Ούτε φέτος εν μέσω περιορισμένης μετακίνησης, λόγω υγειονομικών μέτρων, οι Ελληνόψυχοι δεν ξέχασαν να κάνουν αυτό που νιώθουν μέσα τους ως χρέος. Ένα χρέος που κανείς δεν τους το επιβάλλει, αλλά έρχεται αυθόρμητα μέσα από τα βάθη της ψυχής του καθενός.
Μια τέτοια ξεχωριστή κίνηση κάνει πολύ συχνά ο Γρηγόρης Ηλιόπουλος από το Πύργο Ηλείας. Αν και βρίσκεται πάνω από 1000 χιλιόμετρα μακριά από τα Μαράσια Έβρου πηγαίνει τακτικά και ανάβει το καντηλάκι μιας σύγχρονης ηρωίδας που φυλούσε μέχρι πρόσφατα Θερμοπύλες. Μιας γυναίκας που φρόντιζε στα έσχατα της Πατρίδας, όποιον εκτελούσε υπηρεσία. Ο Ελληνικός Στρατός την τίμησε, αλλά σίγουρα η ανιδιοτελής κίνηση από έναν άνθρωπο που βρίσκεται τόσο μακριά και νιώθει τόσο βαθιά ότι αισθάνεται υποχρέωση σε αυτή τη γυναίκα, είναι πράγματι κάτι ξεχωριστό.
Φέτος κατάφερε πάλι να κάνει την ημέρα της Εθνικής παλιγγενεσίας, έστω και με τη βοήθεια κάποιου άλλου, το χρέος του.
Από το προσωπικό του λογαριασμό στο fb, διαβάζουμε :
« Μαρασια Εβρου…
Βασιλικη Λαμπιδου… η ΚΥΡΑ ΤΩΝ ΜΑΡΑΣΙΩΝ…
Κυρα Βασιλικη, δεν ηρθα εγω…
Τελευταια φορα, που σου αναψα το καντηλακι, ηταν πριν δυο χρονια…
Τελευταια φορα, που αγκαλιασα την προτομη σου…
Σημερα ομως, ξαναηρθε ο Δημητρης, οπως εκανε και προχτες, ν’ αφησει ενα λουλουδακι απο μενα…
Καλως εχοντων των πραγματων, θα ξαναρθω στο Ποταμι σε περιπου τρεις μηνες… Θα ξαναρθω και θα ξαν’ αναψω το καντηλακι σου με λαδι Πυργιωτικο, δικο μου….
Δημητρη, χιλια ευχαριστω φιλε…
Ξαναπηγες και προσκυνησες στην ΜΑΝΑ ΜΑΣ…
Με σκλαβωσες…»
Σχόλιο ΧΒΜ… 1000 ΜΠΡΑΒΟ φίλε και είναι τιμή μου που σε έχω δίπλα μου, όμως δικαίωσες πάλι το παρατσούκλι που σου έχω δώσει (ο άτονος)
