γράφει ο Πολύδωρος Ιππ. Δάκογλου
Το ιστορικό του Κοινωνικού Γυμναστήριου του Δήμου Άργους Μυκηνών είναι ίσως το καλύτερο παράδειγμα περιγραφής της θητείας του Γιάννη Μαλτέζου στον 2ο όροφο της οδού Καποδιστρίου.
Αποδεικνύει ότι:
* ήρθε για να καταστρέψει και όχι για να δημιουργήσει.
* δεν τον ενδιαφέρει η ποιότητα ζωής των οικονομικά ασθενέστερων.
* η σχέση με την έννοια του «ευ ζειν» είναι σχέση μεζεδοταβέρνας και όχι «γυμνάζεσθε».
* οι κατηγορίες περί κοινωνικής αναλγησίας τον αφήνουν παγερά αδιάφορο.
* έχει κακότητα και εκδικητικότητα.
Προς υποστήριξη των ανωτέρω, εξηγώ:
Το Κοινωνικό Γυμναστήριο, από τα πιο αποδεκτά και αναγκαία έργα της Δημοτικής Αρχής Καμπόσου, είχε τύχει ευρύτατης αποδοχής από τους Δημότες και κυρίως από τους μη έχοντες επάρκεια χρημάτων. Με πολύ λίγα χρήματα γύμναζαν το σώμα τους, φρόντιζαν την υγεία τους και ικανοποιούσαν θεραπευτικές ιατρικές εντολές. Απασχολούσε εξειδικευμένους Γυμναστές και άλλο βοηθητικό προσωπικό και δεν κόστιζε στο Δήμο γιατί είχε μια πάρα πολύ χαμηλή συνδρομή που όποιοι έκαναν χρήση μπορούσαν να την καταβάλουν.
Το μόνο του μειονέκτημα ήταν πως είχε τεθεί σε λειτουργία από την προηγούμενη Δημοτική Αρχή και φοβόταν (ο Μαλτέζος) πως όποιοι το χρησιμοποιούσαν θα θυμόντουσαν τον δημιουργό του, Δημήτρη Καμπόσο. Όπως τον θυμούνται βλέποντας καθημερινά το άγαλμα του Ηρακλή, το συντριβάνι του Αγίου Πέτρου, τους πολεμιστές του Ριάτσε, το μνημείο των Θυμάτων της γενοκτονίας των Ποντίων, την Αίθουσα Τέχνης Μέγας Αλέξανδρος, το Κολυμβητήριο, την βραβευμένη ανάπλαση του κέντρου, τη διαμόρφωση του λιμανιού της Ν. Κίου, τα σχολεία του Ινάχου και του Κουτσοποδίου, και δεκάδες άλλα έργα που (αν και προσπαθεί) θα δυσκολευτεί να τα ξηλώσει όλα, όπως έκανε με το Κοινωνικό Γυμναστήριο.
Το κλείσιμο του Κοινωνικού Γυμναστηρίου αποτελεί ένδειξη ότι, ο ίδιος και οι άνθρωποι που τον επηρεάζουν αντιλαμβάνονται το «ευ ζειν» σαν συνδρομή σε μεζεδοταβέρνα και όχι ως «γυμνάζεσθαι».
Η απόφασή του είχε ως πρωτογενές αποτέλεσμα η καταστροφή των εγκαταστάσεων, αξίας πολλών δεκάδων χιλιάδων ευρώ και την απώλεια εργασίας (και μιας κάποιας μικρής αμοιβής) πολλών Δημοτών.
Ήταν πράξη κοινωνικής αναλγησίας, κακότητας (προς τον δημιουργό του) και εκδικητικότητας (προς όσους το υπηρέτησαν ή το χρησιμοποίησαν.
Ο Γιάννης Μαλτέζος, στον ένα χρόνο που ίδρώνει την πολυθρόνα του δευτέρου ορόφου, έδωσε δήγματα (σωστά το γράφω με η) γραφής.
Εν ολίγοις:
Παραχθέν έργο ΜΗΔΕΝ.
Κατεστραμμένα έργα ΤΕΣΣΕΡΑ.
Κατασπατάληση πόρων, ΕΚΑΤΟΝΤΑΔΕΣ ΧΙΛΙΑΔΕΣ ευρώ.
Απολύσεις εργαζομένων και νέοι διορισμοί δεκάδες.
Και, προφανώς έπεται συνέχεια καταστροφών με εντολή ή ανοχή του.
