Έχετε ακούσει την έκφραση του Λαού μας που λέει «Πρώτα φεύγει η τελευταία ανάσα και μετά του χούι».
Αυτή η έκφραση μου έρχεται στο μυαλό κάθε φορά που διαβάζω τον “Αγαμέμνωνα” της προηγούμενης 8ετίας, που γράφει τώρα στην προσωπική του σελίδα με το πραγματικό του όνομα.
Όνομα άλλαξε στο facebook, ο πάλαι ποτέ Αγαμέμνων, αλλά μυαλό δεν βάζει. Η μέχρι σημείου ευτελισμού, δημόσια συγνώμη που ζήτησε πριν λίγα χρόνια από τον Δήμαρχο Άργους Μυκηνών Δημήτρη Καμπόσο για όσα ψευδή, υβριστικά και συκοφαντικά έγραφε πριν από τις εκλογές του 2019 δεν στάθηκε ικανή να τον κάνει να αλλάξει χαρακτήρα και να βελτιωθεί. Συνεχίζει… Ίσως γιατί ο Καμπόσος του τη χάρισε καταλαμβανόμενος από κρίση μεγαλοθυμίας.
Αλλά ο “Αγαμέμνων”, κατά κόσμο Νίκος Μποζιονέλος, δεν λέει να αλλάξει.
Και καλά ο Μποζιονέλος. Όπως ο λύκος, δεν αλλάζει περπατησιά. Ο Μαλτέζος όμως;
Δεν γνώριζε ο φιλόδοξος υποψήφιος Γιάννης Μαλτέζος το βεβαρυμμένο παρελθόν του Νίκου Μποζιονέλου όταν τον ενέταξε (μετά πολλών επαίνων) στο ψηφοδέλτιό του; Ή τον έβαλε υποψήφιο ακριβώς λόγω των “κατορθωμάτων” του παρελθόντος;
Τώρα όμως, τα πράγματα είναι χειρότερα. Ο τέως φουσκωτός διάνος με το όνομα “Αγαμέμνων”, γράφει στο προσωπικό του facebook και -οποία κατάντια- στρέφεται κατά μιας γυναίκας. Μιας διακεκριμένης κυρίας, συζύγου, μητέρας, γιαγιάς, επαγγελματία και ενεργού πολίτη, με υφέρποντα ρατσιστικό λόγο, με μόνο αμάρτημα ότι έβαλε υποψηφιότητα (και πάλι) με τον Δημήτρη Καμπόσο.
«Όταν δεν μπορούμε να χτυπήσουμε το άλογο χτυπάμε τη σέλα» λέει ο Λαός μας.
Όμως, ο Αγαμέμνων δεν συνειδητοποίησε με ποια τα έβαλε. Δεν μελέτησε καλά το βιογραφικό της Νατάσας Γκώνου που είναι ένα βιογραφικό γεμάτο προσφορά στην κοινωνία, πείσμα την ώρα της μάχης, αγώνα για υψηλούς σκοπούς και νίκες, πολλές νίκες.
Δεν θέλω να γίνω μάντης κακών αλλά η μήνυση που υπέβαλε η Νατάσα Γκώνου κατά του Νίκου Μποζιονέλου του Παν. δεν θα έχει αίσιο αποτέλεσμα γι’ αυτόν. Και επί πλέον, λόγω βεβαρυμμένου παρελθόντος και έλλειψης εμπράκτου μετανοίας, η βάναυσα θιγείσα μηνύτρια δεν υπάρχει περίπτωση να του την χαρίσει.
Όσον αφορά τον Γιάννη Μαλτέζο, δημόσιο κήρυκα της ανάγκης για ύπαρξης πολιτικής ηθικής, αναρωτιέμαι τι από τα τρία θα κάνει:
– Θα τον απομακρύνει άμεσα από το ψηφοδέλτιό του;
– Θα του επιβάλει να ζητήσει δημοσίως συγνώμη και να μην ξαναγράψει τίποτα και για κανένα;
Ή, το πιθανότερο
– Θα το κάνει γαργάρα, όπως τόσα άλλα, με το σκεπτικό «άστον να εκτίθεται. Αυτός θα την πληρώσει και εγώ ίσως κερδίσω το κάτι τι»;
Νικηφόρος Λυκίδης
