γράφει ο Πολύδωρος Ιππ. Δάκογλου
Ποτέ δεν πίστευα πως θα χρειαζόταν να κάνω μια επώνυμη επανόρθωση, για ένα άρθρο που είχα γράψει, και πως την ώρα που θα έγραφα την επανόρθωση θα ένοιωθα ευτυχισμένος. Και όμως, να που συνέβη!
Η επανόρθωση ή περίπου επανόρθωση, αφορά το άρθρο μου με τίτλο «Πόσο κοστίζει μια ώρα πτήσης ελικοπτέρου από το Πεντάγωνο μέχρι το Άργος;», όπου καυτηρίαζα την αναβολή της εκδήλωσης αποκαλυπτηρίων της προτομής του Ήρωα Κωνσταντίνου Πανανά, λόγω μη δυνατότητας προσέλευσης της αντιπροσωπίας του ΓΕΝ, ως εκ των κατολισθήσεων στην Εθνική Οδό. Έγραψα μάλιστα «εν βρασμώ ψυχής» «…Προφανώς και δεν υπήρχε ένα 4Χ4 να τους περάσει το δύσκολο σημείο. Ούτε ένα ταχύπλοο του Λιμενικού να τους μεταφέρει μέχρι τον Ισθμό. Ούτε καν ένα ελικόπτερο, από τα δεκάδες που έχουν, να τους παραλάβει μέσα από το προαύλιο του ΓΕΝ ή του Σκαραμαγκά και να τους προσγειώσει στο γήπεδο του Άργους.»
Σήμερα, λίγες ώρες μετά την ανάρτηση και ανάγνωση του άρθρου μου έλαβα ένα τηλεφώνημα από το Δημαρχείο του Δήμου Άργους Μυκηνών. «Τους αδίκησες» μου είπε ο φίλος. «Τους αδίκησες χωρίς να το θέλεις γιατί δεν γνώριζες την πρόθεσή τους και την προετοιμασία που είχαν κάνει να φέρουν στο Άργος την Μπάντα του Πολεμικού Ναυτικού για να αποδώσει τις πρέπουσες τιμές στον Ήρωα Αντιναύαρχο Κωνσταντίνο Πανανά. Όπως δεν το γνώριζε και κανείς από όσους είχαν προγραμματίσει να παραστούν. Και βέβαια, η μπάντα δεν χωρούσε σε ένα ελικόπτερο».
Πρέπει να ομολογήσω πως ένοιωσα αυτό το συναίσθημα που οι αρχαίοι Έλληνες ονόμαζαν “Χαρμολύπη”. Χαρά γιατί οι συνάδελφοι του Ήρωα και υπερασπιστές των θαλασσίων συνόρων της Ελλάδος είχαν ετοιμάσει το καλύτερο (χωρίς να το διατυμπανίζουν) και λύπη γιατί με το κείμενό μου έγινα αιτία να αδικηθούν κάποιοι αξιωματικοί που τους απέδωσα αδιαφορία και έλλειψη αισθημάτων απόδοσης Τιμής.
Σαν τελική όμως αίσθηση κυριάρχησε μια άγρια χαρά. «Αντέχουν», σκέφτηκα «οι αξιωματικοί του Πολεμικού Ναυτικού μας. Οι πολιτικές Ηγεσίες τους (και όχι μόνον) δεν κατάφεραν να διαφθείρουν τον κώδικα Τιμής που πάντοτε τους διέκρινε. Δεν τους χάλασαν μετατρέποντάς τους σε μεταφορείς παρανόμων εποικιστών στην ενδοχώρα της Ελλάδος».
Γι’ αυτό λοιπόν και ζητώ συγνώμη. Όχι γιατί απέδωσα σε κάποιο ανώνυμο κλαρούχο έλλειψη αισθήματος Τιμής αλλά γιατί -έστω και για μια στιγμή- αμφέβαλα και πίστεψα ότι το Ναυτικό μας και τα στελέχη του μπορούν να επηρεαστούν από το γενικότερο κλίμα συμβιβασμού και παρακμής.
ΔΙΑΒΑΣΤΕ ΤΟ ΕΠΙΜΑΧΟ ΑΡΘΡΟ
