Γράφει ο Γιώργος Δημακόγιαννης, εκδότης «Αδούλωτης Μάνης», Δημοτικός Σύμβουλος Αν. Μάνης
Μαθαίνουμε ότι στην επίσημη παρέλαση της 25ης Μαρτίου 2021 στο κέντρο των Αθηνών(*), στην συγκλονιστική επέτειο των 200 χρόνων, θα παρελάσει για πρώτη φορά μπροστινό το λάβαρο των Πρωταγωνιστών της Εθνεγερσίας, δηλαδή η ιστορική σημαία της Μάνης μας!!
Το πρώτο λάβαρο του Αγώνα, σύμβολο τρανό των αδούλωτων Ελλήνων τής Ταινάριας και Ταϋγέτειας χερσονήσου, των απογόνων τής Αρχαίας Σπάρτης, που στάθηκαν διαχρονικά ο σκληρός πυρήνας του Ελληνισμού, αντάξιοι τής ακριβής ρίζας τους, μαχητές στην «πικρή, δοκιμασμένη κι αγέρωχη πέτρα» αλλά και πολύ μακριά από αυτήν, όπου η μεγάλη Πατρίδα το είχε ανάγκη, όπου οι περιστάσεις το καλούσαν… Άνδρες που δεν έπαψαν ποτέ να ‘ναι στρατιώτες στην υπηρεσία του Γένους, με αφετηρία την πυργοστόλιστη και πετροσπαρμένη Μάνη στην οποία ποτέ βεβαίως δεν υπήρξε «άμαχος πληθυσμός»!
Την Σημαία μας, με τον μπλε Σταυρό και το «Νίκη ή Θάνατος» (όχι Ελευθερία ή θάνατος, αλλά Νίκη, γιατί η Μάνη κρατήθηκε -με το αίμα των παιδιών της- όρθια και ελεύθερη στα 400 χρόνια!) και το ομοούσιο πατρογονικό «Ταν ή Επί τας», την Σημαία μας που μόνο σε κάποιες σχολικές εορτές στην Αρεόπολη έκανε «δειλά» την εμφάνισή της μια-δυο φορές το χρόνο, ως την δεκαετία του 1980, και ελάχιστοι γνώριζαν γι’ Αυτήν, εντός και εκτός Μάνης(!!), χαίρομαι που συνέβαλα με τα συνεχή δημοσιεύματα, τις ομιλίες, την επαναλαμβανόμενη γνωστοποίηση και προώθησή της μέσω του βιβλιοπωλείου μου Αδούλωτη Μάνη, αλλά και σε κάθε εκδήλωση με θέμα Μανιάτικο, με συνεχή παραγωγή αντιγράφων της και αναμνηστικών (πάσης φύσεως) που την απεικόνιζαν…
Αντίγραφό της έφτασε σε χέρια επιφανών επισκεπτών, ακόμη και ξένων ηγετών, του πλανητάρχη(!) στον Λευκό οίκο, βασιλιάδων και προέδρων… Έφτασε σε κάθε γωνιά τής Ελλάδος, ακόμη και στο …τριεθνές Ελλάδος – Βουλγαρίας – Τουρκίας, πριν ένα χρόνο, σε συλλόγους και σωματεία, χρησιμοποιήθηκε ακόμη και σε κλαδικές αγωνιστικές κινητοποιήσεις στην πρωτεύουσα… Και φυσικά κυμάτισε περήφανη στα σπίτια και τα καταστήματα Συμπατριωτών μας σε κάθε γωνιά της Μάνης, της Λακωνίας, της Μεσσηνίας, του ευρύτερου Πειραιά, της Ελλάδος, του κόσμου…
Σήμερα, μετά από τρεις γεμάτες δεκαετίες, δεκαετίες ανάδειξης και προβολής της, ήρθε η μεγάλη δικαίωση! Επιτρέψτε μου να αισθάνομαι και προσωπική δικαίωση για το «στοίχημα» που τελικά κερδήθηκε, κι ένα, ξεχασμένο στη ναφθαλίνη του χρόνου, τρανό πολυ-μηνυματικό σύμβολο του μαχόμενου Ελληνισμού πήρε τη θέση του στην συνείδηση και τις καρδιές των Πανελλήνων αλλά και τής επίσημης Πολιτείας!(**)
Θα κλείσω, το μικρό τούτο σημείωμα, με εκείνο που μού είπε συγκινημένος, καλός φίλος, ελληνόψυχος δημοσιογράφος, Μικρασιάτης στην καταγωγή, όταν πριν τριάντα χρόνια τού προσέφερα αντίγραφο της ιστορικής Σημαίας της Μάνης μαζί με το πρώτο 16σέλιδο τεύχος του περιοδικού Αδούλωτη Μάνη: «Γιώργη κρατάτε γερά! Όσο η Μάνη παραμένει Αδούλωτη δικαιούμεθα δια να ελπίζωμεν»!
