Γράφει ο Θέμος Γκουλιώνης
Με τίτλο «Παραμερίζοντας το σκοτάδι», ο Θέμος Γκουλιώνης έγραψε ένα κείμενο που φωτίζει ξεχασμένες πτυχές της ιστορίας μας.
Παραμερίζοντας το σκοτάδι
Δέν ήταν μισογύνηδες οι Έλληνες. Αλλά: «Όποια γυναίκα εισείρχετο κατά τήν διάρκεια τών αγώνων στον ιερό χώρο τού Σταδίου, έπρεπε να καταδικαστεί σε θάνατο».
Επί 1.300 όμως συναπτά έτη, δηλαδή 320 συνεχείς Ολυμπιάδες, μία και μόνο γυναίκα, η Καλλιπάτειρα, μετεμφιεσμένη σε άνδρα, τόλμησε να εισέλθει, και αυτής τής χάρισαν τη ζωή, επειδή ήταν σύζυγος, αδελφή και μητέρα Ολυμπιονικών.
Εάν δέν ήταν λοιπόν από μισογυνισμό -όπως διατείνονται σήμερα οι παντοειδείς «ινστρούχτορες»- τι είδους απαγόρευση ήταν επί τέλους κι αυτή;
Για να μην γίνει καμμία παρανόηση, στο στάδιο συνωστίζονταν περίπου 45.000 έως 50.000 άνδρες όρθιοι και ασκεπείς(!!) κάτω από τίς φλογερές ακτίνες τού ήλιου στο κατακαλόκαιρο.
Υπήρχε όμως και μία γυναίκα, η μόνη καθισμένη, και μάλιστα σε κατάλευκο περίοπτο θρόνο από μάρμαρο Παριανό μέσα στα δαντελένια πέπλα της. Ήταν η ιέρεια τής θεάς – μητέρας Δήμητρος Χαμύνης, που παρακολουθούσε τα αρσενικά ολόγυμνα παιδιά της να αγωνίζονται στον αθλητικό στίβο.
Μέχρι και αυτόν τόν Ιερό Συμβολισμό, κατάφεραν οι βάρβαροι Ρωμαίοι κατακτητές να δηώσουν, να λεηλατήσουν: Ο δήθεν καλός Ρωμαίος διοικητής, ο Ηρώδης ο Αττικός, ο οποίος εμφορείτο και από …φιλελληνικά αισθήματα, για να μη χαλάσει το χατίρι τής κατά 30 χρόνια μικρότερης συζύγου του, τής Ρήγιλλας, η οποία ήθελε σώνει και ντέ να παρακολουθήσει Ολυμπιακούς Αγώνες, συνέλαβε τήν Ιέρεια εξαφανίζοντάς την (δέν χρειάζεται δά και πολύ μεγάλη φαντασία για το τί έπαθε η καψερή Ιέρεια), και έβαλε στη θέση της τήν Ρωμαία Ρήγιλλα, οπότε ούτε γάτα ούτε ζημιά.
Το ελεεινό αυτό γεγονός δέν σχολιάζεται σήμερα από κανέναν, εντασσόμενο στο δικαίωμα τού τυράννου, να εξευτελίζει μέχρι και τήν αξιοπρέπεια τών υπηκόων του, και τήν θρησκευτική τους συνείδηση ακόμη, αρκεί τούτο να γίνεται κατά τρόπο ώστε να μη προκαλεί επικίνδυνες για τήν εξουσία αντιδράσεις. Βλέπετε οι θεατές δέν «είδαν», δέν πρόσεξαν, ότι στον θρόνο τής Ιέρειας καθότανε μία στολισμένη μαϊμού.
Εξ άλλου ας μήν ξεχνούμε ότι ο Ηρώδης ήταν και πολύ μελετημένος σοφιστής… (Κάντε όσες και όποιες σκέψεις θέλετε).
Το όνομα «Ηρώδης» έφερε στην αρχαιότητα βασιλική οικογένεια τής Ιουδαίας, γράφει η Βικιπαίδεια, και ίσως γι αυτό δέν παρέμεινε μέχρι και σήμερα σε κανένα από τα Ελληνικά ονόματα, παρά τήν τόσο μεγάλη διαφήμιση στις οδούς και τίς πλατείες τής πρωτεύουσας τού νεοελληνικού κράτους. Ούτε το όνομα τής ταλαίπωρης συζύγου του Ρήγιλλας τήν οποία δολοφόνησε στην 6η της γέννα, αθωωθείς για τήν δολοφονία αυτή από τόν Ρωμαίο αυτοκράτορα Μάρκο Αυρήλιο (ο οποίος αθώωσε και τόν εντεταλμένο δολοφόνο της Αλκιμέδοντα, ο οποίος και έδωσε τήν δολοφονική κλωτσιά στην επίτοκο Ρήγιλλα… Αναλογιστείτε μόνο τόν φρικτό θάνατο μητέρας και παιδιού, μέσα σε αβάσταχτους πόνους και κατακλυσμιαία αιμορραγία).
Οι ιστορικοί αναφέρουν ότι ο δολοφόνος Ηρώδης πένθησε τήν Ρήγιλλα με τόσο επιδεικτικό τρόπο, που ξεπέρασε και τα όρια τής χοντροκοπιάς.
Τέλος, ο ιστορικός Sarah Pomeroy χαρακτηρίζει τη Ρήγιλλα κλασική περίπτωση θύματος συζυγικής βίας.
Αυτά, για να ξέρουμε ποιος τρισάθλιος ήταν ο «σπουδαίος» Ηρώδης ο …Αττικός, που το όνομά του φιγουράρει στην διασημότερη οδό τής Αθήνας, αλλά και στο ομώνυμο ωδείο, το οποίο βέβαια προϋπήρχε και αυτός απλά το αναμαρμάρωσε!
Τελικά στην εποχή μας, αυτό το ωδείο, κοντεύει να γίνει διασημότερο και από τήν Ακρόπολη ακόμη.
