γράφει ο Νικηφόρος Λυκίδης
Πρώτα του επέβαλε το μαρτύριο της σταγόνας. Έβγαζε στη δημοσιότητα έναν έναν τους υποψηφίους που τον πονούσαν.
Μετά του πέρασε τη θηλιά στο λαιμό. Έδωσε στη δημοσιότητα Ομάδες κορυφαίων παραγόντων από «τα χωριά» όπου υποτίθεται πως ο απερχόμενος ήταν παντοκράτορας.
Ύστερα, τον παρέσυρε να εκτεθεί με μια παρουσίαση “έργων της τελευταίας τριετίας”. Έργων που, τα μισά είχαν παρελθόν 10 ετών, τα άλλα μισά ΘΑ προέκυπταν στο μέλλον και τα υπόλοιπα μισά ήταν μισοτελειωμένα, σταματημένα ή και ως πρωτοβουλίες βρίσκονται σε καθοδική πορεία (Ναι, τρία μισά κάνουν τη μονάδα του αποχωρούντος). Τον άφησε να εκτεθεί μιλώντας ενώπιον ανθρώπων οι οποίοι κατέχουν αξιώματα που αυτός τους έδωσε. Ακροατών οι οποίοι κατασκευάζουν ή προμηθεύουν έργα που αυτός τους έδωσε. Υπαλλήλων του Δήμου και κάποιων λίγων φίλων που –ακόμα- του έχουν απομείνει. Με βροντώδη, όμως, την απουσία των απλών ανθρώπων της Ναυπλιακής κοινωνίας. Ανθρώπων που στο μακρινό παρελθόν τον είχαν ψηφίσει και υποστηρίξει.
Ο Κώστας Μάκαρης, αποδεικνύεται συνεχώς πως έχει στρατηγική δεινότητα. Πως ξέρει να κάνει σωστές επιλογές χρόνου. Πως μπορεί και ορίζει αυτός τα πεδία που θέλει να δίνει τον αγώνα. Πως με τις πράξεις του καταρρίπτει τα όνειρα του αντιπάλου του για αδυναμία συγκρότησης ψηφοδελτίου. Πως κάθε μάχη που δίνει (φανερή ή παρασκηνιακή) την κερδίζει. Πως είναι σαν το παγόβουνο που δείχνει μόνο την κορυφή του και έχει τα 9/10 του μεγέθους του, κάτω από την επιφάνεια.
Έκανε βασικά λάθη ο Δημήτρης Κωστούρος. Διεκδικεί την τέταρτη εκλογή του παραγνωρίζοντας τη φθορά της αρχικής του λάμψης και χωρίς καν εκλογικό αφήγημα. Με παλιομοδίτικη επικοινωνία και χωρίς τους συμμάχους του παρελθόντος. Με αντιπάλους που του αποδομούν το σώμα των ψηφοφόρων (του 2019) και με τους υποψηφίους του κουρασμένους, όπως και η δημοτική του αρχή.
Ο Παπαδημόπουλος του κόβει υποψήφιους, στελέχη και ψήφους. Ο Ορφανός του κόβει υποψήφιους, στελέχη και ψήφους. Και ο ισχυρότερος από όλους, ο Κώστας Μάκαρης, του επιφέρει απρόσμενα χτυπήματα. Κατέδειξε ήδη την κατάρρευσή του στα χωριά. Μετά τις γιορτές εμφανίζει την ομάδα των συνεργατών του στο Ναύπλιο, αφού πρώτα προηγηθεί μια εκδήλωση με κόσμο. Πολύ κόσμο! Τόσο κόσμο που να γίνει εμφανές ότι είναι το μέλλον που έρχεται.
Ένα μέλλον Νεανικό και όχι γηρασμένο! Φωτεινό και όχι γκριζαρισμένο. Διάφανο και όχι κουκουλωμένο! Σύγχρονο και όχι παρωχημένο!
Ένα μέλλον στο οποίο ΟΛΟΙ θα έχουν λόγο και μερίδιο.
Ένα μέλλον που το Ναύπλιον προσδοκά και Αξίζει!
