Απόσπασμα ανάρτησης της Δανάης Καρδαρά
Παρά τον παραλογισμό του 2020 και με όσα γίνανε, δεν μπορώ να πω πως έχασα την αισιοδοξία μου. Ήταν μια χρονιά που κυρίως μ’ έβαλε σε σκέψεις, με βοήθησε να πάρω αποφάσεις, να συγχωρήσω και ν’ απολογηθώ και κυρίως να πεισμώσω. Κι αν κάτσω να κάνω απολογισμό, πράγμα που γενικά δεν πολύ -κάνω, θα πω πως τα πράγματα πήγαν καλύτερα απ’ όσο τα περίμενα. Κι αν κάνω μια ευχή για την νέα χρονιά, θα ’ναι να ξαναβρώ την φωνή μου.
Την φωνή εκείνη που γενικώς χάνουμε ή κάπως αλλοιώνεται όταν δεν συναναστρεφόμαστε με τους κατάλληλους ανθρώπους, όταν δεν σκεφτόμαστε αρκετά, όταν δεν λέμε την άποψή μας γιατί δεν έχουμε άποψη, όταν εφησυχάζουμε σε περιστάσεις και καταστάσεις υπερβολικά ασφαλείς για εμάς, όταν φοβόμαστε να ταράξουμε τα νερά της ήρεμης θάλασσας στην οποία έχουμε θεμελιώσει τη ζωή μας, παρόλο που το λαχταράμε.
Αλήθεια τώρα, πότε ήταν η τελευταία φορά που εσείς ρισκάρατε στα σοβαρά;
ΠΗΓΗ: ΕΔΩ
