του Πολύδωρου Ιππ. Δάκογλου
Για πρώτη φορά άκουσα το όνομα Μάκαρης από το στόμα του Δημήτρη Κωστούρου, πριν από 5 περίπου χρόνια. Μου είχε μιλήσει γι’ αυτόν με τα καλύτερα λόγια, επ’ αφορμή (αν θυμάμαι καλά) την δωρεά που έκανε και ανακαινίσθηκε το σχολείο της Πρόνοιας (Δεν ήταν το μόνο. Πριν από αυτό ήταν το Δρέπανο, το Τολό κ.α.).
Διάβαζα το όνομά του κατά καιρούς σε διάφορα ευχαριστήρια Δελτία Τύπου κρατικών φορέων και Ιδιωτικών Συλλόγων. Δεν έδινα σημασία, μέχρι που χτύπησε την ευαίσθητη χορδή μου.
Ήταν τότε που ο Μητσοτάκης, με παραίνεση Μέρκελ, είπε «δεν ανοίγουμε τον Έβρο για τους λαθρομετανάστες που έστελνε ο Ερντογκάν, με προορισμό τη Γερμανία».
Ήταν τότε που, οι Συνοριοφύλακες, εγκαταλειμμένοι, νηστικοί και χωρίς εξοπλισμό, μαζί με τους ακρίτες του Έβρου, υπερέβησαν εαυτό και εμποδίσανε την λαθροεισβολή.
Ήταν τότε που ο Μάκαρης, ένωσε τις δυνάμεις του με τον Καμπόσο και μάζεψαν σε χρόνο μηδέν δύο νταλίκες τρόφιμα και εφόδια που τα πήγαν στους Φρουρούς της Τιμής της Πατρίδας.
Δεν με εντυπωσίασαν τα χρήματα που χάλαγε. Με εντυπωσίασε ο σκοπός για τον οποίο τα έδινε και το γεγονός ότι πήγε προσωπικά στον Έβρο, μαζί με τον Καμπόσο, για να παραδώσουν τη βοήθεια, να μιλήσουν με τους Συνοριοφύλακες και να τους μεταδώσουν την Πίστη ότι ΟΛΟΙ ΟΙ ΕΛΛΗΝΕΣ ΤΟΥΣ ΣΤΗΡΙΖΟΥΝ.
Από τότε άρχισα να προσέχω τη διαδρομή του.
Δεν θα του φτιάξω την αγιογραφία καταγράφοντας τις δεκάδες μικρές και μεγάλες Δωρεές που έκανε, από απλά αλκολόμετρα στην Τροχαία, μέχρι ανακαίνιση της Παιδιατρικής κλινικής του Νοσοκομείου Αργολίδας. Εκατοντάδες χιλιάδες ευρώ σε λίγα χρόνια. Δούλευε… Κέρδιζε… Πρόσφερε… με απλότητα, χωρίς φιγούρες και ιλουστρασιόν.
Θα αναφέρω όμως ότι είναι πολύτεκνος. ‘Ότι έχει πέντε παιδιά που τα λατρεύει και δεν παραλείπει να τους το δείχνει (τον έχω δει πρόσφατα με την κόρη του και τον γιό του στο γήπεδο της ΑΕΚ ή να βολτάρει με τα μικρότερα παιδιά του στην πλατεία Συντάγματος).
Θα αναφέρω ακόμη ότι αν και περιμένει το 6ο παιδί του, δεν το έχει κάνει βούκινο, αρνούμενος να χρησιμοποιήσει την εγκυμοσύνη της γυναίκας του και τη μητρότητα ως προεκλογικό όπλο.
Δεν σκόπευα να γράψω για τον άνθρωπο Μάκαρη, που ελπίζω να εκλεγεί Δήμαρχος για να γίνει μια πραγματική επανεκκίνηση, ένα νέο ξεκίνημα στην πορεία του Δήμου. Διάβασα όμως μια ανάρτηση που με έκανε να αλλάξω γνώμη. Ήταν ένα ευχαριστώ που έγραψε προς τα στελέχη της ΕΜΑΚ, τα οποία απεγκλώβισαν τον αδελφό του και τη οικογένειά του από το πλημμυρισμένο σπίτι τους στην Λάρισσα. «Θέλω να ευχαριστήσω από καρδιάς τις ομάδες της ΕΜΑΚ, τα σώματα ασφαλείας, τις ένοπλες δυνάμεις, για τον απεγκλωβισμό του Αδελφού μου και μελών της οικογένεια μου, δίνοντας τέλος στην αγωνία μας. Δύναμη και κουράγιο σε όλους τους συνανθρώπους μας, αυτές τις δύσκολες ώρες».
Ήταν παραμονή της ανακήρυξης των ψηφοδελτίων. Ήταν λίγο πριν από την συνάντηση με το σύνολο (212+1) των υποψηφίων του. Ήταν στη φάση στησίματος του προεκλογικού του κέντρου. Ήταν… μέσα στην τρέλα της κορύφωσης του εκλογικού αγώνα. Και όμως…..
Ο Κώστας Μάκαρης, βρήκε τον τρόπο να τα κουμαντάρει όλα σωστά, χωρίς να χάσει αυτό που τον χαρακτηρίζει… την Ανθρώπινη φύση του. Την βαθειά Ανθρώπινη φύση του.
Η φροντίδα για την οικογένεια είναι και πρέπει να είναι πάντοτε προτεραιότητα. Και ένας Ηγέτης και μάλιστα σε ώρα πολέμου, αυτό δεν πρέπει να το ξεχνά. Γιατί, αν ο Αρχηγός χάσει τον Ανθρώπινο στοιχείο του χαρακτήρα του, τότε.… εμένα τουλάχιστον δεν μου κάνει.
