Γράφει ο Χάρης Β. Μιχαλακόπουλος…
Η αλήθεια είναι ότι προβληματίστηκα πολύ εάν πρέπει να γράψω σε λέξεις, αυτά που μου ταλαιπωρούν το μυαλό. Όμως, συζητώντας με πολλούς συναγωνιστές είδα ταύτιση απόψεων και παράλληλα δυσκολία έως άρνηση του να εκφραστούν δημόσια αυτές οι απόψεις. Έτσι λοιπόν αποφάσισα ότι θα το κάνω εγώ. Με όποιες στενοχώριες και εάν προκαλέσω. Άλλωστε εάν δεν πίστευα ότι αυτά εκφράζουν πολλούς, ακόμα και ήταν μόνο δική μου σκέψη δε θα το έκανα…. Κυρίως, δε θα το έκανα εάν δεν ήμουν απόλυτα σίγουρος ότι αυτό το κείμενο θα υπηρετήσει τον Ελληνισμό και όχι προσωπικά συμφέροντα.
Αφορμή να επανέλθουν οι σκέψεις ήταν τα γνωστά γεγονότα της Σταυρούπολης. Εκεί που έγινε ότι έγινε, παρουσιάστηκε όπως παρουσιάστηκε (δε θα τα αναλύσω πολύ εδώ), αλλά έγιναν και κινήσεις μετά (αυτές θα αναλύσω).
Ως γνωστόν τα ΜΜΕ -οι διάφοροι σύλλογοι και οργανώσεις- τα πολιτικά κόμματα και πολιτικοί και πολιτειακοί παράγοντες, στη μεγάλη τους πλειοψηφία έχουν ενταχθεί στο μοτίβο «τιμούμε τους αγώνες της αριστεράς». Βλέπουν φασιστικά ρόπαλα και αριστερά ξύλινα-τριαντάφυλλα. Βλέπουν “ναζί” με Ελληνικές σημαίες και παράλληλα “δικά μας παιδιά” με σφυροδρέπανα. Βλέπουν “ακροδεξιούς” με στολές και μαύρα ρούχα και παράλληλα “ανήσυχο ανθό” (με επίσης μαύρα ρούχα αλλά αυτό μάλλον είναι το καλό μαύρο -γελάνε και οι κότες- που πουλάνε Κολωνάκι και Εκάλη). Βλέπουν αβγά του φιδιού εκ δεξιών, αλλά δε βλέπουν αβγά της κότας που μάδαγε ο Στάλιν εκ αριστερών. Ακούν “προκλητικά” συνθήματα όπως «η Μακεδονία είναι Ελληνική» αλλά δεν ακούν κάτι μεμπτό στις τσιρίδες «ΕΑΜ-ΕΛΑΣ-ΜΕΛΙΓΑΛΑΣ». Βλέπουν νεκρούς από το φασισμό αλλά δεν βλέπουν νεκρούς και καμένους από τον κομμουνισμό-αριστερά-αναρχισμό.
Όποιος λοιπόν βγει να πει τα αυτονόητα, πέφτουν επάνω του συγχρονισμένα (και φυσικά όχι δωρεάν) όλοι του συστήματος που προανέφερα. Οι συνήθεις λέξεις είναι Φασίστας -Ακροδεξιός -Χρυσαυγίτης. Εδώ λοιπόν είναι το θέμα μας…. οι καραμελίτσες που πιπιλάνε στα κανάλια για να πείσουν τους “νοικοκυραίους”. Δεν θα αναλύσουμε επίσης εδώ για το θέμα των αδρανών πολιτών (τι τους αξίζει και τι όχι) ενώ η Πατρίς εάλω. Άλλωστε θέλουμε δε θέλουμε, παίζουμε μπάλα στο δικό τους γήπεδο, στη τελευταία Σοβετία του Πλανήτη, στη χώρα με τα πιο αναξιόπιστα ΜΜΕ (πρόσφατη έρευνα). Στις κάλπες λοιπόν θα πάμε και ζητάμε τη ψήφο όλων των πολιτών. Ακόμα και των αδρανών -κυρίως αυτών, που είναι η μάζα.
Θέλουμε λοιπόν να ρίχνουμε νερό στο μύλο τους ή θέλουμε να νικήσουμε και να ελευθερώσουμε τη χώρα από την κομμουνιστική λαίλαπα που κυριαρχεί στη πράξη; Θέλετε κόμματα Εθνικιστικά του 20% και πάνω να κυβερνούν ή απλά «να μπούμε στη Βουλή»; Η αποτυχημένη στρατηγική -πρόσωπα -λόγος και πράξεις που χρησιμοποιήθηκαν, είναι δεδομένα με μια απλή ματιά στην Ευρώπη, που οι Εθνικές φωνές και παρατάξεις είναι πλέον πλειοψηφίες, ενώ εδώ ο Εθνικισμός -ο Πατριωτισμός και ο Ελληνισμός έχουν ποινικοποιηθεί γιατί κάποιοι τον εκμεταλλεύτηκαν -καπηλεύτηκαν πιο ηλίθια και από τους ηλίθιους. Με αγνές προθέσεις αρκετοί, αλλά ηλίθια.
Κατάφεραν να συσπειρώσουν όλο το πολιτικό φάσμα με αυτή την τεράστια ηλίθια κουβέντα «εναντίων όλων». Ποιων όλων ρε χαζέ πολιτικάντη; Αυτών που ζητάς την ψήφο του στη τελική; Τι μαγκιές πουλάς σε ένα πανίσχυρο σύστημα (στο απέδειξε χωρίς ντροπή), τη στιγμή που ΔΕΝ ΧΑΛΑΣ ΕΥΡΩ να φτιάξεις ένα ΙΣΧΥΡΟ ΕΚΔΟΤΙΚΟ ΣΥΓΚΡΟΤΗΜΑ με καθημερινή εφημερίδα επιπέδου (όχι τη βλακεία που απευθυνόταν σε οπαδούς -χούλιγκαν) με κανάλι ΠΑΝΕΛΛΗΝΙΑΣ ΕΜΒΕΛΕΙΑΣ, με προβολή επιστημονικού δυναμικού, με …με …με. Όλα αυτά τα αυτονόητα που δεν έγιναν και μου δίνεις το δικαίωμα να σκέφτομαι ότι είσαι ή χαζός ή λαμόγιο και τα ΚΡΑΤΙΚΑ λεφτά ή τις εισφορές/δωρεές μελών τα ήθελες για εσένα και τη αυλή σου ή ΠΡΑΚΤΟΡΑΣ που έθαψες τον Ελληνισμό -τον Εθνικισμό και δεκάδες αγνούς στα μπουντρούμια μια Δημοκρατίας που από καιρό γέρνει μονόπαντα -αριστερά. Τελικά σκέφτομαι ότι ευτυχώς που ΔΕΝ έγιναν αυτά, πολύ απλά γιατί κανένας ΕΛΛΗΝΙΣΜΟΣ και κανένας ΕΛΛΗΝΙΚΟΣ ΕΘΝΙΚΙΣΜΟΣ δεν θα μπόλιαζε στο μυαλό και τις καρδιές των Ελλήνων. Μια καρικατούρα ίσως θα γινόταν που θα τον έπαιρνε μαζί σας στο πάτο.
Εν ολίγοις όλοι όσοι ήταν σε αυτό το μετερίζι καλώς ή κακώς κάηκαν στη συνείδηση του πολύ κόσμου, που θέλουμε δε θέλουμε την επηρεάζει ο βομβαρδισμός των συστημικών ΜΜΕ. Θύλακες Εθνικού φρονήματος φυτρώνουν στη κάθε Σταυρούπολη και θα φυτρώνουν πάντα. Αρκεί να σταματήσουν να τους βάζουν τρικλοποδιά εκ των υστέρων οι «δηλώσεις στήριξης». Αυτές ακριβώς που ΔΕΝ πρέπει να γίνονται, για 1.000 λόγους. Άλλα πράγματα πρέπει να γίνονται, αλλά γι’ αυτά χρειάζεται μυαλό -τακτική και δικτύωση.
Κλείνοντας είμαι πεπεισμένος σε κάτι. Εάν θέλουμε να δούμε Φως σε αυτή τη χώρα και να ξαναστείλουμε την αριστερά εκεί που της αξίζει, πρέπει να υπάρχει μια γενναία-επίσημη-δημόσια-ομαδική δήλωση από όσους έχουν «κάψει» τον Ελληνικό Εθνικισμό. Μια δήλωση που να λέει «ΔΕΝ ΘΑ ΑΣΧΟΛΗΘΟΥΜΕ ΠΟΤΕ ΠΙΑ ΜΕ ΤΑ ΚΟΙΝΑ»…. Αφήστε επιτέλους ελεύθερο τον Ελληνισμό.
Μια δήλωση τέτοια και η έμπρακτη αποστασιοποίηση θα πάψει να ρίχνει νερό(έστω για λίγο) στο μύλο των κονδυλοφόρων… Χωρίς εχθρό το σύστημα θα μπλοκάρει… Έτσι θα έχει το χρόνο του να ξαναγεννηθεί ο Ελληνικός Εθνικισμός έτσι όπως τον εξύμνησαν ή τον δίδαξαν τεράστιες μορφές σαν του Δραγούμη -Συκουτρή -Γιαννόπουλου -Παλαμά -Μαβίλη -Χατζημιχάλη -Σικελιανού ή ακόμα και των Καζαντζάκη -Παπαναστασίου -Σαρτζετάκη και πολλών ακόμα «τεράτων» διανόησης.
Όποιος διάβασε αυτές τις γραμμές και θεωρήσει ότι πάω να «αθωώσω» ή να «ξεπλύνω» το αστικό σύστημα της μεταπολίτευσης (και πιο πίσω φυσικά επίσης δεν υπάρχουν αθώες πράξεις) λυπάμαι πολύ… Αντιπροσωπεύει τον ουγκ-Εθνικισμό του 2-3%/ (να μπούμε στη Βουλή) και όχι τον Εθνικισμό που θέλει να κυβερνήσει και να επιβάλλει τον Ελληνισμό τουλάχιστον εντός των συνόρων της Πατρίδας. Όσους συναγωνιστές (εντός ή εκτός κελιών) πίκρανα λυπάμαι επίσης… Δεν με ενδιαφέρει κανείς (ούτε το άτομό μου) εφόσον δεν βάζει τον Ελληνισμό πάνω από τη προσωπική του φιλοδοξία -ματαιοδοξία.
Οι καιροί επιβάλλουν πράγματα και όχι εμείς τους καιρούς… και εφόσον επιβάλλουν λήθη για το κοινό καλό, τότε η απόσυρση είναι καθήκον…
Παραλάβαμε χώρα και παραδίδουμε χώρο… Ανάξιοι απόγονοι ένδοξων προγόνων… Ας το αλλάξουμε πριν να είναι πολύ αργά….
Πρέπει να σπάσουμε τις αλυσίδες -δεν έχουμε καιρό γι’ άλλες ελπίδες….
