Από το fb του Ioannis Bougas
Από τους δύο πολέμους που διεξήγαγε ο Βασιλιάς Κωνσταντίνος Α΄, στον δεύτερο εναντίον των Βουλγάρων έδειξε την αξία του ως ηγέτης στρατιωτών!
Μαζί με όλα τα άλλα κακά του Διχασμού, στον οποίον ο ίδιος ήταν ο ένας από τους δύο πόλους, η Αγγλογαλλική προπαγάνδα εναντίον του, έβλαψε την υστεροφημία του μεταξύ μεγάλου ποσοστού Ελλήνων.
Είχα την τύχη μικρός να ακούσω ιστορίες για τις μάχες εναντίον των Βουλγάρων και την παρουσία του Κωνσταντίνου μεταξύ των στρατιωτών, από δύο εξαδέλφια του παππού μου και από τον ένα και από το Μπιζάνι. Από τις ιστορίες τους, φαίνεται ότι οι αξιωματικοί και οι στρατιώτες ήταν έτοιμοι να εκτελέσουν οποιαδήποτε εντολή τους έδινε ο Διάδοχος και μετά Βασιλιάς Κωνσταντίνος.
Αιωνία του η Μνήμη, καθώς και όλων των ηρώων που θυσιάστηκαν για την ελευθερία της Μακεδονίας!
Το υπόλοιπο κείμενο, ανήκει στον κ. Στυλιανό Καβάζη, τον οποίον και ευχαριστώ!
«Ο Ελληνοβουλγαρικός πόλεμος είναι αγών υπάρξεως και αι μάχαι τας οποίας θα συνάψωμεν προς τον εχθρόν θα κρίνουν περί της υπάρξεως ή περί της εξοντώσεως του Ελληνισμού ως φυλής από μέσου της ανθρωπότητος».
Τα λόγια αυτά ανήκουν στον Βασιλιά Κωνσταντίνο και έμελλε να γίνουν πραγματικότητα πριν ακόμα ζεσταθούν οι κάννες των πυροβόλων, στην πιο πολυαίμακτη μάχη στη νεώτερη ελληνική πολεμική ιστορία, στη μάχη του Κιλκίς-Λαχανά.
“Ο ΒΑΣΙΛΙΑΣ ΚΩΝΣΤΑΝΤΙΝΟΣ ΠΕΡΙΓΡΑΦΕΙ ΤΗΝ ΘΡΥΛΙΚΗ ΜΑΧΗ ΚΙΛΚΙΣ-ΛΑΧΑΝΑ !!!!
«Είμαστε 64 τάγματα και καμιά 100στή κανόνια, εναντίον 88 Βουλγαρικών ταγμάτων και 120 κανονιών! Ήταν ισχυρότεροι από μας και ήταν φοβερά οχυρωμένοι, διέθεταν ακόμη και πυροβολικό οχυρών.
Η μάχη κράτησε 3 ημέρες και με την χάρη του Θεού και την απερίγραπτη αξία και την τόλμη του γενναίου στρατού μου, τους νικήσαμε κατά κράτος και τους πετάξαμε με τα ξίφη μακριά από τα χαρακώματα και πήραμε καμιά 30αριά κανόνια. (…)
Επί 10 ημέρες τους κατεδίωξα ημέρα και νύχτα, ο στρατός μου ήταν πεθαμένος από την κούραση σε σημείο που μερικοί άνδρες δεν μπορούσαν πια να περπατήσουν, αλλά οι Βούλγαροι ήταν τελειωμένοι οριστικά.
Βρίσκουμε τους δρόμους γεμάτους από πολεμοφόδια και στρατιώτες που πεθαίνουν από την κούραση και που θα τους αποτελείωνα με μεγάλη ευχαρίστηση, αλλά ο πολιτισμός μου, δυστυχώς, δεν μου το επιτρέπει».”
