Όταν εγκαταστάθηκα στο Ναύπλιον, πριν από 25 χρόνια, οι κατσαρίδες ήταν ένα από τα μεγαλύτερα προβλήματα της πόλης. Συμβίωναν με τους ανθρώπους, και περπατούσαν στα στενά της Παλιάς πόλης κατά μιλιούνια. Οι Δήμαρχοι (Τσούρνος και Χαραμής) έδιναν μεγάλες μάχες για να ανακουφίζουν τους κατοίκους από την παρουσία τους. Η τελική λύση ήρθε με την κατασκευή του αποχετευτικού και την σύνδεση των αποχετεύσεων όλων των οικιών, γραφείων και καταστημάτων, σ’ αυτό.
Προφανώς, το παλαιό αυτό “σήμα κατατεθέν” της πόλης του Ναυπλίου, από κάποιους έλειψε. Και αυτοί οι κάποιοι φρόντισαν να τις επαναφέρουν, αναβαθμισμένες, με το πρόσχημα του έργου μοντέρνας τέχνης.
Να είναι καλά οι άνθρωποι, (γλύπτες και αιρετοί) που φρόντισαν για την υπενθύμιση στους επισκέπτες της πόλης πως «έχουμε κατσαρίδες. Αλλά είναι νεκρές». (Ως γνωστόν, οι κατσαρίδες όταν πεθαίνουν σηκώνουν τα πόδια του ψηλά).
Υ.Γ. Ζητώ συγνώμη από τους προοδευτικούς φιλότεχνους που η αισθητική μου δεν χωράει τέτοιου είδους παραχωρήσεις για την πόλη του Ναυπλίου που, κάποτε, διεκδίκησε να γίνει “Πολιτιστική Πρωτεύουσα της Ευρώπης”.
Π.Ι.Δ.
