Ο Δημήτρης Γκίκας, κορυφαία προσωπικότητα της ελληνικής εθνικιστικής διανόησης μας έχει συνηθίσει να μας ταξιδεύει ή να μας προβληματίζει με τα αριστουργηματικά κείμενά του.
Το ταρακούνημα που προκάλεσε η απόφασης Ερντογάν για μετατροπή της Αγιας Σοφιάς σε τόπο λατρείας της θρησκείας του Ισλάμ, τον οδήγησε να εκφράσει τα συναισθήματά του, αυτή τη φορά, μέσα από έμμετρο λόγο.
Λόγος και μεταφορά μηνυμάτων περιγραφικών της σημερινής κατάπτωσης και πίστης οδηγού στην προοπτική του ελληνισμού.
Διαβάστε δυο και τρεις φορές και νιώστε το μήνυμα….
«Και τι μας νοιάζουν πια κολώνες, τρούλοι κι αγιογραφίες,
τι κι αν χρυσές κι εξαίσιες κι αν είναι;
Ύμνους παλιούς και ψαλμωδίες κάτι γερόντια μοναχά ακούνε
Γιατί να κλαίμε τώρα για θεούς και για θρησκείες;
Τι δηλαδή; Να πεθάνουμε για κάτι ξερονήσια στο πέλαγο ριγμένα;
Έτσι κι αλλιώς οι Μήδοι θα διαβούνε… Πού να φυλάμε τώρα Θερμοπύλες… ανοησίες!
Τι να μιλάμε τώρα για τιμές και για θυσίες;
Να κλαίμε ακόμα μεγαλεία ξεφτισμένα;
Σαν τα κορμιά που από τα χρόνια λυγίζουν, να… κι η πατρίδα
γερνά, μα μήτε τ’ όνομα, μήτε τα έργα της ξεφτίζουν
Οι αναμνήσεις, άλλες πικρές κι άλλες γλυκές, σε μάχες αλλοτινές ξαναγυρίζουν
και τα παιδιά της, ακριβή κι ασίγαστη της γέννας της ελπίδα
Αγάλματα, ναοί, κάθε χαλίκι, το χώμα που πατάμε
Πατρίδα πάντα εδώ, πατρίδα πάντα εκεί που χίλια χρόνια ζήσαμε
που πίσω αφήσαμε, μα που ποτέ δεν λησμονήσαμε
αγάλματα, ναοί, το χώμα που πατήσαμε, το χώμα που πατάμε, πάντα είναι γι’ αυτά που πολεμάμε…
Δ. Γκίκας»
