γράφει ο Πολύδωρος Ιππ. Δάκογλου
Έχετε ακούσει την ιστορία με το Καραγκιόζη που μοίραζε τα λεφτά λέγοντας «ένα δικό μου, ένα δικό σου, ένα δικό μου» και συνέχιζε πάλι «ένα δικό μου ένα δικό σου, ένα δικό μου». Έτσι στα τρία μερίδια κρατούσε τα δύο και όλοι έλεγαν «αυτός μοιράζει τίμια τα λεφτά!».
Τακτική Καραγκιόζη εφαρμόζει και ο Κυρ. Μητσοτάκης. Πληρώναμε 200 ευρώ για ρεύμα και μόλις διαμαρτυρηθήκαμε γιατί έγινε 500 μας είπε. «Η χρέωση έγινε 500. Πληρώνω εγώ στις εταιρείες τα 260, δίνετε εσείς 240 (αντί για 200) και άρα μου χρωστάτε χάρη για την κοινωνική μου πολιτική»
Πληρώνει λοιπόν με χρήματα των καταναλωτών και των φορολογουμένων κάποιες εκατοντάδες εκατομμύρια στους μεγαλοπαρόχους, και πρέπει να του χρωστάμε χάρη γιατί ο δικός μας λογαριασμός θα αυξηθεί «μόνο» κατά 20%.
ΘΑ πάρει πίσω κάποιους φόρους (μετά από δύο χρόνια) από τους μεγαλοπαρόχους που, εν τω μεταξύ, τους στήριξε οικονομικά με τεράστια ρευστότητα δισεκατομμυρίων από κρατικό χρήμα. Όμως, η ακριβή ενέργεια συμβάλλει στην άνοδο των τιμών των προϊόντων (άρα στην έμμεση μείωση των μισθών μας) και στην αύξηση των φορολογικών εισπράξεων του κράτους από κάθε παραγωγική δραστηριότητα. Έτσι δημιουργείται ο λεγόμενος δημοσιονομικός χώρος (παλαιά το έλεγαν υπερφορολόγηση) και από αυτά τα χρήματα που μας τα βγάζει βιαίως από την τσέπη, επιστρέφει πίσω ένα τμήμα υπό μορφή επιδομάτων εξαγοράζοντας την σιωπή και τις ψήφους εκατοντάδων χιλιάδων ανθρώπων.
Συγχρόνως, λόγω πληθωρισμού 10% η χώρα εμφανίζει υψηλότερο Εθνικό Εισόδημα και το ποσοστό του κρατικού χρέους δείχνει να χαμηλώνει ως ποσοστό επί του ΑΕΠ.
Πρόκειται για κυβέρνηση ταχυδακτυλουργών σε τσίρκο!
Εμείς όλοι (σχεδόν) είμαστε οι θεατές που πληρώνουμε εισιτήριο για το μισθό και τα τυχερά τους, και -και από πάνω- τους χειροκροτούμε.
Υ.Γ. Σε όποιους σκεφτούν να πουν «…μα αφού ακριβαίνει το ρεύμα σε όλη την Ευρώπη» θα συστήσω λίγη υπομονή μέχρι το επόμενο άρθρο μου.
