Κακό πράγμα η Ιστορική λήθη και η λήθη των υπερασπιστών της ελευθερίας του έθνους.
11-12 Απριλίου 1948. Ο Δημοκρατικός Στρατός Ελλάδας «ΔΣΕ» με 1.200 περίπου αντάρτες επετέθη και κατέλαβε τα Καλάβρυτα τα οποία υπεράσπιζε ένα μειωμένο τάγμα Ελληνικού Στρατού 300 περίπου ανδρών, 60 χωροφύλακες και 100 περίπου ΜΑΥ.
Δολοφόνησαν αμάχους και αιχμαλώτους, και πλιατσικολόγησαν άγρια την πόλη. Πήραν 400 -500 φορτία τρόφιμα και υλικά και 400 εκατομμύρια από την Τράπεζα. Πολλοί από τους καπετάνιους της επίθεσης στα Καλάβρυτα έχουν τιμηθεί από το Ελληνικό κράτος.
Κορυφαίο παράδειγμα ο Νίκος Πολυκράτης (καπετάν Νικήτας) που πρόσφατα έδωσε το όνομά του σε στοά της Ολυμπίας οδού!
Στον Δημήτρη Γιαννακούρα (καπετάν Πέρδικα), γνωστό από τις θηριωδίες του στους Γαργαλιάνους, Πύλο, κλπ. το ΚΚΕ έχει στήσει ανδριάντα στο χωριό του!
Ο αντισυνταγματάρχης Νίκος Αρβανιτάκης, διοικητής της άμυνας, αυτοκτόνησε για να μην πέσει στα χέρια τους. Πιστεύετε ότι τιμάτε στα Καλάβρυτα;
Για τους υπόλοιπους αξιωματικούς του Ελληνικού Στρατού γράφει ο Μπελάς που ήταν παρών στην επίθεση: «..Οι υπόλοιποι αξιωματικοί πέρασαν στρατοδικείο, […] Δικάστηκαν σε θάνατο όλοι εκτός από ένα. Νομίζω ότι λεγόταν Καραγκελής..».
Ο υποδιοικητής του τάγματος, ταγ/ρχης Γαβριήλ Παγκράτης, δεν χρειάστηκε να δικαστεί γιατί εσφάγη αμέσως μετά την παράδοσή του στους αντάρτες. Τους θυμάται κανείς;
Τον ιατρό Δημήτρη Δούβο, που τον δολοφόνησαν γιατί τον βρήκαν να περιθάλπει τραυματισμένους στρατιώτες, τον τίμησε άραγε το Ελληνικό κράτος;
Ευτυχώς όμως ότι οι περισσότεροι από τους 200 περίπου στρατιώτες αιχμαλώτους που αρνήθηκαν να προσχωρήσουν στους αντάρτες αφέθηκαν ελεύθεροι. Δεν δολοφονήθηκαν όπως σε άλλες παρόμοιες περιπτώσεις (π.χ. Μουργκάνα).
Αιωνία η Μνήμη των Πεσόντων Στρατιωτών, Χωροφυλάκων και πολιτών!
