γράφει ο Πολύδωρος Ιππ. Δάκογλου
Ο Γιάννης Μαλτέζος έχει δώσει και εξακολουθεί να δίνει πολλές αφορμές για να τον κρίνει και να τον απορρίψει κάθε σκεπτόμενος Πολίτης, ως Πολιτικό πρόσωπο.
Από την συνεχή αλλαγή κομματικού χώρου, κατά την εναγώνια αναζήτηση ευκαιρίας εκλογής του σε κάποιο αξίωμα, μέχρι την μετριότητα που επέδειξε όταν “το ρεύμα της παράταξης” τον έφερε σε κάποια θέση εκλογής.
Από τον καραμπινάτο αριστερό Νίκο Καρούζο μέχρι τον καραμπινάτο δεξιό Δημήτρη Καμπόσο ήταν ένα βήμα δρόμος.
Από αγώνα συμμετοχής στο ψηφοδέλτιο της Νέας Δημοκρατίας μέχρι την απώλεια της προθεσμίας για λίγα λεπτά, στην απόπειρα κατάθεσης ανεξάρτητης υποψηφιότητας κόντρα στο κόμμα της Ν.Δ., ήταν ένα βήμα προς την γελοιοποίηση.
Από την ένταξη στο ψηφοδέλτιο του Νίκα μέχρι το πλήγμα που του κατάφερε εκθέτοντάς τον ήταν ένα βήμα προς τον αμοραλισμό.
Οι Πολίτες που συνήθως αγνοούν ή ξεχνούν αυτές τις συμπεριφορές καλούνται από τον κύριο αυτό να τον ψηφίσουν και να τον αναδείξουν επικεφαλής της αξιωματικής αντιπολίτευσης. Θεωρεί πως έτσι, μετά από 5 χρόνια θα μπορέσει να γίνει Χαλίφης στη θέση του Χαλίφη (θυμάστε τον κακό Ιζνογκούντ;) μια και στις εκλογές δεν θα συμμετέχει πλέον ο Δημήτρης Καμπόσος.
Όμως σήμερα, αυτός ο συγκεκριμένος υποψήφιος «έχει κόψει καπίστρι» που λέει και ο σοφός Λαός μας.
Παραβλέποντας πως ο κόσμος του λέει με τον τρόπο του «Γιαννάκη άσε μας ήσυχους και κάτσε φρόνιμα», στρέφεται προς την αγαπημένη του μέθοδο του ψεύδους και της λασπολογίας. Και ακόμα χειρότερα βγάζει απωθημένα στην επιφάνεια και στρέφεται κατά του γυναικείου φύλλου και της ισότητας στα πολιτικά του δικαιώματα.
Με μία άθλια προσωπική ανακοίνωση, χωρίς να μπορεί να της καταλογίσει τίποτε προσωπικά, στρέφεται με βρώμικο τρόπο κατά ανυπεράσπιστης γυναίκας που ως μητέρα και δημόσιο πρόσωπο μόνον εγκώμια μπορεί και πρέπει να της αποδώσει ο κάθε Αργείος.
Η άθλια επίθεση του Γιάννη Μαλτέζου κατά της Σπυριδούλας Σπανού είναι ανήθικη πράξη και αποτελεί πρόκληση για τον καθένα από εμάς. Η ανάσυρση, από το σκοτεινό παρελθόν της κομμουνιστικής θηριωδίας, και η ανενδοίαστη χρησιμοποίηση της “αρχής της οικογενειακής ευθύνης”, αποτελεί ότι χειρότερο και πρέπει να αποδοκιμασθεί κάθετα από τους ψηφοφόρους που πιστεύουν στην προσωπικότητα του ατόμου.
Η Εποχή του Βελουχιώτη και των άλλων καπεταναίων που έσφαζαν οικογένειες για να τους πάρουν την περιουσία, με αιτιολόγηση ότι κάποιος από την οικογένεια είχε διαπράξει κάτι, έχει περάσει ανεπιστρεπτί. Και καλό θα είναι να μην επανέλθει γιατί θα γυρίσει μπούμερανγκ κατά του έχοντος μικρό ανάστημα Γιάννη Μαλτέζου. Μικρό ανάστημα στην πολιτική, μέχρι πρότινος, και στην Ηθική εδώ και λίγες ημέρες.
