γράφει ο Πολύδωρος Ιππ. Δάκογλου
Τα πολιτικά προβλήματα και οι πολιτικές αντιπαραθέσεις λύνονται μέσα στα θεσμικά όργανα και επικοινωνούνται με την αξιοποίηση των Μέσων Μαζικής Επικοινωνίας και των Μέσων Κοινωνικής Δικτύωσης. Γι’ αυτό και οι Δημοτικές παρατάξεις πρέπει να διαθέτουν συγκροτημένη επικοινωνιακή πολιτική και οργανωμένα Γραφεία Τύπου.
Αντ’ αυτού, βλέπουμε Δημοτικούς παράγοντες να προσφεύγουν για την επίλυση πολιτικών αντιπαραθέσεων σε Εισαγγελείς και Αστυνομία. Καταγγελίες, δικόγραφα, προσαγωγές και πιθανές δίκες, αποτελούν «τη νέα μόδα» στο Δήμο Ναυπλιέων (κυρίως). Αποτέλεσμα, οι δημοτικές παρατάξεις να οργανώνουν Νομικά Τμήματα και οι Δημότες να φανατίζονται οπαδικά.
Τα προβλήματα δεν αναδεικνύονται στην ουσία τους, ούτε ως προς τα αίτια που τα προκαλούν. Ακόμα χειρότερα, δεν προτείνονται λύσεις ή αυτό που ακούγεται σαν λύση είναι μια επιφανειακή αναφορά ή μια κάποια μπαρούφα.
Το έσχατο επιχείρημα αντιπολιτευομένων είναι «Θα πάω στο εισαγγελέα» και η πιο πρόχειρη απάντηση των διοικούντων λέει «αν έχετε αντίρρηση να πάτε στον Εισαγγελέα». Όμως, ποτέ ένας εισαγγελέας δεν έδωσε λύση σε κάποιο πολιτικό πρόβλημα. Πολύ δε περισσότερο σε κάποια διαδικασία λειτουργίας του Δημοτικού μηχανισμού.
Και τότε τι κάνουμε σε περιπτώσεις παρανομιών;
Αν η παρανομία είναι “μικρή”, π.χ. πιάστηκε στα πράσα ο Πρόεδρος μιας Δημοτικής Επιχείρησης να πηγαίνει από το Άργος στην Τρίπολη για προσωπική δουλειά, χρησιμοποιώντας το αυτοκίνητο της Δημοτικής Επιχείρησης με βενζίνες που πληρώνουν οι Δημότες, να περιοριστούμε τον καταγγείλουμε με στοιχεία και να απαιτήσουμε τον καταλογισμό εις βάρος του με διαδικασίες μέσα από τα όργανα ελέγχου της διοίκησης. Το ίδιο και αν μία δημοτική αρχή χτίζει βάση ψηφοφόρων με παράνομους διορισμούς ή αναθέσεις. Αν όμως κάποιος καταχραστεί δημοτικό χρήμα τότε ΝΑΙ να πάμε στον Εισαγγελέα. Το ίδιο και αν κάποιος απειλεί ή εκβιάζει υπαλλήλους, προμηθευτές, δημοσιογράφους κλπ.
Ο Εισαγγελέας και η πιθανή προσφυγή στη Δικαιοσύνη, κατά κανόνα, αναβάλουν την αντιμετώπιση του όποιου προβλήματος εις βάρος της ποιότητας της ζωής των Δημοτών και της λειτουργικότητας ενός Δήμου.
Η πράξη έχει αποδείξει ότι η προσφυγή «για ψύλλου πήδημα» στη Δικαιοσύνη, λειτουργεί σαν «παραπομπή εις τας καλένδας» και φορτώνει τους δικαστικούς λειτουργούς με φορτίο που θα μπορούσε να αποφευχθεί.
Ας δούμε δύο παραδείγματα:
Φώναξε ο Κων. Μάκαρης την Αστυνομία, μπουζουριάστηκαν 10 εργαζόμενοι στο Τμήμα. Η μεταφορά κλαδεμάτων και ογκωδών από τον -από ετών- χρησιμοποιούμενο χώρο διεκόπη, εις βάρος της ασφάλειας της υγείας και του περιβάλλοντος. Το πρόβλημα παρέμεινε. Φώναξε ο Τζαρίμας την Αστυνομία για ένα δημοσιογράφο, διεκόπη η συνεδρίαση του Δημοτικού Συμβουλίου για μία ώρα. Έφυγαν οι μισοί πολίτες που παρακολουθούσαν και τελικά ο δημοσιογράφος (σωστά) παρέμεινε.
Ο Κώστας Μάκαρης χαρακτηρίστηκε ως εμμονικός με τον Εισαγγελέα και η δημοτική αρχή Ορφανού χαρακτηρίσθηκε ως εχθρική προς την δημοσιότητα. Τα κλαδέματα δεν έφυγαν και το βίντεο (που δεν είθελαν να τραβηχτεί) αναρτήθηκε.
Ο Γκόνης, ο Κωστούρος, ο Μάκαρης και μια σειρά ΜΜΕ έθεσαν υπό κατηγορία την δημοτική αρχή Ορφανού για την επιχειρηθείσα δίωξη του εικονολήπτη, με προσφυγή στην Αστυνομία. Οι κάτοικοι, οι επαγγελματίες και ο Ορφανός έθεσαν υπό κατηγορία τον Κώστα Μάκαρη γιατί παρεμπόδισε την επίλυση ενός μεγάλου προβλήματος που είχε μπει σε “ρότα επίλυσης”, με προσφυγή στον Εισαγγελέα.
Προφανώς, ούτε ο Κώστας Μάκαρης αλλά ούτε και ο Δημήτρης Ορφανός πιστεύουν στην δύναμη της ουσιαστικής επικοινωνίας με τους Δημότες. Προτίμησαν τον εύκολο δρόμο.
Οι Δημότες όμως και οι εχέφρονες Πολίτες, όπως και οι επαγγελματίες και οι οικονομικοί παράγοντες της πόλης, αποδοκιμάζουν τις κοκορομαχίες των δημοτικών αρχηγών με πρόσχημα τη νομιμότητα κάποιων ενεργειών. Όπως αποδοκιμάζουν και την αφαίρεση πινακίδων για λόγους παράνομης στάθμευση σε μια πόλη που δεν έχει (στο κέντρο) χώρους στάθμευσης και που η δημοτική της αρχή δεν επιχειρεί καν να εξηγήσει πειστικά στους κατοίκους πως “πρέπει να περπατάνε και λιγάκι”.
Εν ολίγοις: Αυτή η φάμπρικα με τον Εισαγγελέα και την Αστυνομία πρέπει να σταματήσει πριν εξελιχθεί πολύ άσχημα. Οι δημοτικές παρατάξεις οφείλουν να επικοινωνούν μεταξύ τους και με τους Δημότες και να αντιπαρατίθενται στην αίθουσα του Δημοτικού Συμβουλίου και όχι των Δικαστηρίων. Όσο για τους δημότες, καλόν θα ήταν “να την πέσουν” στους αιρετούς του δήμου ζητώντας να σταματήσουν τις ανοησίες και τους λεονταρισμούς και να κοιτάξουν να βρουν λύσεις για τα προβλήματα της καθημερινότητας φροντίζοντας συγχρόνως την προοπτική του δήμου για το προβλεπόμενο σκληρό μέλλον.
