γράφει ο Πολύδωρος Ιππ. Δάκογλου
Ο οικισμός που τρέφει την ανομία, την αυθαιρεσία, την παραβατικότητα και την ψηφοθηρική συναλλαγή, δεν φτιάχτηκε στη Νέα Κίο (και σε πολλές άλλες περιοχές της Ελλάδας) με παρθενογένεση.
Ξεκίνησε από την φιλική στάση των απογόνων των προσφύγων προς κάθε ταλαίπωρο, συνεχίσθηκε από την προοδευτικίλα την οποία πουλούσαν μερικοί ανόητοι, πέρασε μέσα από το συμφέρον κάποιων επωνύμων που πούλησαν “άχρηστα” οικόπεδα σε υψηλές τιμές, ανδρώθηκε από την ανοχή της αστυνομίας που της έφραζαν το δρόμο κάποιοι βουλευτές (για να βρίσκουν φτηνές ψήφους μαζεμένες) και κατέληξε στη φοβική αντιμετώπισή των Ρομά από την κοινωνία και το «έτσι έχουν τα πράγματα», που βιώνουν οι νεότεροι.
Ο κυβερνητικός βουλευτής, 100% υπεύθυνος για την ντροπή των γύφτικων οικισμών, κάνει πως δεν καταλαβαίνει και σιωπά. Είναι η σιωπή του ενόχου που ξέρει πως δεν έχει καμία δικαιολογία. Μερικές φορές, στα πολύ δύσκολα κομίζει και κάποια αναφορά προς το “κατεπείγον αρχείο” του Υπουργού ΠΡΟ ΠΟ (Για όσους δεν γνωρίζουν, κατεπείγον αρχείο = κάλαθος των αχρήστων), και αυτό είναι όλο.
Οι υπάλληλοι των αρμόδιων κοινωνικών αρχών, που έχει θεσπίσει η πολιτεία, ξεκινούν την ημέρα τους με καφεδάκι και την κλείνουν με ουζάκι. Η έννοια της αποστολής και του σεβασμού προς τα χρήματα των φορολογουμένων έχει ξεθωριάσει λόγω των γραφειοκρατικών διαδικασιών και ης αποδοκιμασίας όποιων τολμούν να προσπαθήσουν.
Ο πρόσφατος θάνατος της 39χρονης εκπαιδευτικού, συζύγου και μητέρας 2 παιδιών, λειτούργησε ως μαστίγωμα συνειδήσεων. Σε όσους ακόμη διαθέτουν συνειδήσεις! Και ανάμεσά τους προφανώς δεν περιλαμβάνονται άνθρωποι σαν τον Γιάννη Μαλτέζο που δεν βρήκε το χρόνο να κάνει μια δήλωση, να τηλεφωνήσει στους υποφέροντες συγγενείς, ή να παραστεί στην εξόδιο ακολουθία, έστω και για 5 λεπτά.
Η Κοινωνία των απογόνων των Προσφύγων της Κίου της Μικράς Ασίας, είναι φιλόξενη και καλών προθέσεων. Μπορείς εύκολα να την χειραγωγήσεις αν είσαι πολιτικός της σχολής Κυρ. Μητσοτάκη και να την οδηγήσεις σε λάθος αποφάσεις –προσωρινά-. Αλλοίμονό σου όμως αν οι Κιώτες καταλάβουν πως οι προθέσεις σου ήταν ιδιοτελείς και πως η ηθική σου είναι ανάλογη με εκείνη της γύφτισσας που διαβάζει την τύχη στον καφέ. Τότε, ο ξεσηκωμός είναι θέμα χρόνου.
Ο αδόκητος θάνατος, η δολοφονία στην άσφαλτο, της Νάντιας Κυριάκου, και η “άρνηση απόδοσης του δέοντος σεβασμού” από την ομάδας που χρησιμοποιεί την δημοτική εξουσία στην Νέα Κίο αποκομίζοντας προσωπικά οφέλη, ήταν το σημείο καμπής. Τα πανώ που αναρτήθηκαν με πρωτοβουλία απλών ανθρώπων, και το μήνυμα που περνάνε, τα λένε όλα. Και το τι έγινε πραγματικά και ότι η κοινωνία απαιτεί την τιμωρία των υπευθύνων.
Και όταν λέμε υπευθύνων, δεν εννοούμε τον φονιά, αυτό είναι υπόθεση της δικαιοσύνης. Εννοούμε τους πολιτικούς εκπροσώπους της Αργολίδας, αιρετούς και κομματικούς που εξέθρεψαν το καθεστώς ανομίας και δημιούργησαν τα γκέτο των ακαταδίωκτων, μεταβάλλοντας έτσι τους Κιώτες σε ελεύθερους “πολιορκημένους”.
Οι εξελίξεις είναι μπροστά! Η αποφασιστική στάση των αστυνομικών αρχών πρέπει να είναι μόνον η αρχή. Σειρά έχουν οι κοινωνικές υπηρεσίες και η δημοτικοί υπεύθυνοι.
Υ.Γ. Δεν μπορώ να μην αναφέρω, ως τιμητική εξαίρεση, την στάση και τη δράση του αείμνηστου Γιώργου Κατριλιώτη αλλά και του διακεκριμένου δικηγόρου και Δημάρχου Νέας Κίου, Γιώργου Μανινή, που πλήρωσαν με προσωπικό κομματικό κόστος, την έμπρακτη αφοσίωσή τους στο συμφέρον των κατοίκων της Νέας Κίου και στην υπεράσπιση της έννοιας της ισονομίας. Ούτε βεβαίως την ευφυή στρατηγική των Δημοτικών Αρχών του Δημήτρη Καμπόσου, που κατάφερε το πρωτοφανές, στα προηγούμενα 12 χρόνια να μην ανοίξει ούτε ρουθούνι λόγω παραβατικότητας των Ρομά στην περιοχή του.
