Η κυρά Παναγιώτα Κωνσταντίνου, από την κατεχόμενη Μακράσυκα στην Κύπρο, μάνα δώδεκα παιδιών, Αγρότισσα στα νιάτα της, τη μέρα που μπήκανε οι Τούρκοι στο χωριό της, φόρτωσε στην καρότσα του τρακτέρ εννιά από τα παιδιά της και φύγανε με τα ρούχα που φορούσαν. Πήρε μαζί της 2 παπλώματα, 2 πεπόνια και 5 χαλούμια. Τίποτε άλλο.
Έφτασαν στην Ξυλοτύμπου κι ο Χαμπής, ο σύζυγός της, ήρθε περπατητός με το κοπάδι τους από τη Μακράσυκα λίγες μέρες αργότερα.
Έζησαν 2 χρόνια στα αντίσκηνα, δύο δύσκολα χρόνια. Τα παιδιά της μεγάλωσαν κι έκαναν οικογένειες, παιδιά, εγγόνια. Απλά πράγματα.
Ίσως κανείς δεν θα γνοιαστεί να την καταγράψει. Η κυρία Παναγιώτα κοιμήθηκε στις αρχές Δεκεμβρίου 2020, λίγες μέρες προτού κλείσει τα 97 της χρόνια.
Δεν χρειάστηκε κανένα κίνητρο από καμιά κυβέρνηση για να φέρει στον κόσμο δώδεκα ανθρώπους. Δεν στηρίχθηκε σε επιδόματα. Στηρίχθηκε μόνο στον Κύριο των Δυνάμεων που δίνει δύναμη σ’ εμάς τους αδύναμους.
ΤΑ ΧΕΡΙΑ ΤΗΣ, ΔΕΝ ΘΑ ΓΙΝΟΥΝ ΕΞΩΦΥΛΛΟ ΣΕ ΚΑΝΕΝΑ ΠΕΡΙΟΔΙΚΟ, ΟΥΤΕ ΘΑ ΨΗΦΙΣΤΕΙ “ΓΥΝΑΙΚΑ ΤΗΣ ΧΡΟΝΙΑΣ” ΣΕ ΚΑΜΙΑ ΚΑΤΗΓΟΡΙΑ.
Όσοι τη γνώρισαν νιώθουν ευλογημένοι. Είναι γι’ αυτούς η γυναίκα της χρονιάς. Κάθε χρονιάς! Σε όλες εκείνες τις κατηγορίες που αφορούν την ανθρωπιά, την υπομονή, την πίστη και την αξιοσύνη.
Καλό παράδεισο κυρά Παναγιώτα.
Αντιγραφή από Demosthenis Labrinos
Μαθαίνουμε (πολεμάμε αποτελεσματικά την ΚΡΙΣΗ με γνώσεις)
