Απόσπασμα από άρθρο του Κώστα Βαξεβάνη στο ΝΤΟΚΟΥΜΕΝΤΟ
«Παλιά µου τέχνη κόσκινο. Στις ελάχιστες φορές που µια υπόθεση διαφθοράς µε ισχυρούς πρωταγωνιστές βρίσκεται απέναντι στη ∆ικαιοσύνη, παρεµβαίνει η κυβέρνηση για να νοµοθετήσει µε τρόπο που να µην υπάρχει τιµωρία. Με ένα άρθρο και ένα νόµο το αδίκηµα παύει να υπάρχει και οι ένοχοι παύουν να είναι ένοχοι. Η Βουλή χρησιµοποιεί τη νοµοθετική της εξουσία για να ξεπλένει διεφθαρµένους και κάθε λογής εγκληµατίες, ακόµη και παιδόφιλους. ∆εν πρόκειται για κάποια ρουσφέτια και εξυπηρετήσεις. Ολόκληρες ορδές νοµοµαθών και καθηγητάδων που απαρτίζουν τις νοµοπαρασκευαστικές επιτροπές είναι στην πραγµατικότητα εργολάβοι που εκτελούν συµβόλαια απαλλαγής σε τιµές που δεν µπορεί να φανταστεί και να αντέξει ο απλός πολίτης. Όποτε δε τύχει να εκτεθούν από κάποια διαρροή στον Τύπο σε σχέση µε ποιους πάνε να απαλλάξουν, η µόνιµη επωδός στα υπουργικά χείλη είναι µία: «Μα τον νόµο αυτό έχουν προτείνει οι έντιµοι και άξιοι καθηγητές κ. Τάδε και κ. ∆είνα, δεν είναι επιλογή της κυβέρνησης».
Από το 2019 έως σήµερα οι δικηγόροι υπολογίζουν (αλλά δεν παίρνουν και όρκο, γιατί έχουν χάσει το µέτρηµα) ότι οι Ποινικοί Κώδικες και οι Κώδικες Ποινικής ∆ικονοµίας έχουν αλλάξει πάνω από δέκα φορές. Τι είναι αυτό που οδηγεί στις αλλαγές; Μα οι απαλλαγές που απαιτούνται για κάποιους. Πολλές φορές γίνεται το εξής προκλητικό: ένας νόµος µπορεί να αλλάξει για µερικές µέρες και στη συνέχεια επανέρχεται στην πρώτη του µορφή. Στο µεσοδιάστηµα έχουν επωφεληθεί οι «πελάτες». Η Βουλή έχει εκφυλιστεί σε νονό των παρανόµων διά αυτών των ίδιων των νόµων.
Όταν στο όχι και τόσο µακρινό 1996 ανέλαβε υπουργός ∆ικαιοσύνης ο Ευάγγελος Βενιζέλος ένα από τα πρώτα νοµοθετήµατά του ήταν να αλλάξει τα άρθρα 242 και 216 του Ποινικού Κώδικα και µόνο, τα οποία αφορούσαν τα αδικήµατα της ψευδούς βεβαίωσης και της πλαστογραφίας. Στην πραγµατικότητα άλλαξε µόλις έντεκα λέξεις. Όπως είχε καταγγείλει τότε σε επιστηµονικό συνέδριο ο νυν αντεισαγγελέας του Αρείου Πάγου και αδελφός του νυν υπουργού ∆ικαιοσύνης Βασίλης Φλωρίδης, η αλλαγή αυτών των λέξεων πέταξε στα σκουπίδια δεκάδες δικογραφίες που αφορούσαν το σκάνδαλο µεταγραφών στο ΑΠΘ από βαλκανικές χώρες µε χρήση πλαστών ιατρικών εγγράφων. Επώνυµοι Θεσσαλονικείς, δικηγόροι, επιχειρηµατίες ακόµη και στρατηγοί της αστυνοµίας είχαν µεταγράψει τα παιδιά τους, που τα είχαν στείλει (άνευ πανελλήνιων εξετάσεων) για σπουδές σε Βουλγαρία και Ρουµανία, στα ελληνικά πανεπιστήµια εµφανίζοντάς τα ως σοβαρά νοσούντα. Με την αποκάλυψη του σκανδάλου αντιµετώπιζαν ποινές φυλάκισης έως και δέκα χρόνια, αλλά δεν δικάστηκαν ποτέ λόγω της χειρουργικής αλλαγής του κώδικα…»
ΟΛΟΚΛΗΡΟ ΤΟ ΑΡΘΡΟ ΣΤΟΝ ΣΥΝΔΕΣΜΟ https://mail.google.com/mail/u/0/?ogbl#inbox/FMfcgzQXJssBPrgpkcFDPxfzlfrRWPMN
