Όταν διαβάσαμε την τελευταία ανάρτησή του δεν θέλαμε να σκεφτούμε τα πιο άσχημα. Όμως, η μοίρα είχε άλλα σχέδια για τον Κώστα Μανιταρά. Τον συμπολίτη μας που όλοι μιλούσαν για το ήθος και την συνεχή ανιδιοτελή προσφορά του.
Η τελευταία του ανάρτηση στο fb έγινε στις 11 Απριλίου 2020, με λόγια ευπρέπειας προς τους φίλους.
«Αγαπητοί στο fb φίλοι
Λόγω ασθενείας μου από 15 Μαρτίου και νοσηλείας στο νοσοκομείο Άργους από 24 Μαρτίου με νόσο της εποχής
Δεν μπορώ να ευχηθώ στην ονομαστική εορτή και γενεθλίων σας.
Ευχαριστώ»
Στις 17 Απριλίου, ο Τόλης Κοΐνης, με ανάρτησή του στο fb, μας έφερε το νέο που δεν θέλαμε να ακούσουμε. Έγραψε ο Τόλης Κοΐνης:
Η ΓΕΙΤΟΝΙΑ ΜΑΣ ΑΔΕΙΑΖΕΙ…
…και ο κλάδος μας.
Χτες έφυγε ένας συνάδελφος και γείτονας. Και η οδός Αιγίου και η οικογένεια των Μαθηματικών χάσαμε μια σταθερή αξία. Σοβαρός, μετρημένος, μελετηρός, αυστηρός αλλά και συνεργάσιμος, ο Κώστας ο Μανιταράς έφυγε. Η πανδημία δεν κάνει διακρίσεις… παίρνει και τους πιο προσεκτικούς και τυπικούς.
Γεννήθηκε όταν ακόμα δεν υπήρχε “οδός Αιγίου”, αλλά “Γραμμές”… και το παιχνίδι μας ήταν αναπαράσταση του σαμποτάζ στο τρένο… (Περνούσε ακόμα από μπροστά μας το εμπορικό τρένο και είμαστε επηρεασμένοι από τις ταινίες με σαμποτάζ στον Πόλεμο).
Ήταν από τους πρώτους που πήγαν στο σχολείο του “Συνοικισμού”. Συνέχισε στο Γυμνάσιο Αρρένων και μετά στο Πανεπιστήμιο της Αθήνας, στα αχανή αμφιθέατρα του Μαθηματικού (ΜΑΣ, ΑΑΠ, ΒΑΠ κλπ.) Οι πορείες μας παράλληλες (προνόμιο τρεις κοντογείτονες στα ίδια πανεπιστημιακά έδρανα: Βλάχος- Μανιταράς- Κοϊνης)… συνεχίστηκαν παράλληλα… τα χρόνια της αδιοριστίας στο Φροντιστήριο (ο Κώστας είχε Φροντιστήριο μαζί με τον Καρνέζη, απέναντι από την ΔΕΗ) και μετά στο Δημόσιο…
Υπόδειγμα δημοσίου υπαλλήλου… έφτιαξε μόνος του π.W. το μισθοδοτικό πρόγραμμα της Διεύθυνσης Δευτεροβάθμιας Αργολίδας. (π.W. = προ Windows, χρησιμοποιώντας γλώσσα προγραμματισμού Basic, Fortran(;))… εννοείται χωρίς καμία ιδιαίτερη αμοιβή… Υπηρέτησε από θέσεις ευθύνης (Υποδιευθυντής στο 1ο Γυμ. Ναυπλίου, Διευθυντής στη Νέα Κίο και το 1ο Γυμν. Άργους).
Θα τον θυμούνται όλοι… Σίγουρο… Όχι μόνο ο αδερφός του, ο Τάσος, η σύζυγός του η Βασιλική και τα δυο παιδιά του… αλλά και η γειτονιά και όλοι οι συνάδελφοι.
Το σχολείο Δεύτερης Ευκαιρίας έγραψε για τον Διευθυντή του:
«Ο Διευθυντής, η Υποδιευθύντρια, ο Σύλλογος των Διδασκόντων και οι εκπαιδευόμενοι του ΣΔΕ Ναυπλίου και του Παραρτήματος Κρανιδίου εκφράζουμε τη βαθύτατη θλίψη μας για τον αδόκητο χαμό του Κωνσταντίνου Μανιταρά, προσφιλέστατου συναδέλφου, ικανότατου εκπαιδευτικού, αλλά και πρώτου Διευθυντή του σχολείου μας κατά την ίδρυσή του, το σχολικό έτος 2006-2007. Θερμά συλλυπητήρια στην οικογένειά του.! Αιωνία η μνήμη του!»
Η Ελληνική Μαθηματική Εταιρεία –Παράρτημα Αργολίδας, τον θρηνεί:
«Θρηνούμε σήμερα για τον θάνατο του εκλεκτού συναδέλφου μας μαθηματικού Κωνσταντίνου Μανιταρά.
Ο Κωνσταντίνος Μανιταράς υπήρξε ένα από τα ιδρυτικά μέλη του Παραρτήματος Αργολίδας της Ε.Μ.Ε.. Στάθηκε πάντα αρωγός σε κάθε δράση του παραρτήματος αποδεικνύοντας έμπρακτα την πίστη του στην σπουδαιότητα του ρόλου της μαθηματικής παιδείας.
Οξύνους και διορατικός, υπήρξε από τους πρώτους που συνέβαλλαν στην μηχανοργάνωση της Διεύθυνσης Δ/θμιας Εκπ/σης Αργολίδας, πολύ πριν την εφαρμογή των ολοκληρωμένων πληροφοριακών συστημάτων.
Υπηρέτησε, σε όλες τις θέσεις της δημόσιας εκπαίδευσης που κατείχε, με ακεραιότητα και υψηλό ήθος και εισέπραξε τον σεβασμό και την εκτίμηση ολόκληρης της εκπαιδευτικής κοινότητας.
Τα μέλη της διοικούσας επιτροπής της ΕΜΕ Αργολίδας, εκφράζουμε τα θερμά μας συλλυπητήρια στην οικογένεια του και τους ευχόμαστε δύναμη και κουράγιο αυτές τις δύσκολες ώρες.
Ας είναι αυτή η τελευταία απώλεια που βιώνουμε από τον φονικό ιό……
Καλό παράδεισο Κώστα….»
Η μαθήτριά του Μαρία Ράλλη, αντιδήμαρχος Πολιτισμού Ναυπλίου, τον θυμάται:
Στη θλιβερή είδηση του θανάτου του αγαπητού καθηγητή μας Κώστα Μανιταρά, παίρνω το θάρρος να απευθύνω και δημόσια τα συλλυπητήρια στην οικογένεια του.
Το πέρασμα του από το Γυμνάσιο της Αγίας Τριάδας, όπου τον γνωρίσαμε ως μαθητές και με τη συνέπεια στη δουλειά του και το πραγματικό ενδιαφέρον του για τους μαθητές μας έκανε να τον αγαπήσουμε και να συνδέσουμε μαζί του τις όμορφες αναμνήσεις των μαθητικών μας χρόνων.
Εκφράζω τα ειλικρινή συλλυπητήρια μου στην αγαπημένη του σύζυγο και αγαπημένη όλων μας
Βασιλική Τσαγκαρέλη, την συμπαράσταση και στήριξη μας, νιώθωντας το βαθύ της πόνο.
Έδωσε μεγάλο αγώνα για να τον σώσει μερόνυχτα, εκδηλώνοντας έντονα την μεγάλη της αγάπη στο πρόσωπο του.
Της εύχομαι, μέσω των παιδιών της και του Θεού να αντλήσει δύναμη και υπομονή.
Κουράγιο και δύναμη και στα παιδιά του και ιδιαίτερα στο Βαγγέλη
Βαγγέλης Μανιταράς, το δικό μας παιδί, που με την εθελοντική του προσφορά είναι πάντα δίπλα μας.
Αιωνία η μνήμη σου, καθηγητή Κώστα Μανιταρά …
Ο Πολύδωρος Δάκογλου τον αποχαιρετά:
Σπάνια στεναχωρούσες τους φίλους σου. Μόνον όταν δεν μπορούσες να κάνεις διαφορετικά. Σήμερα είναι μια από αυτές τις σπάνιες και ανώτερες της θέλησής σου περιπτώσεις.
Εκεί που πας θα είναι καλύτερα. Να είσαι σίγουρος πως, κάποιοι από τους φίλους σου δεν θα σε ξεχάσουν.
