γράφει ο Πολύδωρος Ιππ. Δάκογλου
Η στρατηγική του Δημήτρη Καμπόσου μου θύμισε έναν παλαιό παγκόσμιο πρωταθλητή των δρόμων αντοχής. Το πολυβραβευμένο και σπουδαίο αθλητή Εμίλ Ζάτοπεκ.
Ήταν ένα φαινόμενο γεννημένο για να κερδίζει. Έτσι και ο Δημήτρης Καμπόσος.
Όπως ο Ζάτοπεκ, έτσι και ο Καμπόσος είναι πολύ καλά προπονημένος και γνωρίζει το αγώνισμα πολύ καλύτερα από τους αντιπάλους του που είναι από στόφα μεσαίων και κάτω επιδόσεων.
Ο Καμπόσος ξέρει να επιβάλλει τη στρατηγική που αυτός θέλει, γνωρίζει και μπορεί να εφαρμόσει. Μια στρατηγική στην οποία οι αντίπαλοί του αδυνατούν να αντιπαρατεθούν και έτσι περιορίζονται σε κραυγές και εκρήξεις για εσωτερική κατανάλωση.
Ο Καμπόσος μπήκε μπροστά στον εκλογικό αγώνα, επέβαλε το ρυθμό του, υποχρέωσε τους αντιπάλους του να δείξουν τις αδυναμίες τους, τους άφησε πολλά μήκη πίσω και τώρα, στο τελευταίο τετρακοσάρι, την ώρα που οι αντίπαλοί του τα έχουν σχεδόν φτύσει, αυτός μετατρέπει το δρόμο των 10.000 μέτρων σε αγώνα ταχύτητα 400 μέτρων. ΧΩΡΙΣ ΑΝΤΙΠΑΛΟ και με τις ιαχές των θεατών.
Των θεατών που έχουν συνηθίσει τον Καμπόσο (όπως και τον Ζάτοπεκ) να τερματίζει πρώτος και με διαφορά, έτοιμος να συνεχίσει για τον επόμενο αγώνα.
Των θεατών που από λύπηση χειροκροτούν και τον δεύτερο, όταν μετά από πολύ ώρα φτάνει να μπει στον τελευταίο γύρο, ακούγοντας το καμπανάκι.
Των θεατών που χειροκροτούν ακόμα και αυτούς που απλώς τερματίζουν, χωρίς βραβείο και χωρίς ρεκόρ. Αλλά και χωρίς εξοργιστικές βρώμικες τακτικές αγώνος που εφαρμόζει ένας Ποκοπίκο που νομίζει πως είναι Ταρζάν.
Από την προηγούμενη εβδομάδα ο Καμπόσος που κάποιοι βαφκαλιζόντουσαν ότι μπορούν ίσως και να το φτάσουν, άνοιξε διασκελισμό.
Περιοδεύει ΗΔΗ στα χωριά ΚΑΙ συγχρόνως οργανώνει εντυπωσιακά Εγκαίνια Εκλογικού Κέντρου αφήνοντας άφωνους τους Αχαμπαρουραϊανούς.
Ξεκίνησε τις επισκέψεις στις γειτονιές του Άργους ΚΑΙ συγχρόνως ετοιμάζει για μεθαύριο Τετάρτη μια ακόμα ανεπανάληπτη συγκέντρωση Παρουσίασης Υποψηφίων και Προγράμματος στο Royal Pantazis, όπου περισσότερο από 2.000 υποστηρικτές της Αλλαγής Πορείας θα πουν με δύναμη στο γεννημένο για να χάνει, αντίπαλο,… «Που πας ρε Καραμήτρο…. Που πας ρε Αχάμπα Ρούρα»!
Και παρά το γεγονός ότι το ίδιο σενάριο επαναλαμβάνεται για τέταρτη φορά, ο κόσμος δεν κουράζεται. Και δεν κουράζεται γιατί, εξ ενστίκτου ξεχωρίζει και, προτιμά το Χρυσαφένιο Μετάλλιο Αξίας από ένα κρίκο Φο Μπιζού κατάλληλο για τον αφαλό μιας οικιακής βοηθού, μικρών δυνατοτήτων.
