γράφει ο Ε.Π.ΜΟΝΟΣ
Στην Ελλάδα τα στελέχη του Κομμουνιστικού κόμματος βαρύνονται για δοσιλογισμό, προδοτικές στρατηγικές, αντιανθρώπινες συμπεριφορές, διχαστικές διακηρύξεις και διαστροφή των εννοιών.
Παρ’ όλα αυτά, με την ανοχή της Νέας Δημοκρατίας έχτισαν ένα μύθο που αναφέρει ότι τάχα «μόνον αυτοί και οργανώσεις τους αντιστάθηκαν στις δυνάμεις κατοχής, κατά την κήρυξη του πολέμου, κατά τη διάρκεια της κατοχής και μετά την κατοχή».
Βρίσκουν και το κάνουν!
Κάποιοι όμως γνωρίζουμε και θυμόμαστε ότι:
Ο Φλωράκης, πέτυχε (το 1974) την διαβόητη συμφωνία με τον Κωνσταντίνο Καραμανλή περί αμοιβαίας σιωπής για το παρελθόν, η οποία τηρείται μέχρι και σήμερα, και έτσι το ΚΚΕ αναπτύχθηκε με ιδανικές συνθήκες μέσα στο “θερμοκήπιο ανοχής” του κόμματος των πολιτικών κομμάτων.
«Εγώ σας αναγνωρίζω χωρίς να κάνετε καμία αυτοκριτική και χωρίς να ζητήσετε συγνώμη από τα παιδιά και τις μανάδες των θυμάτων των ενεργειών σας, με την προϋπόθεση ότι εσείς δεν θα με ακουμπάτε». Αυτή είναι η ουσία της συμφωνίας. Γι’ αυτό και ουδέποτε, το τονίζω ουδέποτε (μεταπολιτευτικά), το Κομμουνιστικό κόμμα και τα υποκατάστατά του ανέφεραν κάτι αρνητικό για την πολιτική διαδρομή του αποκαλούμενου Εθνάρχη.
Το σύστημα της μεταπολίτευσης, εκχώρησε στους κομμουνιστές τους προνομιακούς χώρους του Πολιτισμού και της Δημοσιογραφίας. Μοιράστηκε μαζί τους τον χώρο της Παιδείας ενώ στους υπόλοιπους τομείς εφαρμόζεται ατύπως η ποσόστωση της συμφωνίας της Γιάλτας.
Για όποιους αγνοούν (και είναι πολλοί) να θυμίσουμε ότι το ΚΚΕ στράφηκε αρχικά κατά του ΟΧΙ που είπε ο Ιωάννης Μεταξάς και το οποίο ενστερνίσθηκε απολύτως, σύσσωμος ο Λαός των Ελλήνων. Η αντίθεση των κομμουνιστών κράτησε μέχρι τη στιγμή που η Γερμανία στράφηκε κατά της Ρωσίας. Αυτομάτως τότε το ΚΚΕ άλλαξε γραμμή και τάχθηκε υπέρ του πολέμου κατά του άξονα.
Στην περίοδο της κατοχής καθυστέρησε να οργανώσει αντιστασιακές ομάδες, σε αντίθεση με τους αυτόνομους Εθνικιστές που οργάνωσαν αμέσως δίκτυα πληροφοριών, απόκρυψης και μεταφοράς πολεμιστών στην Αίγυπτο. Στην πορεία, το Ρωσσόδουλο κόμμα επεδίωξε τη μονοπώληση της αντίστασης, καταδίδοντας εθνικιστές αντιστασιακούς στους Γερμανούς και τους Βουλγάρους, σκοτώνοντας εθνικιστές αντιστασιακούς, και εξοντώνοντας με ύπουλες επιθέσεις μεγάλες αντιστασιακές ομάδες όπως το 5/42 του Ψαρρού ή μικρές τοπικές μονάδες του ΕΔΕΣ του Ζέρβα. Στην Πελοπόννησο μόνον υπάρχουν 31 καταγεγραμμένοι τόποι σφαγών. Και όπου αυτό δεν ήταν δυνατόν, κατασυκοφαντούσε τους πατριωτικούς σχηματισμούς και τρομοκρατούσε τους ορεινούς πληθυσμούς για να αποτρέψει την οποιαδήποτε βοήθεια σε γνήσιες Εθνικές Οργανώσεις. Κράτησε όμως για τον εαυτό του το πλιάτσικο των αγροτικών και κτηνοτροφικών προϊόντων που το ονόμασε «Επιμελητεία του αντάρτη». Αξιοποίησε στο έπακρο την στρατηγική της γηραιάς Αλβιόνας «επικρατώ δια του διχασμού» και ενίσχυσε με χιλιάδες χρυσές λίρες και οπλισμό τις δικές του ομάδες. Οι Άγγλοι με τη σειρά τους αξιοποίησαν το διχασμό και ακύρωσαν την ένωση με την Κύπρο και τη Β. Ήπειρο, τις οποίες προπολεμικά είχαν δεσμευτεί να συναινέσουν στην απελευθέρωσή τους και την ενσωμάτωση με την Ελλάδα.
Η εγωπάθεια του Ζαχαριάδη και της ομάδας του οδήγησαν την Ελλάδα σε καταστροφή, αμέσως μόλις οι κατοχικές δυνάμεις αποχώρησαν ανενόχλητοι από τους Ελασίτες. Η Μάχη των Αθηνών, η μάχη του Θησείου και η Εποποιία του Μακρυγιάννη ήταν τα σημεία καμπής όπου ηττήθηκε η ένοπλη ανταρσία τους. Και όλες αυτές οι ένοπλες προσπάθειες κατάληψης της εξουσίας σημειώθηκαν την ίδια στιγμή που ο Ελληνικός στρατός, με τη μορφή του Ιερού Λόχου, ελευθέρωνε τα νησιά του Βορειοανατολικού Αιγαίου.
Η Ούλεν στην Αθήνα, η Στιμάγκα και ο Φενεός στην Κορινθία, ο Μελιγαλάς στη Μεσσηνία και δεκάδες άλλα σημεία δολοφονίας χιλιάδων παιδιών, γυναικών, γέρων και ιερέων, είναι η απόδειξη του πως εννοούσαν την απελευθέρωση οι αντάρτες του Βελουχιώτη, του Φλωράκη και του Μπελογιάννη.
Τα κόμματα που εξουσιάζουν μεταπολιτευτικά την Ελλάδα, κάλυψαν με τη λήθη όλες εκείνες τις τραγωδίες που έδειχναν το αληθινό πρόσωπο του “Νέου τύπου ανθρώπου” τον οποίο οραματίσθηκαν οι ταλιμπάν του Σταλινισμού.
Η λογοκρισία στην ιστορία σχετικά με το «κόμμα του εγκλήματος και της προδοσίας», όπως χαρακτήριζε ο Γεώργιος Παπανδρέου το ΚΚΕ, πέταξε στα σκουπίδια το γεγονός ότι «Ο Ελευθέριος Βενιζέλος ψήφισε το ιδιώνυμο και απέκλεισε τους κομμουνιστές από το δημόσιο, ως πράκτορες ξένης δύναμης». Επέβαλε σιωπή για την προδοτική στρατηγική του απόφαση για παραχώρηση της Μακεδονίας και της Θράκης προκειμένου να ιδρυθεί η «Σοσιαλιστική Δημοκρατία του Αιγαίου». Μας επέβαλε να ξεχνάμε πως το ΑΚΕΛ ήταν αυτό που κάρφωσε στους Εγγλέζους την ταυτότητα του Διγενή, όταν ξεκίνησε ο Εθνικός Απελευθερωτικός Αγώνας της ΕΟΚΑ με σκοπό την Ένωση της Κύπρου με την Ελλάδα.
Τα όργανα πολιτιστικής κυριαρχίας επί του Λαού των Ελλήνων, έθαψαν την βασική ιδεολογική αρχή του Μαρξισμού περί κοινοκτημοσύνης των γυναικών, η οποία καταγράφεται στο Κομμουνιστικό Μανιφέστο, την εφαρμογή του οποίου ευαγγελίζονται οι κομμουνιστές. Και για να μην σας κουράζω άλλο, θυμηθείτε την μόνιμη διακήρυξή τους «Η Θρησκεία είναι το όποιο των λαών», την οποία κάνουν πως ξεχνούν, όταν χαριεντίζεται, ο Ιερώνυμος με τον Κουτσούμπα.
Σήμερα στην Ελλάδα, του Κυρ. Μητσοτάκη και της Ούρσουλα Φον ντερ Λάιεν, όχι μόνο διαγράφουν κρίσιμες πληροφορίες από τα βιβλία της ιστορίας αλλά και διαστρέφουν τα γεγονότα.
Στον ιδεολογικό και πολιτικό πόλεμο που ήδη διεξάγεται, τα στρατόπεδα έχουν πια διαμορφωθεί. Ο Λαός των Ελλήνων με τα Πατριωτικά, Ταυτοτικά, Εθνικιστικά κόμματα από τη μία πλευρά και τα όργανα της παγκοσμιοποίησης και της Woke ατζέντας από την άλλη (με χρήσιμο σύμμαχο τους σημερινούς ξεπεσμένους κομμουνιστές).
Στα χρόνια που έρχονται η μάχη που θα δοθεί για την διάσωση της ιστορικής μνήμης και της αποκατάστασης της έννοιας των Αξιών του Ελληνισμού θα είναι “η μάχη των μαχών”.
Ήρθε η ώρα να διαλέξουμε στρατόπεδο!
