Αχός βαρύς ακούγεται, πολλά βεγγαλικά πέφτουν
(λάλα, αηδόνι μ’, λάλα, δεν λαλείς, πουλί μ’).
Η Γιάννα κάνει πόλεμο με την Vuitton στο χέρι.
Ρίχνουν τις σαμπάνιες σαν βροχή, τα φουά γκρά σαν χαλάζι
κι αυτά τα λιανοντούφεκα απ΄ του σαλέ την πολεμίστρα.
Κόρη ξανθή τον φώναζε, η Γιάννα από ψηλό σαράϊ.
– Πάψε, Τότσκα μ’, τον πόλεμο, πάψε το ντουφεκίδι,
έλα να στρώσουμε χαρτί να παίξουμε ρουλέτα.
Σχολιάζει ο Αθανάσιος Μπέλτσος…
Ντύθηκε Μαντώ Μαυρογένους πήρε στο χέρι την πανάκριβη Louis Vuitton και στήθηκε απέναντι από την τιμημένη σημαία της επανάστασης και το άγαλμα του Πετρόμπεη Μαυρομιχάλη. Το καριοφίλι έλειπε στο ζωνάρι, να συμπληρωθεί η θεατρική αμφίεση. Η πρόεδρος Γιάννα Αγγελοπούλου εμφανίστηκε στην καρδιά της Μάνης, στην Αερόπολη στον εορτασμό της κήρυξης του Εθνικού Αγώνα στις 17 Μαρτίου 1821 και έδωσε μια ακόμη χολιγουντιανή παράσταση με ενδυμασία ηρωίδας του 21.
Είναι ξεκάθαρος ο στόχος όσων επέλεξαν ένα τέτοιο πρόσωπο να συμβολίσει την Εθνική Παλιγγενεσία. Δίπλα στις ηρωικές μορφές, μια κλασική εκπρόσωπος του πλούτου που συμβιβάζεται που δεν έχει αξίες και ιδανικά. Μια εκπρόσωπος της ελίτ που προσβάλει μορφές όπως η Μπουμπουλίνα που πούλησαν όλο το βιός τους για να εξοπλιστεί ο Αγώνας κατά των Τούρκων. Των Τούρκων που ο κόσμος της Αγγελοπούλου συνεταιρίζεται, συνεργάζεται αρμονικά, προωθώντας πολιτικές συν διαχείρισης του Αιγαίου και απώλειας εθνικής κυριαρχίας με αντάλλαγμα την υλοποίηση επιχειρηματικών σχεδίων.
Τρίζουν τα Ιερά και τα Όσια του Γένους. Που να φανταστείς Κολοκοτρώνη 200 χρόνια μετά ότι θα σε γιορτάζουν με louis Vuitton…. μεγαλεία!!!!
Πηγη: https://www.otavoice.gr/
Σχολιάζει ο Χάρης Μιχαλακόπουλος…
Μόνο ως ιεροσυλία θα μπορούσε να ονομαστεί η κάθε προσπάθεια της κυρίας ¨ΑΘΗΝΑ 2004¨, να μοιάσει στη Μαντώ Μαυρογένους (ή στη Μπουμπουλίνα).
Η εθνική εργολάβος που κατάφερε με πρόσχημα τους Ολυμπιακούς Αγώνες το 2004, να «εξυπηρετηθεί» άριστα οικονομικά, αυτή και ο «κύκλος» της, δεν μπορεί να μοιάσει ούτε σε μια τρίχα με τη μεγαλύτερη ευεργέτιδα του Γένους. Η Μαντώ Μαυρογένους πέθανε πάμφτωχη δίνοντας όλα της τα πλούτη για την Πατρίδα, σε αντίθεση με όσους πλουτίζουν από την Πατρίδα, ρουφώντας της το αίμα.
Μόνο Τιμή αξίζει στην μεγάλη Ελληνίδα που θυσίασε όλη την περιουσία της, όλα τα πλούτη της στον αγώνα της Ελευθερίας του 1821. Η Μαντώ ήταν μια γυναίκα με λαμπερή προσωπικότητα και με μεγάλη καλλιέργεια, με θάρρος και με φλόγα της λευτεριάς, δεν άργησε να ξεσηκώσει τον κόσμο, αφού και την παρουσία της προσέφερε στον αγώνα για την ελευθερία της χώρας μας.
Όταν ξέσπασε η Επανάσταση πήγε στο νησί και πατρίδα της μητέρας της στη Μύκονο και εκεί ασχολήθηκε ιδιαίτερα με τη συμμετοχή της στον αγώνα. Φρόντιζε, όχι μόνο, να ετοιμάζονται οι Έλληνες να αποκτήσουν την ελευθερία τους αλλά βοήθησε με κάθε τρόπο. Με δικά της χρήματα εξόπλισε δυο πλοία με Έλληνες που αρχικά κατάφεραν να καταδιώξουν τους πειρατές που λυμαίνονταν, κατέστρεφαν τις περιοχές γύρω από το νησί. Και τα άλλα νησιά.
Αργότερα συγκρότησε σώμα πεζικού και ανέλαβε την αρχηγία, ντυμένη ανδρικά. Σε λίγο διάστημα δημιούργησε στόλο από έξι πλοία ο οποίος ενώθηκε με τη Ναυτική Δύναμη του Τομπάζη*. Ήταν τόσο μεγάλη η φροντίδα της για τη χώρα, ώστε φρόντισε και να συγκροτήσει σώμα πεζικού από 16 λόχους 50 ανδρών, με το οποίο πήρε μέρος στις πολεμικές επιχειρήσεις και στον Κάρυστο. Πολέμησε επίσης με τον Γρηγόριο Σάλλα στις μάχες που έγιναν στο Πήλιο, στην Φθιώτιδα και στη Λειβαδιά.
Μετά από λίγο διάστημα ξαναγύρισε στη Μύκονο και ασχολήθηκε με την τροφοδοσία του Ναυτικού, πάντα με δικά της χρήματα. Φρόντισε παράλληλα να γράψει μια έκθεση (ένα υπόμνημα) το οποίο φρόντισε να σταλεί σε περιοχές της Ευρώπης και καλούσε γυναίκες να συνδράμουν στον αγώνα για την απελευθέρωση της Ελλάδας.
Με δικά της χρήματα, σχεδόν όλα, φρόντισε να απελευθερώνονται πολλές περιοχές της Ελλάδα.
Μετά την απελευθέρωση πολλών Ελληνικών περιοχών η Μαντώ πήγε στο Ναύπλιο και κατοίκησε σ’ ένα σπίτι που της είχε παραχωρήσει η εθνοσυνέλευση τιμώντας την για τις τόσες πολλές δικές της προσφορές στην πατρίδα. Το σπίτι της ήταν δίπλα στο σπίτι του Δημήτριου Υψηλάντη,
Οι δυο τους έγιναν ζευγάρι και αρραβωνιάστηκαν. Ο Υψηλάντης είχε υποσχεθεί ότι θα παντρευόταν την αγαπημένη του, μετά την απελευθέρωση της πατρίδας.
Τον Αύγουστο του 1832 ο Υψηλάντης πέθανε. Η Μαντώ ακολούθησε την κηδεία του μαυροφορεμένη και δυστυχισμένη έως το τέλος της ζωής της. Πέθανε το 1848 και ενταφιάστηκε με έξοδα του δημοσίου στον αυλόγυρο της Εκατονταπυλιανής στην Πάρο.
Αυτή η μεγάλη Ελληνίδα θυσίασε τα πλούτη και τα νιάτα της για τον αγώνα της χώρας μας και πέθανε πάμπτωχη.
