Έχω ακούσει πολλά ενθαρρυντικά σχόλια για το κειμενάκι που δημοσίευσα από τον Ιανουάριο τού 2018 στο Ακρομόλιο, υπό τον τίτλο «ΕΝΑΝ ΦΙΛΟΛΟΓΟ ΕΠΕΙΓΟΝΤΩΣ».
Εμένα όμως με έχει στεναχωρήσει μία δική μου παράλειψη που θα προσπαθήσω να την διορθώσω σήμερα.
Θυμίζω λοιπόν, ότι προς το τέλος του άρθρου, έλεγα για τους χρόνους που ακολούθησαν τον θάνατο του Μ. Αλεξάνδρου ότι έχουν από όλους τους ιστορικούς του πλανήτη ονομασθεί «Ελληνιστικοί χρόνοι», καθώς επίσης και για τον φιλόλογο, που έπρεπε να μας μιλήσει για την ευθεία καταγωγή του από τους Ηρακλείδες του Άργους, κ.ά.
Είχα όμως ξεχάσει κάτι το ιδιαίτερα σημαντικό. Έπρεπε ο φιλόλογος να μας πει και κάτι ακόμη: Ότι σε όλες τις ανασκαφές που έχουν γίνει σε τάφους, ή σε ανάκτορα, σε μεγαρόσχημα κτίρια ή θέατρα ή στάδια και γυμναστήρια είτε οπουδήποτε αλλού, στην περιοχή που εξαπλώνετο το βασίλειο της Μακεδονίας, οι επιγραφές όλες μα απολύτως όλες τους, είναι Ελληνικές. Και μάλιστα επιγραφές που δεν ήταν γραμμένες με μολύβι ή με μελάνι αλλά με το κοπίδι σκαλισμένες επάνω στην πέτρα!
Το να ζητήσω συγγνώμη γι αυτή μου την παράλειψη, είναι το λιγότερο που μπορώ να κάνω.
Να σας πω και κάτι το προσωπικό: Όταν πριν χρόνια είχαμε με την γυναίκα μου επισκεφθεί την περιοχή της Βεργίνας, από κάποιο εκθετήριο της είχα πάρει ένα δαχτυλίδι -μουσειακό αντίγραφο- που είχε σκαλισμένη επάνω του την λέξη «δώρον».
Όχι, αυτό δεν περίμενα κάποιον φιλόλογο να μου το υποδείξει. Μόνος μου της το αγόρασα!
Ο συντάκτης του άρθρου
«ΕΝΑΝ ΦΙΛΟΛΟΓΟ ΕΠΕΙΓΟΝΤΩΣ»
Θέμος Γκουλιώνης
Οφθαλμίατρος
Ναύπλιον 29.5.18
Το άρθρο «ΕΝΑ ΦΙΛΟΛΟΓΟ ΕΠΕΙΓΟΝΤΟΣ» μπορείτε να το διαβάσετε ΕΔΩ
