Παρακολουθώντας τις πρόσφατες πρωτοβουλίες του βουλευτή Ροδόπης Ιλχάν Αχμέτ, έχουμε την εντύπωση ότι ο κ. Ιλχάν διολισθαίνει προς μία κατεύθυνση που δεν συνήθιζε. Κι αυτό, ειδικά στις κρίσιμες μέρες που περνάμε, είναι τουλάχιστον απογοητευτικό.
Καταρχάς εκείνη η ανεξήγητη παρέμβασή του προς το Υπουργείο Παιδείας για τον σχολικό εορτασμό των Τριών Ιεραρχών. Ενώ γνωρίζει, ή τουλάχιστον όφειλε να γνωρίζει, ότι ΠΟΤΕ δεν δημιουργήθηκε πρόβλημα στα μειονοτικά σχολεία λόγω της θρησκευτικής γιορτής. Πάντοτε η ελληνική πολιτεία σεβόταν το διαφορετικό θρήσκευμα και προνοούσε σχετικά, ό,τι και να γινόταν με τα δημόσια σχολεία. Τι θυμήθηκε ξαφνικά ο βουλευτής και έθεσε τέτοιο ζήτημα, λες και κάποιος προσέβαλε τους ομοθρήσκους του μαθητές; Μάλιστα βγήκε και να γράψει μετά ότι λόγω της παρέμβασής του κάτι δήθεν διασώθηκε και το υπουργείο έκανε «βήμα πίσω»! Να τα γράφει αυτά κάποιος Χαμπίμπογλου από τη Γερμανία εντάξει, όμως άλλο η Ελληνική Βουλή κι άλλο το πρακτορείο ABTTF.
Κι έπειτα η κοινή πρόταση των τριών μειονοτικών βουλευτών της Θράκης για έγερση ξεχωριστού μνημείου σε αλβανικό έδαφος για τους μουσουλμάνους Έλληνες που έπεσαν στον ελληνοϊταλικό πόλεμο, χωρίς πουθενά να αναφέρεται ότι στη Θράκη οι γνωστοί ως πεσόντες τιμούνται ανέκαθεν. Αναρωτιέται κανείς καλόπιστα, τι θα εξυπηρετούσε ένα χωριστό μνημείο ανάλογα με το θρήσκευμα των πεσόντων (δηλαδή αναλόγως και για τους Εβραίους, τους Καθολικούς κτλ;). Αντιθέτως, με το αίτημα να τιμηθούν τοπικά οι 13 Κομοτηναίοι μουσουλμάνοι νεκροί, που μνημονεύονται στο παλιό Ηρώον της πόλης, όχι μόνο συμφωνούμε αλλά και το ζητήσαμε ως ΣΠΑΡΤΑΚΟΣ πριν δυόμιση χρόνια («…Αν δεν προβάλουμε ως τοπική κοινωνία μια τέτοια σύμπνοια των σύνοικων στοιχείων, τι θα προβάλουμε; Μάλιστα ο Δήμος θα άξιζε ενδεχομένως να αναζητήσει τους απογόνους εκείνων των ανθρώπων και να προβεί σε μια τιμητική χειρονομία»…, http://www.spartakos.gr/…/as-timisoume-ta-thetika-paradeig…/).
Όσο για τον συνυπογράφοντα βουλευτή Ξάνθης, Χουσεΐν Ζεϊμπέκ, εκείνος δεν δικαιούται να μιλάει για μνημείο πεσόντων, εφόσον δεν πατάει το ποδάρι του στο μνημόσυνο των νεκρών (4 μουσουλμάνοι και 30 χριστιανοί) του Οχυρού του Εχίνου, ακολουθώντας το τοπικό δημαρχίδιο στην προξενική γραμμή. Όμως ο Ιλχάν Αχμέτ έδειχνε πως δεν είναι της ίδιας κατηγορίας, έστω κι αν είναι γνωστό το περιβάλλον (βλ. και χθεσινή φωτό) όπου κινείται και πολιτεύεται…
