Γράφει η Θέκλα Μεταξά…ερευνήτρια-αστρολόγος
Πεντακόσια εξήντα εννέα χρόνια πέρασαν από την αποφράδα εκείνη ημέρα της 29ης Μαΐου 1453.
Η Βασιλεύουσα, η Πόλη των Αγίων, των Αυτοκρατόρων και των θρύλων, πέρασε στην κατοχή των Οθωμανών. Αυτή η εκχριστιανισμένη Ανατολική Ρωμαϊκή Αυτοκρατορία, είχε αντέξει επί 11 αιώνες.
Στις 22 Μαΐου 1453, λίγες μέρες πριν την Άλωση, έγινε μια έκλειψη Σελήνης που κράτησε 4 ολόκληρες ώρες, με τη Σελήνη στον Τοξότη και τον Ήλιο στους Διδύμους. Η Σελήνη εκείνη τη στιγμή βρισκόταν πολύ κοντά στον ωροσκόπο και στο πολεμικό αστέρι Αντάρη. Πολλές αντιθέσεις και τετράγωνα ανάμεσα στους πλανήτες, έδιναν την εικόνα ενός τραγικού και βίαιου γεγονότος που θα ακολουθούσε. Οι αφηγήσεις της εποχής αναφέρουν μια απροσδόκητη καταιγίδα που ακολούθησε, και μια πυκνή ομίχλη που σκέπασε την Πόλη, οιωνούς που ο Μεχμέτ τους ερμήνευσε σαν ευνοϊκούς για το στρατό του. Λίγο μετά, κάποιοι κατατρόμαξαν βλέποντας τον τρούλο της Αγίας Σοφίας μέσα στις φλόγες, πιστεύοντας πως αυτός ο οιωνός ήταν ο χειρότερος για το μέλλον της πόλης τους. Πίστευαν ότι αυτή η περίεργη φωτιά σήμαινε την αποχώρηση του Αγίου Πνεύματος που κατοικούσε στο λίκνο αυτό της ορθοδοξίας.
Αναρωτιέμαι αν ο Αυτοκράτορας Κωνσταντίνος ΙΑ’ Παλαιολόγος-Δραγάτσης είχε ομάδα αστρολόγων μαζί του, να τον συμβουλεύουν για το τι και πότε έπρεπε να κάνει, έτσι όπως έκανε και ο Σουλτάνος. Μάλλον δεν είχε. Μήπως λοιπόν η Άλωση της Πόλης δεν ήταν θέλημα Θεού, αλλά στενοκεφαλιά ανθρώπων; Όπως κι αν έχει το θέμα, ο απαράμιλλος ηρωισμός και η αυτοθυσία του τελευταίου Αυτοκράτορα, δεν αφήνουν περιθώρια για ταπεινές κριτικές και σκέψεις.
Ο Αυτοκράτορας Κωνσταντίνος Παλαιολόγος ανήκε στο ζώδιο του Υδροχόου, έτσι λοιπόν κατά την εαρινή ισημερία της χρονιάς της άλωσης, είχε απέναντί του και σε αντίθεση, τον Πλούτωνα, που βρισκόταν στο ζώδιο του Λέοντα. Τι μεγαλύτερη κακοτυχία για ένα αυτοκράτορα που υπερασπίζεται την πόλη και το θρόνο του !
Το αστέρι Πολάρις, το γνωστό πολικό αστέρι, βρισκόταν μαζί με το Νότιο Δεσμό της Σελήνης, στον 9ο οίκο της εκκλησίας. Το αστέρι αυτό οι Τούρκοι το ονόμαζαν Yelduz και είχαν αναφέρει ότι το φως του χάθηκε για λίγο, σημάδι πολύ καλό για τους ίδιους, και κακό για τους Βυζαντινούς.
Η Πόλη έπεσε το πρωί της 29ης Μαΐου, και επειδή δεν έχουμε την ακριβή ώρα για την Άλωση, ούτε για το θάνατο του Παλαιολόγου, τοποθετούμε την ώρα γύρω στις 8 το πρωί. Εκείνη τη στιγμή, ανέτειλε το ζώδιο του Λέοντα. Ο κυβερνήτης του ωροσκόπου Ήλιος, βρισκόταν σε απόλυτη συζυγία με τον δυσμενή Νότιο Δεσμό της Σελήνης, στο ζώδιο των Διδύμων. Ο Ήλιος κενός πορείας, η εξουσία δηλαδή αδύναμη. Επειδή ο κυβερνήτης του ωροσκόπου είναι και κυβερνήτης του λαού, βλέπουμε την αδυναμία και του λαού και της εξουσίας. Τι θα μπορούσε να κάνει η φιλοτιμία και η αυτοθυσία ενός και μόνο ανθρώπου, του Αυτοκράτορα, όταν η προδοσία και οι ίντριγκες του 12ου οίκου ήταν δυνατότερες και μεθοδικότερες;
Ο θρύλος μιλάει για το μαρμαρωμένο βασιλιά, ότι δηλαδή ο Αυτοκράτορας δεν σκοτώθηκε, αλλά ότι ο Άγγελος Κυρίου τον πήρε μακριά, τον μαρμάρωσε, τον έκρυψε, και πως την κατάλληλη στιγμή θα τον αναστήσει, για να ξαναπάρει πίσω τα κεκτημένα. Κάποιοι θρύλοι στηρίζονται στην απελπισία ενός λαού, και στη μεγάλη επιθυμία του για ανατροπή μιας θλιβερής κατάστασης.
