Ένα από τα φωτεινότερα μυαλά της εποχής μας, ο Δημήτρης Γκίκας, έχει σήμερα γενέθλια. Διάλεξε να κάνει δώρο στον εαυτό του “έναν μονόλογο προς τους μαθητές του”, τον οποίο ανάρτησε στο Face Book. Μια κατάθεση σκέψεων που έχει κάνει γι’ αυτούς. Σκέψεων οδηγών στο “θεμέλιο έργο του”, αυτό του “Δάσκαλου των Ελλήνων”.
Ο ίδιος, με ένα τοίχο γεμάτο πτυχία και άλλον ένα γεμάτο επαίνους για δράσεις και συνεισφορές, έχει διαλέξει για τον εαυτό του τον σεμνό προσδιορισμό…”Εκπαιδευτικός”.
Ανήκω στην χωρία των θαυμαστών του τρόπου που εκφέρει τον λόγο, των μηνυμάτων που περνάει στα κείμενά του και της ήρεμης αλλά ανυποχώρητης στάσης ζωής στα Εθνικά και Κοινωνικά θέματα.
Τιμής ένεκεν στους σημερινούς, αληθινούς, Δασκάλους του Γένους των Ελλήνων παραθέτω την ανάρτηση και σας προτρέπω να την διαβάσετε.
Γράφει ο Δημήτρης Γκίκας
«…. Όπως όλοι οι εκπαιδευτικοί, υπήρξα κι εγώ μαθητής και φοιτητής (μέχρι τα 43 μου σπούδαζα…), ενώ πολλά χρόνια στη ζωή μου υπήρξα παράλληλα φοιτητής και εκπαιδευτικός (27 χρόνια κλείνω φέτος στη διδασκαλία).
Πάντοτε όταν καλούμαι να δώσω συμβουλές στους μαθητές ή σπουδαστές μου που φεύγουν, έχω ανάμικτα συναισθήματα. Νιώθω θλίψη που φεύγετε από μένα. Αλλά θυμάμαι μετά ότι ο ρόλος του δασκάλου δεν είναι να κρατά τους μαθητές του κοντά του για πάντα, αλλά να τους ενθαρρύνει να πετάξουν – γι’ αυτό εξάλλου σας έμαθα να φτιάχνετε τα δικά σας φτερά. Νιώθω, λοιπόν και χαρά. Διότι τώρα θα αποδείξετε ότι δεν με χρειάζεστε! Φτιάξτε τη δική σας γέφυρα, γκρεμίστε αυτές που έφτιαξα εγώ, ο δάσκαλός σας, για σας!
Όσοι δίνουν συμβουλές, συνήθως το κάνουν σα να ξεχνάνε ότι κάποτε βρέθηκαν στην ίδια θέση. Δίνουν ψυχρές, ανιαρές, πολύπλοκες συμβουλές. Εγώ, όμως πιστεύω ότι η καλύτερη συμβουλή συνήθως είναι και η απλούστερη! Σήμερα, λοιπόν, την ημέρα των γενεθλίων μου, σας δίνω ένα δώρο, από τα τελευταία που θα λάβετε από μένα με την ιδιότητα του δασκάλου σας. Ένα δώρο από έναν που ακόμα θυμάται πώς είναι να είσαι μαθητής, να αγωνιάς, να ελπίζεις, να ετοιμάζεσαι να πετάξεις και την ίδια στιγμή να πισωγυρίζεις, νιώθοντας ότι χάνεις ένα μεγάλο κομμάτι του εαυτού σου…
Φεύγοντας από μένα, μην κοιτάξετε πίσω! Ποτέ μην κοιτάτε πίσω, πάντα να κοιτάτε μπροστά! Επίσης, ποτέ, μα ποτέ, μην περιμένετε, ούτε να αναβάλετε! Η πανδημία μας έδειξε ότι αυτά που σήμερα θεωρούμε δεδομένα, αύριο μπορεί να μην είναι πια αυτονόητα. Βγείτε με τους φίλους σας όσο μπορείτε, ταξιδέψτε όταν μπορείτε, αγκαλιαστείτε με τους οικείους και τους αγαπημένους σας όσο πιο συχνά μπορείτε. Ποτέ μην περιμένετε πολύ! Μην περιμένετε να έρθει η κατάλληλη ημέρα για να συναντηθείτε μ’ αυτούς που αγαπάτε ή για να κάνετε αυτό που αγαπάτε, μην περιμένετε να γίνετε τριάντα ή σαράντα ή πενήντα για να κάνετε κάτι εντυπωσιακό ή να φτάσετε κάπου ψηλά! Ο χρόνος δεν είναι ποτέ σύμμαχός μας!
Να φοβάστε το τίποτα, ποτέ το λίγο! Το λίγο μπορεί να γίνει πολύ. Κι αν δεν γίνει, κάντε το να ΕΙΝΑΙ πολύ! Μην απογοητεύεστε από τις ατυχίες, τις αναποδιές και τις αποτυχίες! Θα σας πω την αλήθεια: η ζωή εκεί έξω μπορεί να γίνει δύσκολη, σκληρή, ανυπόφορη! Θα πληγωθείτε, θα πονέσετε, θα απογοητευτείτε! Όσο περνά ο χρόνος, θα μετράτε περισσότερες αποτυχίες ή αναποδιές, απ’ ότι επιτυχίες! Μην τις φοβάστε, όμως! Απ’ αυτές μαθαίνετε περισσότερα, απ’ όσο από τις επιτυχίες! Αυτός που σας μιλά γνώρισε πολλές στη ζωή του: υπήρξε άνεργος, κόντεψε να χρεοκοπήσει, έχασε αγαπημένα του πρόσωπα, επέλεξε λάθος δουλειές, ακόμα και λάθος ανθρώπους να συσχετιστεί! Κανείς δεν είναι αλάνθαστος ή τέλειος! Κάντε λάθη! Μη ντρέπεστε γι’ αυτά! Να ντρέπεστε αν δεν μάθετε απ’ αυτά!
Μείνετε διψασμένοι για τη μάθηση! Να επιζητάτε συνεχώς να μαθαίνετε! Ποτέ μην πείτε «τα έμαθα όλα, δεν υπάρχει τίποτε άλλο να μάθω»! Διότι όταν το κάνετε αυτό, παύετε να εξελίσσεστε, παύετε να αισθάνεστε νέοι, παύετε να ζείτε. Όλη η ζωή είναι ένα μάθημα που δεν τελειώνει, μια τάξη που δεν έχει ούτε πόρτα, ούτε παράθυρα, ένας δάσκαλος που δε λέει να φύγει από πάνω μας! Τελείως σπαστικό, έτσι; Αλλά και τελείως υπέροχο κι απρόσμενα καταπληκτικό, πιστέψτε με!
Μη χάνετε την πίστη σας σ’ έναν φωτεινότερο κόσμο, ακόμα κι αν όλα γύρω σας μοιάζουν σκοτεινά. Μη χάνετε την πίστη στον εαυτό σας, ακόμα κι όταν τη χάσουν όλοι οι άλλοι! Όλοι οι άλλοι πλην από τον δάσκαλό σας! Διότι, αγαπημένα μου παιδιά, ως δάσκαλος δεν χάνω ποτέ την πίστη μου στους μαθητές μου! Ακόμα κι όταν σας δω να αποτυγχάνετε, θα εξακολουθώ να πιστεύω σε σας! Ακόμα κι όταν σας δω να γκρεμίζεστε στην οδύνη και την απελπισία, θα εξακολουθώ να πιστεύω στη δύναμή σας! Ακόμα κι όταν σας δω να χάνετε τα όνειρά σας, θα εξακολουθώ να σας τα θυμίζω! Κι αν, στην πιο σκοτεινή σας ώρα, όταν όλα μοιάζουν δίχως νόημα, όταν υποφέρετε, έρθετε σε μένα, εγώ θα είμαι πάντα εκεί να σας θυμίζω τι καλό, τι θεϊκό είδα μέσα σας! Αυτός είναι ο ρόλος μου – ακόμα και μετά που θα φύγετε πλέον οριστικά από μένα! Αλλιώς, δεν θα ήμουν δάσκαλος!
Θα ήθελα να σας πω να είστε σοβαροί, εργατικοί, μετρημένοι! Αλλά, μεταξύ μας, δεν χρειάζεται να είστε τόσο! Τουλάχιστον όχι τόσο όσο να γίνετε στριφνοί, εργασιομανείς και βαρετοί! Ζήστε τη ζωή σας! Διασκεδάστε, χωρίς να παρεκτραπείτε! Ερωτευτείτε, χωρίς να γίνετε χυδαίοι! Μείνετε χαρούμενοι, γεμάτοι ενέργεια, γεμάτοι όνειρα, γεμάτοι θέληση. Μείνετε νέοι, όσο καιρό μπορείτε!
Κυρίως, όμως: μείνετε παθιασμένοι! Το πάθος γεμίζει τις μπαταρίες μας, είναι η κινητήρια δύναμή μας σ’ ότι κάνουμε! Να παθιάζεστε μ’ αυτό που κάνετε! Βρείτε τρόπους να συντηρείτε αυτό το πάθος: για τη μάθηση, για τη ζωή, για τη δουλειά σας, για τους αγαπημένους σας! Μην αφήνεστε χωρίς αυτό, διότι ζωή χωρίς πάθος είναι μισή ζωή!
Να είστε λογικοί: στις απαιτήσεις σας, στον τρόπο που αντιμετωπίζετε ορισμένα ζητήματα της ζωής σας. Μην παραλογίζεστε! Αλλά ούτε και να παραμένετε τυφλά όργανα της λογικής! Αυτό που μετρά περισσότερο στη ζωή δεν είναι η λογική, αλλά η καρδιά! Η πρώτη είναι καλή για να εξηγήσει τον κόσμο. Αλλά η δεύτερη σας λέει πώς να ζείτε στον κόσμο: σαν άνθρωποι! Διότι, στην τελική, αυτό είστε: άνθρωποι – όχι μηχανές! Δεν πρέπει ποτέ να χάσετε την ανθρωπιά σας! Συμπόνια, ελπίδα, έρωτας, αγάπη! Βάλτε αυτά ως προτεραιότητα και θα είστε ευτυχισμένοι! Αυτό να ψάχνετε! Και να θυμάστε ότι η ευτυχία δεν σημαίνει πάντα επιτυχία ή λεφτά! Σημαίνει να χαίρεστε κάθε στιγμή, είτε είστε επιτυχημένοι είτε όχι, είτε έχετε πολλά λεφτά, είτε όχι!
Είμαι περήφανος για σας. Μείνετε κι εσείς περήφανοι για τον εαυτό σας και να θυμάστε: η ζωή δεν είναι ένα μέρος που πρέπει να φτάσετε ή μια κορυφή που θα κατακτήσετε, αλλά ένας δρόμος που θα βαδίζετε καθημερινά! Η τελειότητα είναι δρόμος, όχι προορισμός! Πάρτε το δρόμο σας, σεργιανίστε τις θάλασσές σας… η ομορφιά κρύβεται στο ταξίδι και στην περιπέτεια που σας περιμένει, όχι στην Ιθάκη! Κι εσείς, μόλις ξεκινάτε ένα! Καλό ταξίδι, λοιπόν!»
