Είναι λογικό ο Δημήτρης Κωστούρος να μην νιώθει άνετα τον τελευταίο καιρό

γράφει ο Πολύδωρος Ιππ. Δάκογλου

Σε κανένα δεν αρέσουν οι ήττες. Είναι λογικό λοιπόν ο Δημήτρης Κωστούρος να μην νιώθει άνετα τον τελευταίο καιρό.

Τρεις απανωτές πολιτικές ήττες και η πιθανότητα αυτές να αυξηθούν, σίγουρα δεν είναι και ότι καλύτερο.

Η απώλεια του σοβαρού στελέχους του, ιατρού Βασίλη Βασιλόπουλου, ο οποίος αιτιολόγησε με πολιτικά επιχειρήματα την απόφαση να απομακρυνθεί από την διοικούσα παράταξη του δήμου, αποδείχθηκε πως ήταν μόνον η αρχή. Και ενώ όλες οι σκέψεις ήταν στραμμένες στο ποιος θα ακολουθήσει, με τα ονόματα που έπεφταν στο τραπέζι να δείχνουν κατά Ασίνη μεριά, έσκασε η βόμβα.

Η Μηνυτήρια αναφορά που κατέθεσαν εργαζόμενοι του Δήμου, κατηγορώντας στελέχη της δημοτικής αρχής για χρήση πλαστογραφημένων εγγράφων, με προφανή σκοπό την οικειοποίηση ειδών ατομικής καθαριότητας και προστασίας. Έπεσαν όλοι οι παράγοντες να αποσιωπηθεί το θέμα. Και πάνω που είχε καταλαγιάσει ο θόρυβος, ήρθε μια ακόμη, στρατηγική αυτή τη φορά, ήττα.

Όλη η πολιτική επένδυση που είχε κάνει ο Δημήτρης Κωστούρος στο ιστορικό όνομα της ομάδος του Πανναυπλιακού κατέρρευσε ως χάρτινος πύργος. Η οικονομική και κοινωνική στήριξη που είχε υποσχεθεί, προ τετραετίας, όταν έβαλε στο παιχνίδι τον Παναγιώτη Ταχτσίδη, αποδείχθηκε ανεπαρκής. Η ομάδα, μπροστά στον κίνδυνο της καταστροφής στράφηκε προς τον γνωστό επιχειρηματία και υποψήφιο Δήμαρχο Ναυπλιέων, Κώστα Μάκαρη, ζητώντας του Επιχειρηματικό Σχέδιο και χρηματοδοτικό πλάνο που να εξασφαλίζει το μέλλον και την προοπτική της.

Στην ανοιχτή συνέλευση της προηγούμενης Τετάρτης, ο Δήμαρχος της πόλης δεν παρέστη. Αν είχε προσέλθει θα μπορούσε να είχε συμβάλλει, με την παρουσία του και τις απόψεις που θα εξέφραζε, στην δημιουργία ενωτικού κλίματος. Του κλίματος δηλαδή που, κατά κοινή παραδοχή, χρειάζεται ο Πανναυπλιακός.

Όπως έγραψα και στην αρχή, «Σε κανένα δεν αρέσουν οι ήττες». Όμως, ο σημερινός Δήμαρχος θα πρέπει να ξανασκεφτεί την τακτική που θα ακολουθεί στο μέλλον, όταν κάτι στραβώνει και οι Δημότες ζητούν εξηγήσεις. Η τακτική της σιωπής δεν είναι πάντοτε η ορθότερη. Και δεν είναι γιατί μετατρέπει μια απλή άτυχη στιγμή σε τακτική ήττα. Όπως δεν είναι πρέπον να εμφανίζονται κατευθυνόμενα δημοσιεύματα που στοχεύουν σε αποπροσανατολισμό ή πολιτική μείωση κάποιου εκ των αντιπάλων. Τότε, η τακτική ήττα μετατρέπεται σε στρατηγική ήττα και, αν αυτό συνεχισθεί, σε απώλεια πολιτικού κεφαλαίου.

Δηλαδή, σε μείωση ψήφων την ώρα των εκλογών, με ότι αυτό μπορεί να επιφέρει.