Ενότητα μετά. Της το ανταπέδωσε αγνοώντας την όταν κάθισε σε καρέκλα εξουσίας, όπως τον καταγγέλλουν πολλοί και αξιόπιστοι Αργείοι.
Η Αργολίδα ανταποκρίθηκε στο αίτημά του και τον εξέλεξε ως εκπρόσωπό της στην Περιφερειακή Αρχή Νίκα. Όλοι γνωρίζουν πως τα υπεσχημένα δεν ετηρήθησαν εκ μέρους του.
Το κόμμα της Νέας Δημοκρατίας του συγχώρεσε το γεγονός ότι πολιτεύτηκε με αριστερό συνδυασμό, επειδή ο δεξιός δεν τον ήθελε στο ψηφοδέλτιό του. Ο Μητσοτάκης μάλιστα, με παρέμβαση Έλσας και Μπακέτου του ανέθεσε την εκπροσώπησή του στην εσωκομματική διαπάλη κατάκτησης της αρχηγίας του κόμματος. Ο κομματικός μηχανισμός τον προώθησε στην θέση του υπεύθυνου για την Πελοπόννησο αλλά τον έκρινε, κατ’ αξίαν, και τον έκοψαν από το ψηφοδέλτιο της Αργολίδας. Της ανταπέδωσε την προώθησή του καταθέτοντας υποψηφιότητα ως ανεξάρτητος βουλευτής με σκεπτικό «θα σας δείξω εγώ ποιος είμαι».
Το μεγαλείο ψυχής του Δημήτρη Καμπόσου, και μια λάθος εκτίμηση που έκανε, τον ενέταξε στο ψηφοδέλτιο της ΑΛΛΑΓΗΣ ΠΟΡΕΙΑΣ. Τον στήριξε και τον επέβαλε ως Πρόεδρο του Δημοτικού Συμβουλίου. Θέση απ’ όπου λειτούργησε με προσωπική ατζέντα. Εξεδιώχθη από Πρόεδρος και από υποψήφιος και κράτησε τα αρνητικά του αισθήματα προς τον αναμορφωτή του Άργους. Θα μπορούσε κανείς να τα χαρακτηρίσει ως φθόνο ή ως μίσος.
Την απόφασή του να είναι υποψήφιος Δήμαρχος την πήρε παρά την αντίθετη άποψη του Παναγιώτη Νίκα, στον οποίο χρωστούσε την θέση του Αντιπεριφερειάρχη Αργολίδας και του Προέδρου του Περιφερειακού Συμβουλίου. Αντίθεση που όμως περιορίσθηκε σε συμβουλευτικό επίπεδο χωρίς δραστικά μέτρα παρεμπόδισης. Παραμένει άγνωστος ο βαθμός ενθάρρυνσης εκ μέρους του βουλευτή Γιάννη Ανδριανού, άνθρωποι του περιβάλλοντος του οποίου «του εξασφάλισαν μαγιά υποστηρικτών».
Παντού από όπου πέρασε, δούλεψε υπηρετώντας κάποιον προσωπικό πολιτικό σχεδιασμό. Παντού όπου διορίσθηκε υπήρξε ολίγος. Μέτριος. Χωρίς πνοή. Το Άργος, δεν τον αποδέχεται, παρά το πρωτοφανές σπρώξιμο που δέχθηκε από όλους τους παράγοντες που προανέφερα. «ΔΕΝ ΚΑΝΕΙΣ ΓΙΑ ΠΕΡΙΣΣΟΤΕΡΑ. ΜΕΧΡΙΣ ΕΔΩ ΚΑΙ ΠΟΛΥ ΣΟΥ ΕΙΝΑΙ»! του είπε η πόλη που «ονειρεύεται να την περιδιαβαίνει καβάλα στο άλογο χειροκροτούμενος από το πόπολο», όπως θα έλεγε ο εκλιπών Λαογράφος Σύρος Μήλιας.
Κοινό σημείο της συμπεριφοράς του έναντι όλων όσων τον ευεργέτησαν προωθώντας τον, η αχαριστία. Η αχαριστία προς τους ανθρώπους και το μίσος προς την πόλη. «Δεν με θέλεις; Θα σου δείξω εγώ» είναι η καταγραφή της στάσης του με μία φράση.
Ψέματα, οριακά συκοφαντικές εκφράσεις και συνεχείς γκάφες στα όσα λέει, χαρακτηρίζουν την προσπάθειά του να συσπειρώσει το 15% των φιλελέ και αριστεριζόντων που δεν θέλουν τον Δημήτρη Καμπόσο. Που δεν θέλουν ως Δήμαρχο έναν άνθρωπο του Λαού που απέδειξε πως «Το Άργος και οι Αργείοι αξίζουν και μπορούν καλύτερα». Που με τα έργα που έκανε και κάνει απέδειξε την ανικανότητα της αυλής των προηγούμενων από αυτόν. Που έσπασε τα τζάκια και ανέδειξε νέες καθαρές δυνάμεις.
Σκοπός του Γιάννη Μαλτέζου δεν είναι να γίνει δήμαρχος. Και δεν το θέλει (καραδοκεί τη διαδοχή του Γιάννη Ανδριανού), και δεν το μπορεί (γνωρίζει ότι αν βγει δεύτερος και με τουλάχιστον 20% διαφορά από τον Καμπόσο, αυτό θα οφείλεται στην αδυναμία του Θωμόπουλου να ανδρώσει μια δυνατή αυτοδιοικητική παράταξη). Του αρκεί που λεκιάζει την ιστορία όσων έβγαλαν το Άργος από την αφάνεια. Ονειρεύεται να γκρεμίσει –αν μπορέσει- τα εμβληματικά έργα (όπως η ανάπλαση της πλατείας). Ετάχθη για να ξαναδώσει προνόμια στο παλαιό κατεστημένο και μετά… “Γαία πυρί μηχθήτω”.
Σκασίλα του για το Άργος και τα χωριά! Σκασίλα του για τους Αργείους που βλέπουν την πόλη να μπαίνει σε τροχιά αναγνώρισης και επισκεψιμότητας. Σκασίλα του αν τα νέα παιδιά μετά το πανεπιστήμιο δεν θα γυρνάνε πάλι στα πάτρια.
Αυτός θα έχει βγάλει τα απωθημένα του. Όσο για τα προς το ζειν… το έχει εξασφαλισμένο.
ΟΙ Δημότες του Δήμου Άργους Μυκηνών στις εκλογές, για μία φορά ακόμη, με την επιλογή τους θα δώσουν την απάντηση που αυτοί ξέρουν. Αυτή τη φορά σε έναν άνθρωπο σαν και αυτόν που περιέγραψα όπως τον γνώρισα και τον έζησα.
