γράφει ο Πολύδωρος Ιππ. Δάκογλου
Δώσαμε τη μάχη και ζήσαμε με την Ελπίδα, την Πίστη και την Ψευδαίσθηση ότι «εμείς θα ήμασταν αυτοί που διάλεξαν, οι Έλληνες από το μέλλον, για να σπάσουμε την αλυσίδα της δουλείας και της παρακμής». Κάναμε λάθος. Γι’ αυτήν την Τιμή, όπως η ίδια η ζωή μας έδειξε, «ήμασταν λίγοι».
Πρέπει να καταλάβουμε ότι χάσαμε τη μάχη. Οι ιδέες του Ελληνικού Εθνικισμού κείνται πεσμένες και περιμένουν να τις λεκιάσουν ή να τις εξαγνίσουν. Αγωνιούν, αν θα προλάβουν οι βάρβαροι να τις πατήσουν και να τις λασπώσουν ή αν θα έρθει «της ψυχής το πύρωμα» να σώσει το μέλλον, μετατρέποντάς τες σε στάχτη.
Και τώρα;
Τώρα που οι βάρβαροι δηλώνουν, με άναρθρες κραυγές, πως είναι αυτοί που το μπορούν, ποιο είναι το καθήκον;
Τώρα που οι εφιάλτες κυβερνούν και εξαγοράζουν την ιστορική μας μνήμη, ταΐζοντας τον Έλληνα λωτούς, ποιο είναι το δέον;
Τώρα που οι άποικοι μας απωθούν και οι ελληνόφωνοι τους προσκυνούν για να επιβιώσουν, ποια είναι το ορθόν;
Τώρα που η μήτρα χάνεται και τα καλούδια της Ελλάδας τα μοιράζουν, ποιο είναι το μέλλον;
Η ιστορία διδάσκει!
Να φύγουμε από τα ψεύτικα διλήμματα. Να αλλάξουμε τον χωρο-χρόνο του αγώνα. Να απομακρυνθούμε από την αρένα που έχτισαν αυτοί, για να μας ρίχνουν στα θηρία και στον όχλο.
Χωρίς τους μονομάχους, ο όχλος φεύγει απ’ τις κερκίδες. Χωρίς τις σάρκες μας, τα πεινασμένα θηρία θα γυρίσουν να τους κατασπαράξουν.
(Έκαψαν τα σταροχώραφα οι Έλληνες και υποχρεώθηκε ο Δράμαλης να επιστρέψει στην Κόρινθο. Εκεί, στα Δερβενάκια, στα στενά, όπου έχανε το πλεονέκτημα η στρατιά, τον επερίμενε ο Γέρος του Μωριά. Εκεί, το πλήθος δεν ήταν πλεονέκτημα. Εκεί η δύναμη των αριθμών υπέκυπτε στην Δύναμη της ανθρώπινης Θέλησης και στην αλήθεια της Πίστης).
Υπάρχει τρόπος!
Με της ψυχής το πύρωμα, ας προσπαθήσουμε. Να κάνουμε εμείς τις ιδέες μας στάχτη, χωρίς να φοβηθούμε… Μόνο που πρέπει να προσέξουμε.
Ποτέ την στάχτη στη λήκυθο. Στα τέσσερα σημεία του ορίζοντα, της πρέπει. Έτσι ώστε, να σκορπιστεί παντού.
Είναι πανάρχαιος ο μύθος των Ελλήνων, για τον αναγεννώμενο Φοίνικα. Και ισχύει ακόμη. Γι’ αυτό οι ιδέες θα φουντώσουνε και πάλι. Πιο νέες …Πιο όμορφες… Πιο ποθητές… Κυρίαρχες!
Παντού, όπου σκορπίστηκαν ….
Δημοσιεύθηκε για πρώτη φορά τον Ιούλιο του 2016 στον http://koinosparanomastis.blogspot.com/2016/07/blog-post.html#more
{Το αναδημοσιεύω και το αφιερώνω στους Συναγωνιστές που έφυγαν νωρίς}
