γράφει ο Πολύδωρος Ιππ. Δάκογλου
Η πολιτική και Οικονομική εξουσία προϋπήρξαν κάθε άλλης (πλην Θεού και φύσης). Όλες οι άλλες αποτελούν παραφυάδες στις οποίες έχουν εκχωρηθεί «στοιχεία εξουσίας» των δυο πρώτων, με σκοπό την υπηρέτηση των πολιτικών και Οικονομικών δυνάμεων.
Οι άνθρωποι του τύπου κορδακίζονται ότι αποτελούν «την τέταρτη εξουσία» και εθελοτυφλούν μπροστά στην πραγματικότητα, που είναι τελείως διαφορετική. Ο τύπος και τα ηλεκτρονικά μέσα επικοινωνίας αποτελούν την ελπίδα για την διαμόρφωση μιας πιο δίκαιης και ανθρώπινης κοινωνίας. Συγχρόνως, όμως, αποτελούν και τον «Δούρειο Ίππο» στα σπλάχνα της αενάως διαμορφούμενης κοινωνίας των ανθρώπων.
Ο τύπος και τα Ηλεκτρονικά Μέσα Επικοινωνίας σήμερα, είναι ελεύθερα μόνο για:
– να μιλούν για δικαιώματα (όχι όμως να τα υπερασπίζονται)
– να κρίνουν τους αιρετούς (όχι όμως να τους καταλογίζουν ευθύνες)
– να φιλοξενούν ειδήσεις και θέσεις «αντιπάλων» των κρατούντων (μόνον αν αυτοί ανήκουν στο εναλλασσόμενο σύστημα εξουσίας)
– Να υπηρετούν την αλήθεια (μόνον, αν, αυτή η αλήθεια δεν βλάπτει τους ασκούντες την εξουσία)
– Να βαυκαλίζονται ότι μάχονται και επιδρούν μέχρι να τους πουν, με χίλιους τρόπους πίεσης, «το διάλλειμα τέλος, τα κεφάλια μέσα».
Είναι αδυσώπητο το σύστημα εξουσίας. Ο βουλευτής που διόρισε τον κρατικό λειτουργό, απαιτεί και τον επιλεκτικά σκληρό έλεγχο, όταν νοιώσει πως απειλείται.
Ο δήμαρχος που διόρισε τους προέδρους των δημοτικών επιχειρήσεων, δίνει εντολή και «κόβεται, παρανόμως, κάθε μη αρεστός από τον πακτωλό των χρημάτων που διαχειρίζονται». Οι πιέσεις, υπό μορφή απειλών, καταναγκασμού, δικαστικών διώξεων, ή αποκλεισμού ειδήσεων και χρηματοδοτήσεων δεν σταματούν ποτέ.
Η ελευθερία του τύπου, εντύπου και Ηλεκτρονικού είναι φενάκη. Και οι περισσότεροι «λειτουργοί του» είναι τόσο ελεύθεροι όσο και ο Καραγκιόζης ή ο Χατζηαβάτης. Και τόσο μορφωμένοι ή γνώστες των θεμάτων με τα οποία ασχολούνται, όσο και το μικρόφωνο μιας κάμερας.
Παρ’ όλα αυτά, η μάχη για την ελεύθερη πληροφόρηση, δίνεται καθημερινά.
– Από εκείνους, τους λίγους, που το έκαναν σκοπό ζωής.
– Από εκείνους τους ασυμβίβαστους που δεν υποκύπτουν σε πιέσεις ή εξαγορές.
– Από εκείνους τους διαφορετικούς που υπηρετούν, (κάποιες φορές και με την ζωή τους), ένα σύστημα αξιών, τελείως διαφορετικό από αυτό που σήμερα κυριαρχεί στις παρακμιακές Δυτικές χώρες.
Ο τύπος δεν είναι εξουσία.
Οφείλει να είναι αντίθετος σε κάθε μορφή εξουσίας, όταν οι εκφραστές της «δεν πορεύονται καλά» Και όποιοι δημοσιογραφούντες το ξεχνούν ή όσοι το εκμεταλλεύονται, καλόν θα ήτο, να βάλουν μια σχετική επιγραφή δίπλα στον τίτλο τους, που να λέει «His master’s voise».
