Ο Λεωνίδας Κουτσογιάννης, Γραμματέας της Νομαρχιακής Οργάνωσης του ΚΙΝΑΛ Αργολίδας, προερχόμενος από την Παπανδρεϊκή τάση, καταγράφει τις απόψεις του κόμματος που εκπροσωπεί για την έξοδο από το μνημόνιο, με ένα κείμενο που δημιουργεί ερωτήματα.
“Η αλήθεια είναι πως η χώρα και το πολιτικό της σύστημα πέρασαν από μια αναγκαστική μεταμόρφωση και γι’ αυτό ακριβώς και είχε αποτελέσματα• όσο και αν δυσκολευόμαστε να το παραδεχτούμε, ελάχιστα πράγματα θα είχαν συμβεί στη χώρα χωρίς τα «καταραμένα» Μνημόνια. Ο σχεδιασμός τους μπορεί να ήταν προβληματικός και η υλοποίηση συχνά να υπολειπόταν του αναγκαίου ή του επιθυμητού – αλλά ήταν η πρώτη φορά που η χώρα είχε επιχειρησιακό σχέδιο, με παραδοτέα, με προθεσμίες αλλά και με κυρώσεις. Το γεγονός, όμως, ότι όλα αυτά είχαν έναν καταναγκασμό, είναι και ο λόγος για τον οποίο δεν έχουν στην πραγματικότητα αλλάξει τη χώρα σε βάθος.
Η Ελλάδα έσωσε το Ευρώ, αλλά δεν έχει σώσει ακόμα πλήρως τον εαυτό της.
Θεωρούμε κάθε δικαίωμα λίγο πολύ «κεκτημένο», ασχέτως αν έχει προκύψει ως αποτέλεσμα εκβιαστικής συμπεριφοράς από συγκεκριμένες μειοψηφίες που κατάφεραν να προσποριστούν ένα όφελος σε βάρος του δημόσιου συμφέροντος. Την ίδια στιγμή, διστάζουμε να αντιπαρατεθούμε με το μεγάλο, αναποτελεσματικό και πελατειακό κράτος, αλλά και με το μέρος του ιδιωτικού τομέα που ζει απομυζώντας το.
Μας συνεπαίρνουν οι μεγάλες ιδέες, αλλά αρνούμαστε να παραδεχτούμε την πιθανότητα ότι ίσως αυτές δεν μπορούν να αντιμετωπίσουν το τεστ της πραγματικότητας. Το χειρότερο μάλιστα είναι ότι δεν θέλουμε να κάνουμε τη δύσκολη δουλειά που χρειάζεται για να καταλάβουμε τη διαφορά ανάμεσα στις επιθυμίες μας και σε αυτό που είναι εφικτό, με βάση τις πολιτικές, οικονομικές και κοινωνικές συνθήκες.
Επιλέγουμε τους λαϊκιστές απέναντι στους ρεαλιστές κάθε φορά που μας δίνεται η δυνατότητα – οι μεν έχουν όραμα για τη χώρα, οι δε είναι «ψυχροί τεχνοκράτες». Θαυμάζουμε όσους κυνηγούν ανεμόμυλους και όταν αποτυγχάνουν (γιατί πάντα αποτυγχάνουν), λέμε «τουλάχιστον αυτοί προσπάθησαν».
Η Ελλάδα, είναι η τελευταία χώρα που βγαίνει από τα προγράμματα, μετά την Ιρλανδία, την Πορτογαλία και την Κύπρο που βγήκαν όμως μόνο μ’ ένα μνημόνιο. Γιατί;
– Γιατί τη στιγμή της κρίσης, αντί να υπάρξει κλίμα συναίνεσης και να ενώσουμε όλοι τις δυνάμεις μας σε αυτήν την εθνική δοκιμασία, τόσο η Ν. Δημοκρατία όσο και οι ΣΥΡΙΖΑΝΕΛ, επέλεξαν τη διαίρεση και με την άγονη αντιπολίτευση επέτειναν την κοινωνική διχόνοια και το μίσος, με τα γνωστά επακόλουθα το καλοκαίρι και το φθινόπωρο του 2011 καθώς και την παραλίγο Εθνική τραγωδία της υπερήφανης διαπραγμάτευσης το 2015.
Πιστεύω ότι οι πολιτικοί πρέπει να είναι χρήσιμοι, όχι αρεστοί.
Με πείσμα και αποφασιστικότητα πρέπει να συνεχίσουμε.
Είναι η ώρα της προοδευτικής Αλλαγής.
Για να διαψεύσουμε το μύθο & να σπάσουμε τον αέναο κύκλο του Σίσυφου, που άνοιξε με την ένταξη μας στα μνημόνια, η χρεοκοπία της Ν. Δημοκρατίας του Κώστα Καραμανλή, η παράτασή τους επί οκτώ χρόνια μ’ ευθύνη πάλι της Ν. Δημοκρατίας του Αντώνη Σαμαρά με τ’ άλλα «μείγματα πολιτικής» των Ζαππείων και των ΣΥΡΙΖΑΝΕΛ των Αλέξη Τσίπρα – Πάνου Καμένου, είτε με τα προγράμματα Θεσσαλονίκης είτε με τα «παράλληλα» αντίμετρα… που νομιμοποίησαν το «μισοκάματο» προκειμένου να μειωθούν οι δείκτες της ανεργίας… μαζί μ’ αυτούς που «έφυγαν»!!!
Έχω κουραστεί να χάνω έχοντας δώσει τη σωστή μάχη. Έχω κουραστεί να υποστηρίζω την ανάγκη για μια «συνωμοσία της κοινής λογικής», απέναντι σε συνωμοσίες κάθε άλλου είδους, που συνεπαίρνουν τα μυαλά και μας κρατάνε πίσω. Δεν έχει τελειώσει τίποτα, τ’ αντίθετο μάλιστα σήμερα βγαίνουμε από τα Μνημόνια προστασίας του Χρέους και μπαίνουμε στις αδυσώπητες αγορές χρήματος & κεφαλαίων, χωρίς πυξίδα … έως το 2060.
Θέλω επιτέλους η πατρίδα μου να κερδίσει. Γιατί όχι μόνο το αξίζει, αλλά και μπορεί να το κάνει. “
Ο Γραμματέας
Λεωνίδας Ζ Κουτσογιάννης
Οικονομολόγος Μελετητής
