Γράφει η Ρούλα Κτενά
Ειρήνη!
Φώναξε η ελιά, πριν την ραβδίσουν χίλιες φορές και τον καρπό της δώσει.
Ειρήνη!
Φωνάξαν στον κάμπο τα σπαρτά, πριν με δρεπάνι τους πάρουν την ζωή.
Ειρήνη!
Είπαν τα παιδιά, και τα σχολειά μαντρώσαν.
Ειρήνη!
Φώναξαν της γης οι αντριωμένοι, προτού ζωθούνε με άρματα.
Ειρήνη!
Φωνάξαν τα πουλιά, πριν από βόλι κυνηγού κάτω στο χώμα πέσουν.
Θέλουμε ειρήνη!
Φώναξαν της γης οι αδικημένοι, πριν ξεσηκωθούν με πέτρες και με ρόπαλα γυρεύοντας το δίκιο.
Ειρήνη!
Είπαν οι δυνατοί, και ύστερα έφτιαξαν εργοστάσια όπλων, τον κόσμο να αφανίσουν.
Ειρήνη!
Φωνάξαν οι λαοί,
Και ευθύς, τους ξεσπιτώσαν, τους άφησαν χωρίς νερό, με αρρώστιες τους φιμώσαν.
Ειρήνη!
Πόσο σ’ αγαπώ!.. είπε ο ερωτευμένος.. θα πάω εγώ να σκοτωθώ, αν δεν γίνεις δική μου!
Μα, αυτή άλλον προτίμησε, που έτοιμος για πόλεμο ήταν, αρκεί να την κερδίσει.
Ειρήνη!
Γράψαν γι’ αυτήν οι ποιητές, την αναφέραν οι σοφοί, ζωγράφοι σε πίνακες την αποτύπωσαν δαφνοστεφανομένη.
Κι αφού όλοι την λάτρεψαν, κι όλοι για αυτή μιλήσαν, την πόθησαν γενιές και όλοι της γράψαν ύμνους, κινήσανε όλοι μαζί, για πόλεμο να πάνε.
Γιατί, κανείς δεν πόθησε πιότερο τον πόλεμο, απ’ ότι η ειρήνη!!!
Ειρήνη! πόθος
διακαής των σκλαβωμένων,
κρυφός καημός..
ΠΗΓΗ: facebook της Roula Ktena
ΣΗΜΕΙΩΣΗ: Ο τίτλος είναι επιλογή της ιστοσελίδας https://akromolio.gr/
