γράφει ο Δημήτρης Νταβίλης*
Οι υγειονομικές ανάγκες του νομού έχουν αναλυθεί σε άπειρες επιτροπές και συνεδριάσεις επισημαίνοντας κάθε φορά τα προβλήματα χωρίς όμως να δίνονται λύσεις. Καλές ιδέες χάνονται στο πέρασμα του χρόνου από έλλειψη πολιτικής τόλμης. Και φυσικά οι συμπολίτες μας συνεχίζουν να ταλαιπωρούνται παρά τις φιλότιμες προσπάθειες του υγειονομικού προσωπικού. Μέσα σε αυτό το πλαίσιο υποφέρει περισσότερο απ’ όλους, ίσως ο πιο ευαίσθητος πληθυσμός της κοινωνίας μας, τα παιδιά.
Υπάρχει ανάγκη για ένα παιδιατρικό νοσοκομείο στο νομό; Θα μπορούσε να καλύψει ευρύτερες ανάγκες του παιδικού πληθυσμού της Πελοποννήσου; Η αβίαστη απάντηση είναι ΝΑΙ. Από μία πρόχειρη αναζήτηση στοιχείων προκύπτει ότι το 7-11% των νοσηλευόμενων παιδιών στα παιδιατρικά νοσοκομεία της Αθήνας προέρχονται από την Πελοπόννησο. Αν μάλιστα υπολογίσουμε ότι στην Πάτρα λειτουργεί παιδιατρικό νοσοκομείο εύκολα αντιλαμβανόμαστε ότι αυτά τα παιδιά προέρχονται από τους πέντε νομούς της περιφέρειας Πελοποννήσου. Για να καταλάβουμε ακόμη καλύτερα το μέγεθος του προβλήματος, στα 1000 περίπου κρεβάτια των παιδιατρικών νοσοκομείων τα 100 περίπου παιδιά που νοσηλεύονται είναι από τους προαναφερόμενους νομούς.
Το κοινωνικό και οικονομικό αποτύπωμα της εγκατάστασης ενός νοσοκομείου πρώτης γραμμής είναι αυτονόητα μεγάλο. Ειδικά αν σκεφτεί κάποιος ότι μετακομίζει ολόκληρη η οικογένεια στην Αθήνα όταν προκύπτει ένα τέτοιο ζήτημα. Η περιοχή του Ναυπλίου θα ελκύσει εύκολα επιστημονικό προσωπικό εγνωσμένης αξίας και η ευαισθησία για τα παιδιά δεν θα αφήσει αδιάφορους ιατρούς με καταγωγή από την Αργολίδα που διαπρέπουν σήμερα στην Ελλάδα αλλά και στο εξωτερικό.
Άλλωστε ένα πρώτης γραμμής νοσοκομείο αυτονόητα θα παρέχει δευτεροβάθμια και τριτοβάθμια περίθαλψη και θα αποτελεί ουσιαστική μεταρρύθμιση στο χώρο της υγείας. Το νομοθετικό πλαίσιο επίσης παρέχει τη δυνατότητα ορθής λειτουργίας σε 24ωρη βάση και 7 ημέρες την εβδομάδα (24/7) τμήματος επειγόντων περιστατικών ενηλίκων ώστε να αντιμετωπιστεί το φαινόμενο της μερικής εφημέρευσης στα δύο νοσοκομεία του νομού (12 ημέρες του Ναυπλίου, 18 ημέρες του Άργους) με τις γνωστές δυσλειτουργίες.
Θα ενισχύσω τον προβληματισμό μας με ένα απλό παράδειγμα από την κλινική εμπειρία της
ειδικότητάς μου. Ασθενής με ρινορραγία αντιμετωπίζεται στην εφημερία του Άργους και την επόμενη ημέρα πρέπει να διακομιστεί στο Ναύπλιο όπου εδρεύει η ΩΡΛ κλινική. Τώρα εάν αυτός ο ασθενής έχει και ένα ιστορικό που απαιτεί ειδικότητες που εδρεύουν στο Άργος καταλαβαίνετε τι γίνεται.
Από το παραπάνω προκύπτει εύκολα το γιατί τόσοι συμπολίτες μας ψάχνουν τη λύση στην Αθήνα τόσο για τους ίδιους όσο και για τα παιδιά τους. Έτσι χάνεται η εμπιστοσύνη στο σύστημα υγείας, έτσι μειώνεται η αξιοπιστία του. Το πρώτιστο πρόβλημα δεν είναι ούτε οι γιατροί ούτε το προσωπικό, που δίνουν την ψυχή τους κάθε φορά για τον άρρωστο. Το πρώτιστο πρόβλημα είναι η ανορθολογική διαχείριση και έλλειψη πολιτικής βούλησης.
Η ποιοτική αναβάθμιση του νοσοκομείου του Ναυπλίου σε Νοσοκομείο Παίδων πρώτης γραμμής είναι λύση εφικτή. Τα γραφειοκρατικά, τεχνικά και άλλα κωλύματα, που μπορεί να υπάρξουν ή και να «ανακαλυφθούν» ξεπερνιούνται με τις νόμιμες θεσμικές πρωτοβουλίες που διαθέτει μια χώρα της Ευρώπης, όταν υπάρξει πολιτική τόλμη. Είναι η ώρα να κάνουμε ως κοινωνία κάτι ουσιαστικό για τα παιδία μας.
*Δημήτριος Νταβίλης είναι
Συντονιστής Διευθυντής ΩΡΛ τμήματος Νοσοκομείου ‘ΕΛΠΙΣ’
και Δημοτικός σύμβουλος Δήμου Άργους Μυκηνών
