Δημοσιογράφος-Εκδότης.
γράφει ο Γιώργος Αργυρίου
Όταν ένα δένδρο παύει να είναι παραγωγικό ή δεν σου δίνει αυτό που θέλεις τότε πας στο μπόλιασμά του. Για να αυξήσει την παραγωγή το αλλάζεις. Ζητούμενο το κέρδος. Μπόλιασμα όμως δεν κάνεις μόνο στα δένδρα αλλά μπορείς να κάνεις παντού. Αρκεί να ξέρεις να το κάνεις.
Έτσι γίνεται και στην πολιτική. Θυμόσαστε τις μεταγραφές του Στέφανου Μάνου και του Ανδρέα Ανδριανόπουλου στο ΠΑΣΟΚ. Πιο ισχυρή προσπάθεια μπολιάσματος δεν μπορούσε να γίνει αφού και οι δύο ήταν γνωστοί για τις ακραίες, θα λέγαμε Φιλελεύθερες απόψεις τους.
Τη συνέχεια του μπολιάσματος την γνωρίζουμε όλοι φυσικά. Αν είσαι σε ένα πολιτικό χώρο που νιώθεις ότι δεν είναι ο δικός σου χώρος και οι ιδέες του σε πνίγουν τότε φροντίζεις να φέρεις πρόσωπα -σύμβολα που με τον λόγο τους θα μπολιάσουν τον ιδεολογικό χώρο σου και τότε ή θα τον ανανεώσουν η θα τον μεταμορφώσουν. Είναι θέμα επιλογής.
Όταν είσαι στη Νέα Δημοκρατία Πρόεδρος και παρουσιάζεις με ξεχωριστό τρόπο την είσοδο του Τατσόπουλου δεν υπάρχει καμία αμφιβολία ότι κάτι θέλεις να πεις. Ο Τατσόπουλος δεν έχει καμία σχέση με την φιλελεύθερη άποψη και σίγουρα απέχει πολύ από την κουλτούρα του χώρου. Όπως επίσης δεν είχε και η Σπυράκη. Όπως επίσης δεν θα έχουν και άλλες επιλογές. Μέσα από την διαδικασία αυτή αλλάζει σιγά- σιγά το DNA της φιλελεύθερης παράταξης. Μέσα από αυτά τα μπολιάσματα γίνεται προσπάθεια αλλοίωσης των βασικών γνωρισμάτων ενός πολιτικού φορέα με μια ιστορία δεκαετιών. Στόχος να γίνει ένα κόμμα που οι διαχωριστικές γραμμές του με τα άλλα δεν θα είναι εμφανείς Θα είναι δυσδιάκριτες. Τόσο δυσδιάκριτες που ο απλός άνθρωπος να λέει: «Όλοι το ίδιο είναι».
Όσο όμως αυτή η προσπάθεια βρίσκεται σε εξέλιξη καλό είναι αυτοί που παίζουν τον ρόλο του συμβούλου του Κυριάκου Μητσοτάκη να του θυμίσουν κάτι πολύ απλό αλλά σημαντικό : «Αν δεν πιάσει το μπόλιασμα όχι μόνο χάνεται το προσδοκώμενο κέρδος αλλά καίγεται όλο το δένδρο».
