Διαβάζω σχεδόν κάθε μέρα τις αναρτήσεις του συναγωνιστή Κώστα Γουμάτη στον τοίχο του στο Face Booke. Άλλοτε είναι διακήρυξη αγάπης και πίστης στην Ελλάδα και στον Ελληνισμό, άλλοτε αναφορές μνήμης και τιμής στους ανθρώπους μας ή στους ήρωές μας, άλλοτε περιγραφές ιστορικών γεγονότων, άλλοτε παράθεση πολιτικών κειμένων, άλλοτε… άλλοτε…..
Επίμονα η ίδια θεματολογία αλλά, κάθε φορά …τόσο διαφορετική γραφή και τόσο όμορφη. Πριν από λίγες ημέρες είχε μια αναφορά στον Νίκο Καζαντζάκη και παρέθετε στο τέλος ένα από τα πιο σπουδαία κομμάτια των σκέψεών του, παρμένο από το αγαπημένο βιβλίο των Εθνικιστών, την «ΑΣΚΗΤΙΚΗ»
Γράφει, ο πάντοτε επίκαιρος Καζαντζάκης:
«Τούτη είναι η εποχή μας, καλή ή κακή, ωραία ή άσκημη, πλούσια ή φτωχή, δεν τη διαλέξαμε. Τούτη είναι η εποχή μας, ο αγέρας που αναπνέμε, η λάσπη που μας δόθηκε, το ψωμί, η φωτιά, το πνέμα! Ας δεχτούμε παλικαρίσια την ανάγκη.
Πολεμικός μας έλαχε ο κλήρος, ας ζώσουμε σφιχτά τη μέση μας, ας αρματώσουμε το κορμί, την καρδιά και το μυαλό μας! Ας πιάσουμε τη θέση μας στη μάχη!
Ο πόλεμος είναι ο νόμιμος άρχοντας του καιρού τούτου.
Σήμερα, άρτιος, ενάρετος άνθρωπος είναι μονάχα ο πολεμιστής. Γιατί μονάχα αυτός, πιστός στη μεγάλη πνοή του καιρού μας, γκρεμίζοντας, μισώντας, επιθυμώντας, ακολουθάει το σύγχρονο πρόσταγμα του Θεού μας. Η ταύτιση μας τούτη με το Σύμπαντο γεννάει τις δυο ανώτατες αρετές της ηθικής μας: την ευθύνη και τη θυσία».
(Με αφορμή την ταινία για τον Καζαντζάκη που θα ξεκινήσει να προβάλλεται στις 26 Νοεμβρίου και που την περιμένω με αγωνία για να δω αν ο σκηνοθέτης σεβάστηκε τον υμνητή της ράτσας των Ελλήνων)
