Γιάννης Μαλτέζος: Μια διαρκής απάτη (σύμφωνα με τον Ευ. Λεμπέση)

1029
Γιάννης Μαλτέος. Έδωσε προτεραιότητα στα τηγανέλαια

Γράφει ο Πολύδωρος Ιππ. Δάκογλου

Όπως υποστήριζε ο πρωτοπόρος Έλλην κοινωνιολόγος Ευάγγελος Λεμπέσης «Απάτη είναι η αποσιώπηση της αλήθειας ή η παράσταση ψευδών πραγμάτων ως αληθών».

Σύμφωνα με τον ορισμό του Ευάγγελου Λεμπέση, όταν κάποιος δήμαρχος αποσιωπά την αλήθεια ή παριστά ψευδή πράγματα ως αληθή, διαπράττει απάτη. Και αν αυτό επαναλαμβάνεται τότε διαπράττει «επαναλαμβανόμενες απάτες». Διαπράττει επαναλαμβανόμενες απάτες είτε εξ υπολογισμού και ιδιοτέλειας, είτε καθ’ έξιν λόγω ψυχονοητικών προβλημάτων.

Πολύδωρος Ιππ. Δάκογλου

Να προσθέσω ακόμα ότι, το να διαπράξεις μια απάτη (όπως αυτή ορίζεται από τον πρωτοπόρο Έλληνα Κοινωνιολόγο Ευάγγελου Λεμπέση), δεν σημαίνει κατ’ ανάγκη ότι είσαι απατεώνας.

Ό Λαός μας, ο διπολικός λαός μας (που τόσο εύκολα γίνεται Ήρωας ή δειλιάζει, που τόσο εύκολα στηρίζει Επαναστάτες ή αχρείους) αναφερόμενος σε όσους επώνυμους διαπράττουν απάτες τους διαχωρίζει. Αυτούς που διαπράττουν απάτες με πολιτικό πεδίο αναφοράς τους αποκαλεί «πολιτικούς απατεώνες». Κάποιους άλλους που εξαπατούν τον κόσμο με οικονομικά κίνητρα τους αποκαλεί «οικονομικούς απατεώνες». Όσους μεταπηδούν από το ένα ιδεολογικό πεδίο στο άλλο (για λόγους προσωπικού οφέλους) ους αποκαλεί «ιδεολογικούς απατεώνες». Τέλος, όσοι αποκαλύπτονται ότι διαπράττουν απάτες και στα τρία προαναφερόμενα επίπεδα, τους αποκαλεί «Βρώμικους».

Ο Γιάννης Μαλτέζος (εξ όσων γνωρίζω) δεν έχει κατηγορηθεί, μέχρι σήμερα, για εξαπάτηση του κόσμου με κίνητρα οικονομικά. Δηλαδή δεν μπορεί κανείς να τον κατηγορήσει ως «οικονομικό απατεώνα». Επομένως, σύμφωνα με τον ορισμό που ο Λαός μας δίνει, δεν μπορεί κανείς να τον αποκαλεί «βρώμικο».

Σίγουρα, είναι πολλοί αυτοί που του αποδίδουν «συνεχείς αποσιωπήσεις της αλήθειας» και την «παρουσίαση ψευδών πραγμάτων ως αληθινών» στην καθημερινή πολιτική του λειτουργία. Και οι γνωρίζοντες προχωρούν ένα βήμα επί πλέον αποδίδοντάς του αντίστοιχες συμπεριφορές για πολιτικές και ιδεολογικές μεταπηδήσεις.

Απομένει να ξεκαθαρίσουμε τα κίνητρα αυτών των συμπεριφορών. Είναι πολιτική ιδιοτέλεια; Είναι πολιτικοϊδεολογική αστάθεια; Είναι μια διαρκής προσπάθεια ανακάλυψης της αλήθειας; Είναι μια εκπληκτική προσαρμοστικότητα σε νέα δεδομένα; Είναι πιθανός δέκτης άλλων επιρροών;

Προσωπικά δεν είμαι εις θέση να το γνωρίζω. Όμως, αφού ασκεί δημόσιο λειτούργημα και λειτουργεί μέσα στη δημόσια σφαίρα, μία απάντηση οφείλει να δοθεί. Είναι ανάγκη για την κοινωνία προκειμένου να υπάρχει ένα σωστό πλέγμα κριτηρίων με βάση τα οποία θα μπορούν οι πολίτες να τον κρίνουν και να τον επιβραβεύουν ή να τον κατατάσσουν εκεί που του αξίζει.

Αυτό όμως είναι δουλειά των ειδικών επιστημόνων (Ψυχιάτρων, Κοινωνιολόγων, Νομικών). Και θα ήταν πράγματι πολύ ενδιαφέρον αν κάποιοι που διαθέτουν την επιστημονική γνώση, έκαναν δημόσιες προσεγγίσεις λόγων και πράξεων του ατόμου οι οποίες σκανδαλίζουν ως προς τα κίνητρα και το αποτέλεσμα.